مقصود کلام خدا در اول قرنتیان 1: 25 از جهالت خدا چیست؟!

در اول قرنتیان 1: 25 چنین می خوانیم:

“زیرا جهالتِ خدا از حکمتِ انسان حکیمانه تر و ناتوانیِ خدا از قدرتِ انسان تواناتر است.”

بایستی توجه داشته باشیم که پولس رسول با استفاده از روش مباحثه و استدلالی که فلاسفۀ یونانی از آن استفاده می کردند یعنی به زبانی که آنها به خوبی با آن آشنایی داشتند، مایل است این مطلب را به خوانندگانش منتقل کند که حتی اگر فلاسفه یونان فکر می کنند مرکز پیام انجیل و خبر خوش در عهدجدید، که واقعۀ صلیب مسیح است، جهالت و نادانی محض است، باید متوجه این امر باشند که این جهالت و نادانی که تصور آنهاست، از حکمت و فلسفه و دانش آنها حکیم تر و صحیح تر و تواناتر است. در واقع پولس رسول می خواهد فلاسفه یونانی و خوانندگان رساله اش را متوجه حکمت بی حد خدا کند و به این منظور از زبانی که آنها متوجه می شدند استفاده نمود. او با این آیه خطاب به یونانیان و افرادی که صلیب را امری مسخره و بی معنا و جاهلانه می شمردند با استفاده از زبان طعنه و کنایه، مقصودش را به آنها منتقل می سازد. پولس در این آیه به این مطلب مهم تأکید می ورزد که با اینکه ذکر صلیب برای غیریهودیان جهالت محسوب می شود و برای یهود باعث لغزش می باشد، برای آنانی که نجات خدا را تجربه می کنند، قدرت و حکمت خداست.

برای افرادی که می خواهند به نوعی محبت خدا را بر صلیب رد کنند و اینکه پسرخدا با ضعف و ناتوانی بر صلیب مرده و جان داده و با این عمل باعث نجات بشر از شرّ و بدی و گناه شده، از نظر آنها امری جاهلانه و احمقانه به نظر می آید، اما حکمت بی حد الهی در آن نهفته است. پولس رسول در رساله اش به رومیان مسئلۀ اهمیت صلیب و حکمتی که در صلیب می باشد با مسح و الهام روح خدا به زیبایی می پردازد و این امر را تنها راه نجات بشر می شمارد و در این آیه با تأکید زیاد بر این امر که صلیب مسیح نه فقط روشی بود که خدا با حکمت مطلق خویش راهی برای نجات بشر آماده کرده بلکه این رُخداد حکمتِ بی نظیرِ خدا را که به نظر فلاسفه یونان امری جاهلانه و احمقانه و بسیار ضعیف و ناتوان به نظر می آمد و باعث لغزش رهبران مذهبی یهود نیز بود، حکمتی بسیار فراتر از حکمت و توانایی آنها به حساب می آورد.

نوشتۀ: کشیش ورژ باباخانیان