نقدی بر معجزات عددی قرآن: فصل ششم- ادامۀ معجزات عددی در آثار شاعران، مصرع تخلص (قسمت هفدهم)

مصرع تخلص

مصرع نوزدهم این غزل مصرع تخلص است. مصرع تخلص به مصرعی گفته می شود که شاعر اسم یا لقب خودش را در آن ذکر می کند. پس نسبتی که در این مصرع مطرح است به اسم شاعر مربوط می شود. اسم شاعر، «محمد حسین شهریار» و رمز ابجدی آن 936 است. حال ببینید این نسبت چگونه با مضرب 13 در هم تنیده است:

اگر به جای هر کلمۀ رمز ابجدی اسم شاعر را بگذاریم عدد به دست آمده مضرب 13خواهد بود.

اگر بعد از ابجد اسم شاعر تعداد حروف این مصرع را بگذاریم عدد به دست آمده مضرب 13 خواهد بود.

اگر بعد از ابجد اسم شاعر تعداد نقطه های این مصرع را بگذاریم عدد به دست آمده مضرب 13 خواهد بود.

اگر بعد از ابجد اسم شاعر، جمع تعداد حروف و نقطه های این مصرع را بگذاریم عدد به دست آمده مضرب 13 خواهد بود.

اگر بعد از ابجد اسم شاعر، شمارۀ این مصرع را بگذاریم عدد به دست آمده مضرب 13 خواهد بود.

اگر بعد از ابجد اسم شاعر، ابجد این مصرع را بگذاریم عدد به دست آمده مضرب 13 خواهد بود.

اگر به جای هر کلمه، شمارۀ مصرع را بگذاریم عدد به دست آمده مضرب 13 خواهد بود.

اگر به جای هر کلمه، عدد ابجدی مصرع را بگذاریم عدد به دست آمده مضرب 13 خواهد بود.

اگر شمارۀ هر کلمه را بنویسیم و بعد از آن ابجد آن کلمه را بگذاریم عدد به دست آمده مضرب 13 خواهد بود.

نکته:

جز جدول آخر، مابقی جدول ها حتی اگر اعدادشان را برعکس بنویسیم باز هم عدد حاصله مضرب 13 خواهد بود. ضمناً تعداد حروف (26 حرف) و تعداد نقطه های این مصرع (13 نقطه) نیز مضرب 13 می باشد.

اگر تعداد حروف، تعداد نقطه ها، شمارۀ مصرع و عدد ابجدی این مصرع را جمع کنیم عدد به دست آمده مضرب 13 خواهد بود.

2093= 2035+19+13+26

 مصرع آخر

آخرین مصرع غزل درست مانند اولین مصرع (2×13) 26حرف دارد و اکثر حالت هایی که در مصرع های قبل ذکر شد در این مصرع نیز صادق است.

سایر خصوصیات غزل

– غزل با کلمۀ آمدی (55 )شروع و با کلمۀ چرا (201) پایان می پذیرد. اگر رقم های ابجد این دو کلمه را جمع کنیم 13 می شود:            13= 5+5+1+0+2

– کلمۀ چرا، هم ردیف غزل است و هم پرتکرارترین کلمه در کل غزل. ابجد آن 201 و تعداد تکرار آن 11 بار است: اگر این دو عدد را به هر ترتیب کنار هم بگذاریم مضرب 13 ساخته می شود:

(1547×13) 2011   حتی اگر برعکس شود: (854×13) 11102

– صدو پنجاهمین نقطه، نقطۀ وسط غزل و جزو نقطه های کلمۀ شیرین است. این کلمه جمعاً 13 حرف و نقطه دارد.

– دو حرف آخر در کلمۀ «شیدا» به طور مشترک حرف های وسط غزلند. این دو حرف، حروف شمارۀ 271 و 274 غزل می باشند. اگر این دو شماره در یکدیگر ضرب شوند مضرب 13 ساخته می شود:

74802= 274×273

– اگر شمارۀ بیت، شمارۀ مصرع و جمع تعداد حروف و نقطه های شیدا را کنار هم بگذاریم باز هم مضرب 13 ساخته می شود:

– غزل 546 حرف و 299 نقطه دارد. هم جمع این دو عدد مضرب 13 است و هم اگر آن ها را کنار هم بگذاریم مضرب 13 ساخته می شود:    (42023×13) 546299       (23042×13) 299546

– شش حرف «ث ذ ژ ص ض ظ» در غزل وجود ندارند. حاصل جمع ابجد آنها مضرب 13 می باشد:

(230×13) 2990   ث(500)-ذ(700)-ژ(0)-ص(90)-ض(800)-ظ(900)

معجزه سازی علمی از غزل شهریار

شامپانزه 24 جفت کروموزم دارد اگر تعداد تکرار تک تک حروف شامپانزه را در غزل شهریار جمع ببندیم مضربی از عدد 24 به دست می آید:

ضمناً رقم های اول و آخر این تعداد نیز خود به خود عدد 24 را نشان می دهند.

همچنین سیب 17 کروموزوم دارد:

آلو ۸ کروموزوم

پسته 12 الی 15 کروموزوم

تعداد به دست آمده از حروف پسته در غزل شهریار، هم مضرب 12 است و هم مضرب 15.

معجزة مضرب 5 در غزل حافظ

مشخصات ابیات غزل

مشخصات مصرع های غزل

 خصوصیات کلی غزل

این شعر، پانزدهمین غزل (15) از دیوان حافظ شیرازی است. (3×5)

غزل، 10 بیت (2×5) و 20 مصرع (4×5) دارد.

کل غزل از 15 حرف نقطه دار و 15 حرف بی نقطه ساخته شده است. (3×5)

حروف بی نقطه: ا ه د س ی ک و م ر گ ل ع ط ص ح

حروف نقطه دار: ش ق ب ن ت غ خ ز ف ج پ ث چ ظ یـ

در کل غزل 300 نقطه وجود دارد. (60×5)

کل غزل 465 حرف است.  (97×5)

کل غزل 7۸5 حرف و نقطه دارد. این عدد هم خودش مضرب 5 است و هم جمع رقمهایش :

20= 5+8+7

برگرفته از کتاب افسانۀ اعداد

نوشتۀ بهزاد پوربیات