۷ خصوصیت کلیسای سالم کدامند؟

۱. پیام‌ها و تعالیم بر اساس کلام خدا: تعلیم صحیح و وفادار به کتاب مقدس، سلامت کلیسا را حفظ می‌کند و از هرگونه بدعت جلوگیری می‌نماید: “تمامی کتب از الهام خداست و جهت تعلیم و تنبیه و اصلاح و تربیت در عدالت مفید است” (دوم تیموتائوس ۳: ۱۶).

۲. مشارکت‌هایی که ایمان را تقویت می‌کند: مشارکت واقعی، رشد و تشویق روحانی را به ارمغان می‌آورد. کتاب مقدس اهمیت با هم بودن، محبت، دعا، خدمت و صداقت را تأکید می‌کند: “که از او تمام بدن مرکّب و مرتّب گشته، به مدد هر مفصلی و برحسب عمل به اندازهٔ هر عضوی بدن را نموّ می‌دهد برای بنای خویشتن در محبّت” (افسسیان ۴: ۱۶)، “همچنین ما که بسیاریم، یک جسد هستیم در مسیح، امّا فرداً اعضای یکدیگر” (رومیان ۱۲: ۵).

۳. پاسخگویی اعضا و رهبران به یکدیگر: این اصل از سلامت روحانی و جلوگیری از انحراف‌ها محافظت می‌کند. اعضای بدن مسیح باید مراقب و مسؤول یکدیگر باشند: “مرشدان خود را اطاعت و انقیاد نمایید زیرا که ایشان پاسبانی جانهای شما را می‌کنند، چونکه حساب خواهند داد تا آن را به خوشی نه به ناله بجا آورند، زیرا که این شما را مفید نیست” (عبرانیان ۱۳: ۱۷)، “ای برادرانِ من، اگر کسی از شما از راستی منحرف شود و شخصی او را بازگرداند، بداند هرکه گناهکار را از ضلالت راه او برگرداند، جانی را از موت رهانیده و گناهان بسیار را پوشانیده است” (یعقوب ۵: ۱۹-۲۰).

۴. خدمت بر اساس استعدادها و عطایا: هر عضو بدن مسیح عطایای خاص خود را از خدا دریافت کرده تا در بنای کلیسا سهیم باشد: “ولی هرکس را ظهور روح بجهت منفعت عطا می‌شود” (اول قرنتیان ۱۲: ۷). کشف و به‌کارگیری این عطایا برای خدمت به قوم خدا ضروری است.

۵. اهمیت پرستش: پرستش حقیقی، قلب کلیساست و باید با روح و راستی باشد نه به صورت ظاهری یا نمایشی: “خدا روح است و هر که او را پرستش کند می‌باید به روح و راستی بپرستد” (یوحنا ۴: ۲۴).

۶. خانواده‌ای صمیمی: کلیسا خانوادۀ خداست که در آن محبت، احترام، بخشش و حمایت متقابل حاکم است: “پس، از این به بعد غریب و اجنبی نیستید، بلکه هموطن مقدّسین هستید و از اهل خانهٔ خدا” (افسسیان ۲: ۱۹)، “هر روزه در هیکل به یکدل پیوسته می‌بودند و در خانه‌ها نان را پاره می‌کردند و خوراک را به خوشی و ساده‌دلی می‌خوردند” (اعمال رسولان ۲: ۲۶).

۷. خصوصیت بسیار مهم و حیاتی، اعلام خبر خوش انجیل و شاگردسازی: تمام اعضا و رهبران باید با زندگی شایسته و اعلام انجیل، فعالانه خبر خوش را به خانواده، دوستان و جهان اعلام کنند و شاگردان تربیت کنند: “در تمام عالم بروید و جمیع خلایق را به انجیل موعظه کنید” (اعمال رسولان ۱۶: ۱۵)، “هرگاه بشارت دهم، مرا فخر نیست چونکه مرا ضرورت افتاده است، بلکه وای بر من اگر بشارت ندهم” (اول قرنتیان ۹: ۱۶)، “رفته همۀ امتها را شاگرد سازید… و ایشان را تعلیم دهید که همۀ اموری را که به شما حکم کرده‌ام حفظ کنند” (متی ۲۸: ۱۹).

تمام این ویژگی‌ها ثابت می‌کند کلیسای سالم، جامعهٔ ایماندارانی است که زیر سرپرستی عیسای مسیح و هدایت روح‌القدس، بر مبنای حقیقت کتاب مقدس و در محبت و صمیمیت رشد می‌کنند. چنین کلیسایی محل رشد ایمان و خدمت برای جلال خداست.

در پایان باید تأکید کرد که کلیسای کامل در دنیا وجود ندارد، اما کلیسای سالم قابل بنا شدن است. اگر کلیسای کاملی بود، کسی را نمی‌پذیرفت زیرا انسان کامل در جهان نیست. ضعف‌ها و نقایص ما در روابط متقابل آشکار می‌شود. باید با فیض خدا، هدایت روح‌القدس و انضباط، این ضعف‌ها را به قوت و زیبایی شخصیت مسیح تبدیل نمود.

نوشتۀ کشیش ورژ باباخانیان