روزه ماه رمضان چیست؟

پاسخ: ماه رمضان ماهى مقدس در دین اسلام است و مشخصه آن روزه گرفتن در مدت بخصوصى مى باشد.  رعایت ماه رمضان یکی از پنج رکن اسلام است. با روزه گرفتن در این ماه، مسلمانان بر این باورند كه  پاداش [صواب] معنوی كسب مى كنند وبه خدا نزدیک تر مى شوند. رمضان ماه نهم تقویم اسلامی است که بر اساس قمری مى باشد. با توجه به منطقه سكونت، محاسبات نجومی و يا رؤیت ماه علامت آغاز روزه داری مى باشد، که در ماه نو بعدی به پایان می رسد. ماه  رمضان رسما زمانی که امام مسلمين آن را اعلام کند آغاز مى شود. در طول ماه رمضان، مسلمانان با روزه گرفتن از سحر تا غروب آفتاب در پی رحمت و توجه خداوند مى باشند. مسلمانان در طول ساعات روز از مواد غذایی، نوشیدنی، سیگار کشیدن، و رابطه جنسى پرهیز مى كنند. گفته شده است که پاداش کارهای خوب انجام شده در ماه رمضان چند برابر پاداشى مى باشد كه برای اعمال مشابه در ماه های دیگر تعلق مى گيرد.  به همین دلیل، بخشش و كارهاى خیر در ماه رمضان افزايش مى يابد. مسلمانان نیز به تلاوت کل قرآن در ماه رمضان و به خواندن نمازهاى ويژه اى تشويق مى شوند.

کلمه  رمضان از کلمه عربی "رمض" گرفته شده، که به معنی "گرما و یا خشکی سوزان و شديد" مى باشد. در میان پیروان اسلام اعتقاد بر این است که اعمال خوب در ماه مبارک رمضان گناهان فرد را همچون آتش مى سوزاند و از بين مى برد. مسلمانان در پی سرکوب هر چیز گناه ألود در خود مى باشند،  و با كنار گذاشتن همه رذایل و رفتارها و تمايلات بد،  تعهد و سر سپردگى خود به خدا را نشان مى دهند و امید دارند كه خدا بر آنها رحم كند. کلمه اسلام به معنای "تسلیم"، و حالت اطاعت و انکار نفس در ماه رمضان، نهایت تسلیم یک مسلمان  به خدا است.

روزه نیز در کتاب مقدس وجود دارد. برای یک مسیحی، روزه  معمولا با دعا همراه است و راهيست برای ابراز ناراحتی عمیق و نیاز شديد. با این حال، یک تفاوت بزرگ بین روزه مسیحی و روزه اسلامی در رمضان وجود دارد. آن تفاوت در اينست كه عهد جدید هرگز فرمان به روزه نمى دهد (حتی در عهد عتیق،  فرمان روزه به یهودیان  تنها یک روز در سال ، آنهم در روز کفاره داده شد). روزه مسیحی داوطلبانه است، و اجبارى نیست.

همچنین، مسیحیان  چنين اعتقادى ندارند كه  روزه برای کفاره و یا از بين بردن گناهان است. انكار نفس موضوعى است كه همواره با مسیحیت (به مرقس 8: 34 رجوع كنيد)  پيوند خورده، اما آنچه كه کتاب مقدس  در مورد انكار نفس مى گويد کاملا متفاوت از درك مسلمانان از آن است. در اسلام، إنكار نفس روشى برای متقاعد کردن الله به "پرداخت مزد" عبادت است. برای یک مسیحی، انكارنفس نتيجه طبیعی تبديل قلب و ميل درونى به پیروی از عیسی (رومیان ٦: ١٧-١٨) است.

چنين طرز فكرى که خدا را با  كارهاى خیر، و سخاوتمندانه، و یا سرکوب امیال طبیعی مى توان خشنود كرد تقریبا در تمامى  ادیان دنيا جهانی است. در واقع، مسيحيت تنها مذهبى است که به خشنود ساختن خدا توسط اعمال خوب اعتقاد ندارد. کتابمقدس تعلیم میدهد که ایمان مسیحی به انجام اعمال نيك كه  ثمره روح خدا ست منتهى خواهد شد(يعقوب ٢: ٢٦؛ غلاطیان ٥: ١٦-١٨). ایمان، خود یک عطاست (افسسیان ٢: ٨-٩)، و، حتی زمانی که مسیحیان مى لغزند و گناه مى كنند، هیچ ترسى نسبت به جدا شدن از محبت خدا ندارند ( رومیان ٨ :١، ٣٨ ) . مسلمانان چنین اطمينانى را ندارند و دائماً با انجام کارهای خوب و روزه گرفتن در ماه رمضان باید به دنبال رضای خدا باشند.  و روزه نگرفتن در ماه رمضان مصادف با رويارويى با خشم و غضب خداست.

منابع پيشنهادى: Answering Islam: The Crescent in light of the cross by Norm Geisler and Logos Bible Software.

مترجم: الهام ربيع نژاد جنتى