متن اعتقادنامۀ وست مینستر- فصل چهاردهم: ایمان نجات‌بخش

متن اعتقادنامۀ وست مینستر

فصل چهاردهم: ایمان نجات‌بخش

1. فیض ایمان، که به وسیلۀ آن برگزیدگان می‌توانند برای نجات جانهای خود (تیطس 1: 1؛ عبرانیان 10: 39) به عیسای مسیح ایمان بیاورند، عمل روح مسیح در قلب برگزیدگان (1قرنتیان 12: 3؛ یوحنا 3: 5؛ یوحنا 6: 44-45، 65؛ افسسیان 2: 8؛ فیلیپیان 1: 29؛ 2پطرس 1: 1؛ ر.ک 1پطرس 1: 2) است و معمولاً به وسیلۀ موعظۀ کلام خدا (متی 28: 19-20؛ رومیان 10: 14، 17؛ 1قرنتیان 1: 21) به وجود می‌آید. به علاوه، این ایمان توسط موعظه، و همچنین از طریق دعا و اجرای آیین‌های مقدس، افزایش و تقویت می‌یابد (1پطرس 2: 2؛ اعمال رسولان 20: 32؛ رومیان 1: 16-17؛ متی 28: 19؛ ر.ک اعمال رسولان 2: 38؛ 1قرنتیان 10: 16؛ 1قرنتیان 11: 23-39؛ لوقا 17: 5؛ فیلیپیان 4: 6-7).
2. به وسیلۀ این ایمان، شخص مسیحی به حقانیت هر چه که در کلام خدا به عنوان حقیقت مکشوف شده است ایمان پیدا می‌کند و مطمئن می‌گردد که اقتدار الهی در آن کلام سخن می‌گوید (2پطرس 1: 20-21؛ یوحنا 4: 24؛ 1تسالونیکیان 2: 13؛ 1یوحنا 5: 9-10؛ اعمال رسولان 24: 14). او طبق دستورات کلام خدا در قسمتهای مختلف کتاب مقدس عمل می‌کند (مزمور 119: 10-11، 48، 97-98، 167-168؛ یوحنا 14: 15) و از تهدیدات کلام خدا به لرزه در می‌آید (عزرا 9: 4؛ اشعیا 66: 2؛ عبرانیان 4: 1) و وعده های الهی در مورد این جهان و جهان آینده را می‌پذیرد (عبرانیان 11: 3؛ 1تیموتائوس 4: 8). و اما قدمهای اصلی در مورد ایمان نجات‌بخش عبارتند از قبول و پذیرفتن مسیح و توکل به او به عنوان یگانه واسطه برای عادل شمرده شدن و تقدیس و یافتن حیات ابدی در قدرتِ عهدِ فیض (یوحنا 1: 12؛؛ اعمال رسولان 16: 31؛ اعمال رسولان 15: 11؛ 2تیموتائوس 1: 9-10).
3. این ایمان دارای درجات شدت و ضعف است (غلاطیان 5: 13-14؛ رومیان 14: 1-2؛ رومیان 4: 19-20؛ متی 8: 10) و ممکن است بارها به طرق مختلف مورد حمله قرار گیرد و ضعیف شود ولی پیروز می‌گردد (لوقا 22: 31-33؛ افسسیان 6: 16؛ 1یوحنا 5: 4-5) و در بسیاری از ایمانداران رشد می‌کند و توسط مسیح (عبرانیان 6: 11-12؛ عبرانیان 10: 22؛ کولسیان 2: 2) که پیشوا و کامل کنندۀ ایمان ماست به اطمینان قطعی می‌رسد (عبرانیان 12: 2).