زخم های کهنه و شفاهای تازه!

زخمهای کهنه و شفاهای تازه!

وقتی پسران یعقوب بعد از سال ها به او گفتند پسرت یوسف زنده است، یعقوب باور نکرد و حاضر نشد از کلبۀ احزانش بیرون بیاید.
«یعقوب حرف ایشان را باور نکرد.» (پیدایش 45: 26)

چطور آن ها توانستند کسی را که سال ها با موضوع مرگ پسرش در کلبۀ غم و درد به سر برده از زخم های کهنه آزاد و به باور حیات منتقل کنند؟

آن ها دو کار مهم انجام دادند:
1- همۀ سخنان نیکویی را که یوسف به آن ها گفته بود، به یعقوب گفتند.
2- عرابه هایی را که یوسف برای آوردن یعقوب به مصر فرستاده بود، به او نشان دادند . «آنگاه روح یـعقوب زنده شد.» (پیدایش 45: 27 و 28)

این رمـز مهم رهایی از تمام زخم های کهنه و غم هایی است که سال ها در آن ها به عنوان مهرۀ سوخته، زندگی کرده ایم.

اول: شنیدن صدای خدا
تا اعتماد کنیم رؤیای ما و وعده های خدا برای رسیدن به رؤیاهایمان زنده است و ما فراموش شده و محکوم به حبس در کلبۀ احزان افکارمان نیستیم.

دوم: دیدن تدارک خدا
نیاز است با چشمان دلمان تدارک خدا را که برای منتقل کردن ما به قلمرو اقتدار و احترام و جلال به وسیلۀ مسیح فرستاده است، ببینیم.

آنگاه روح مان مانند روح یعقوب زنده خواهد شد و از خاکستر ناامیدی برخواهیم خاست. وعدۀ شگفت انگیز خدا اینست که سال های فنا شده و محصول ملخ خوردۀ تو را به تو برخواهم گردانید. (یوئیل 2: 25)

شاید باور کردن این حقیقت سخت باشد. ولی به وسیلۀ ایمان به مسیح تجربه کردن این حقیقت ساده است. لطفا از کلبۀ احزان افکارت بیرون بیا.

جلیل سپهر

www.lifespringiran.com
@jalilsepehr