خاستگاه و سرچشمۀ دین کجاست؟

خاستگاه و سرچشمۀ دین کجاست؟

بشر از آغاز همواره دنیای پیرامون خود را نگاه می کرده و به دنبال شناخت جهان و معنای زندگی بوده است. انسان، بر خلاف حیوانات، ذاتاً تمایل دارد بداند که ما چگونه به این جا آمدیم، چرا به این جا آمدیم، و بعد از مرگ چه اتفاقی می افتد. آدم و حوا، خدا را شخصاً می شناختند (پیدایش فصل 3) و دربارۀ او صحبت می کردند (پیدایش 4: 1). فرزندان آن ها برای خدا قربانی می گذراندند (پیدایش 4: 3-4). و در زمان نوادگان آن ها، «مردم شروع به عبادت خداوند نمودند» (پیدایش 4: 26).

حس درونیِ انسان برای عبادتِ سرچشمۀ حیات، از آغاز تاریخ بشر و در همۀ دوره های تاریخی وجود داشته است. کتاب مقدس توضیح می دهد که چرا؟ چون ما به شکل خدا آفریده شده ایم (پیدایش 1: 27)، و خدا ابدیت را درون قلب های ما قرار داده است (جامعه 3: 11). ما آفریده شدیم تا با خالق خود رابطه داشته باشیم. دلیل به وجود آمدن آیین و مراسم دینی، تمایل انسان به پرستش خالق بوده است.

جولیان هاکسلی، زیست شناس، وجود دین را رد می کند و آن را رد پایی از نادانی و خرافات بشر می داند: «خدایان پدیده های جنبی حاصل از فرایند تکامل هستند.» به عبارت دیگر، انسان اولیه ایدۀ خدا را در دوران باستان و دوران خرافات ابداع کرد و خداباوری هیچ ربطی به جامعۀ امروزی ندارد. تئوری هایی که بر اساس یک فرضیۀ تکاملی هستند، تصور می کنند که اعتقاد بشر به خدا اولین بار به شکل آنیمیسم، پرستش ارواح، توتمیسم، و جادو نشان داده شد. با این وجود، همۀ محققان این باور را ندارند. کشیش ویلهلم اشمیت مدارکی مبنی بر یکتاپرستی به عنوان اولین دین انسان ارائه می دهد و استدلال های بسیار محکمی هم در حمایت از نظر خود دارد. بشریت با باور به یک خدا آغاز شد، و سپس خداشناسی او به پرستش خدایان متعدد تنزل پیدا کرد.

کتاب مقدس می گوید خدا پس از طوفان نوح یک عهد غیرشرطی بین خودش با نوح و فرزندان او بست (پیداش 9: 8-17). انسان از خدا نافرمانی کرد چون پراکنده نشد و زمین را پر نکرد. او شهری برای خودش ساخت و برج یادبودی بنا کرد. خدا زبان های آن ها را تغییر داد و آن ها را مجبور کرد تا پراکنده شوند (پیدایش 11: 1-9). بعد از آن، ادیان چندخدایی در سرتاسر جهان به وجود آمدند. سپس خدا خودش را به ابراهیم آشکار کرد و عهد ابراهیمی بسته شد (حدود 2000 سال ق.م.).

پس از این که خدا قوم اسرائیل را از اسارت مصریان نجات داد، عهد موسایی و سپس عهد داوودی را با آن ها بست. در همۀ این اتفاقات این خدا است که به طرف قوم خودش می رود و آن ها را به سمت ارتباط با خودش هدایت می کند. این پدیده در تاریخ ادیان دنیا منحصر به فرد است.

در رابطه با مسیحیت، خود خدا مسئول معرفی عهد جدید شد وقتی یک قول غیر شرطی با اسرائیل بی ایمان بست تا گناهان او را بر اساس پاکی خودش ببخشد، لطفی که از طریق قربانی کردن مسیح نصیب کسانی شد که لیاقتش را نداشتند. عهد جدید راه را برای نجات غیریهودیان نیز باز کرد. در همۀ این موارد این خدا است که ارتباط برقرار می کند. دین کتاب مقدسی بر اساس این حقیقت است که خدا قدم اول را برداشت و بشر برای رفتن به سمت او تلاشی نکرده است. دین کتاب مقدسی یک سری قوانین و مقرراتی نیست که ما باید برای او انجام دهیم بلکه واکنش ما به کاری است که او برای ما انجام داد.

یکی از دلایل وجود ادیان مختلف، دروغی است که توسط دشمن روح انسان (شیطان) گفته شد، کسی که به دنبال جلال و پرستش برای خودش است (دوم قرنتیان 4: 4، اول تیموتائوس 4: 1). دلیل دیگر، تمایل ذاتی خود بشر برای توضیح ناشناخته ها و ایجاد نظم از آشوب است. بسیاری از ادیان بت پرست اولیه این تعالیم را ترویج می دادند که برای جلوگیری از بلا و مصیبت باید خدایان دمدمی و زود رنج خود را راضی نگه دارند. قرن های متوالی، دین توسط حاکمان و پادشاهان به گروگان گرفته شده تا مردم را زیر سلطۀ یک سیستم حکومتی تحت کلیسا درآورند.

دین راستینی که خدا هزاران سال قبل برای قوم اسرائیل تأسیس کرد، به ظهور مسیح موعود اشاره می کرد، کسی که راه آشتی همه انسان ها با خدا را فراهم ساخت. پس از این که مسیح آمد، شاگردان مسیح پیام انجیل را به گوش جهانیان رساندند و مسیحیت گسترش یافت و روح القدس زندگی ها را دگرگون کرد. کلام خدا به شکل نوشتاری نیز حفظ شد و امروز کتاب مقدس در سرتاسر دنیا در دسترس همگان قرار دارد.

برگرفته از وب سایت: www.gotquestions.org