منظور از فیض خدا در کلام خدا چیست؟

منظور از فیض خدا در کلام خدا چیست؟

خدا در عهد عتیق، خود را به صورت خدای فیض و رحمت بر ما مکشوف کرده است؛ خدایی که به قومش عشق می ورزد؛ محبتی که خدا به قومش نشان می دهد. به خاطر لیاقت شخصی آن ها نیست بلکه فقط به خاطر این است که دوست دارد با آن ها رابطه ای شخصی داشته باشد و عهدهایی را که با ابراهیم، اسحاق و یعقوب بست، نگاه دارد (ر.ک. به خروج 6: 9؛ ر.ک. به مقاله های عهد خدا با ابراهیم، اسحاق و یعقوب، پسح و روز کفاره). عدالت در این مقوله به دو صورت می تواند اجرا شود:

(الف) ما به سزای کارهایمان برسیم و آن چه سزاوار آن هستیم، بر سرمان آید.

(ب) رحمت خدا شامل حالمان شود و ما را از پیامدهای داوری و کارهایمان در امان نگاه دارد. فیض را می توان چنین معنا کرد که خدا بر ما لطف می کند و با ما فراتر از لیاقتمان رفتار می کند. عهد جدید، بر موضوع فیض خدا تمرکز می کند؛ خدا پسرش عیسی را به ما بخشید و او نیز داوطلبانه، زندگی اش را در راه ما گناهکاران بی لیاقت، فدا کرد. امروز نیز مسیحیان هنوز با حضور و هدایت روح القدس، از همین فیض برخوردار می شوند. روح، رحمت، آمرزش و پذیرش الهی را می باراند و به ایمانداران، قوت و اشتیاق عطا می کند تا ارادۀ خدا را انجام دهند. (یوحنا 3: 16؛ اول قرنتیان 15: 10؛ فیلیپیان 2: 13؛ اول تیموتائوس 1: 15-16)، کل روند و ماجرای زندگی مسیحی، از ابتدا تا انتها، بر این فیض استوار است.

(1) خدا از این فیض تا حدّی به بی ایمانان (یعنی، آنانی که هنوز مسیح را نمی شناسند و او را نپذیرفته اند) نیز می بخشد (اول قرنتیان 1: 4). تا آن ها نیز بتوانند به پیغام و رحمت الهی پاسخ مثبت دهند و به خداوند عیسی مسیح، ایمان آورند (افسسیان 2: 8-9؛ تیتوس 2: 11؛ 3: 4).

(2) خدا به ایمانداران (یعنی، آنانی که به دعوت مسیح، پاسخ مثبت داده اند و او را پیروی می کنند) فیض می بخشد تا بتوانند در آزادی از قید گناه (رومیان 6: 20 و 22) زیست کنند و تا خدا «بر حسب رضامندی خود، هم اراده و هم فعل را در آن ها به عمل ایجاد کند» (فیلیپیان 2: 13؛ م.ک. با تیتوس 2: 11-12؛ متی 7: 21 دربارۀ اطاعت که هدیه ای از فیض خدا است). همچنین فیض خدا، ایمانداران را در دعا یاری می دهد (زکریا 12: 10)، تا در رابطه شان با مسیح رشد کنند (دوم پطرس 3: 18) و پیغام مسیح را به دیگران برسانند (اعمال 4: 33؛ 11: 23).

(3) برای دریافت فیض خدا، باید برای آن اشتیاق داشت، و به دنبالش رفت و آن را قبول نمود (عبرانیان 4: 16)، برخی از راه های دریافت فیض خدا عبارتند از: مطالعه و اطاعت از کلام خدا (یوحنا 15: 1-11؛ 20: 31؛ دوم تیموتائوس 3: 15)؛ شنیدن موعظۀ انجیل یعنی «خبر خوش» مسیح و لبیک گفتن به دعوت آن (لوقا 44: 47؛ اعمال 1: 8؛ رومیان 1: 16؛ اول قرنتیان 1: 17-18)؛ دعا کردن (عبرانیان 4: 16؛ یهودا 1: 20)؛ روزه گرفتن که به منظور تمرکز بر امور روحانی و دعا انجام می شود (متی 4: 2؛ 6: 16)؛ پرستش مسیح (کولسیان 3: 16)؛ همواره از روح القدس پر شدن (افسسیان 5: 18) و مشارکت در شام خداوند (اعمال 2: 42؛ افسسیان 2: 9، دربارۀ کاربرد فیض).

(4) فیض خدا، ممکن است انکار و رد شود (عبرانیان 12: 15)، یا بی فایده و فاقد تأثیر ماندگار، در نظر گرفته شود (دوم قرنتیان 6: 1)، ترک کرده شده و بی ارزش شمرده شود (غلاطیان 2: 21) و یا توسط کسانی که مدتی به ظاهر ایمان داشته و مسیح را پذیرفته بودند، رها شود (غلاطیان 5: 4).