آشنایی با نینوا و تاریخ آن

آشنایی با نینوا و تاریخ آن

نینوای اصلی 5 کیلومتر طول و 5/2 کیلومتر عرض داشت. نینوای بزرگ تر در برگیرندۀ کالح در 30 کیلومتری جنوب و خورساباد در 15 کیلومتری شمال بود. منطقۀ مثلثی شکل مابین رود دجله و زاب را باید جزو استحکامات نینوا نام برد.

کالح به عنوان پایگاه نظامی نینوا در جنوب، مساحتی معادل 100 جریب را شامل می شد. لایارد و لوفتوس باستان شناس، کاخ های آشور ناسرپال، شلمناسر و هرم سیاه او، تغلت فلاسر و اسرحدون را در این محل کشف کردند.

خورساباد که منطقۀ امنیتی شمال نینوا به شمار می رفت، به دست سارگون که اسرائیل را در سال 721 ق.م. ویران کرد، ساخته شده بود. قصر او که بعداً کاخ سلطنتی سنحاریب نیز بود، از همۀ این قصرها با شکوه تر بود.

خاکریز یونس نبی دومین پشتۀ بزرگ در میان ویرانه های نینوا می باشد که به نام خود «یوناس» شهرت دارد. این پُشته 40 جریب مساحت دارد و حدود 30 متر ارتفاع دارد. قبری که به عنوان آرامگاه یونس مشهور است، بر این تپه قرار دارد. این یکی از شواهدی بود که موجب شد تا آقای «کلود جمبس ریچ» دریابد که این ویرانه ها متعلق به شهر نینوا می باشند و ضمناً بتواند آن ها را شناسایی کند. این قبر در نظر اهالی بومی این منطقه، از آن چنان قداستی برخوردار است که اجازه داده نشده تا هیچ گونه عملیات حفاری عمده ای در این تپه صورت بگیرد. لایارد ویرانه های کاخ اسرحدون را کشف کرد. امید است روزی فرا رسد که اسرار نهفته در این قصر آشکار گردند.

نینوا پایتخت امپراتوری آشور بود که اسرائیل را نابود کرده بود. این شهر توسط نمرود و کمی پس از طوفان نوح تأسیس شد (پیدایش 10: 11-12). این شهر از همان ابتدا به عنوان رقیب بابل محسوب می شد. بابل در بخش جنوبی درۀ رود فرات قرار داشت، در حالی که نینوا در قسمت شمالی درۀ این رود واقع بود. این دو شهر در حدود 450 کیلومتر از یکدیگر فاصله داشتند. نینوا تقریباً در سال 900 ق.م. به قدرتی جهانی مبدل گردید و چندی نگذشت که کمر به نابودی اسرائیل بست. در حدود سال 785 ق.م خداوند یونس نبی را به این شهر اعزام کرد تا بدین وسیله آن را از مَشی سلطه جویانه اش بازگرداند. در طی 60 سال متوالی (در حدود 721 ق.م.). سپاهایان آشور، حکومت شمالی اسرائیل را به طور کامل نابود کردند. نینوا به مدت 100 سال دیگر در دورانی آرام و عاری از جنگ قوی و قوی تر شد.

نینوا در دوران نبوت ناحوم، ملکۀ تمامی ممالک جهان بود و اقتدار و بی رحمی فوق تصوری داشت که بر پایۀ قدرت نظامی و غارت سایر امت ها بنا شده بود. ثروت بی انتهای اقصای جهان به خزاین نینوا می ریخت، ناحوم آن را به بیشۀ شیران ژیان که خون امت ها را می مکند تشبیه می کند (ناحوم 2: 11-13).

واژۀ «نینوا» در واقع به کل روستاهای متحد شده ای اطلاق می شد که توسط یک سیستم عظیم آبیاری، شرب شده و توسط برج های مستقر بر استحکامات واقع بر امتداد رود، محافظت می شد. شهر اصلی نیز نینوا نام داشت. این شهر در واقع منطقۀ کاخ مانند عظیمی بود که در مرکز مجموعۀ بزرگ تر قرار داشت.

نینوای بزرگ تر در حدود 45 کیلومتر طول و 15 کیلومتر عرض داشت. این شهر به وسیلۀ 5 دیوار و3 کانال که توسط هزاران هزار اسیران بیگانه، تحت برنامۀ کار اجباری ساخته شده بود، محافظت می شد به طوری که یونس نبی از وجود 120000 طفل در این شهر خبر می دهد (یونس 4: 11)، که اشاره است بر این که جمعیت این شهر قریب بر یک میلیون نفر بوده است. شهر نینوای اصلی که در داخل این مجموعه قرار داشت در حدود 5 کیلومتر طول و 5/2 کیلومتر عرض داشت و در محل تلافی رود دجله با رود «خوسِر» (Khoser) ساخته شده بود که به وسیلۀ دیوارهایی به ارتفاع 30 متر محافظت می شد. این دیوارها به اندازه ای پهن بودند که در بالای آن ها 4 ارابه در کنار هم محیط 13 کیلومتری این دیوراها را طی کردند.

زمانی که هنوز نینوا در اوج قدرت خود بسر می برد، ناحوم روز سقوط ناگهانی آن را با این کلمات نبوت می کند: «آواز مرگ نینوا»، «تضرع به جهت عدالت».

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222