تعالیم کتاب مقدس: بعضی از نتایج مرگ مسیح

تعالیم کتاب مقدس: بعضی از نتایج مرگ مسیح

در میان برکات غیر قابل شمارش نجات، تعداد زیادی از آنها برای ایمانداران کاملاً آشکار و واضح است، زیرا می توانند آنها را تجربه کنند (مثل دعا). اما برکات زیاد دیگری وجود دارد که اگر چه نتایج آنها دیده می شود، ولی به خودی خود تجربه نشده و به راحتی درک نمی شوند اما پایه و بنیاد اساسی زندگی یک فرد مسیحی می باشند.

۱) عادل شمردگی

مرگ مسیح ما را مقبول خدا ساخته شده است و این حقیقت به وسیله آموزه هایی از قبیل آزادی گناه (رومیان ۳: ۲۴)، مصالحه (۲قرنتیان ۵: ۱۹-۲۱)، بخشایش (رومیان ۳: ۲۵)، رهایی (کولسیان ۱: ۱۳)، پذیرفته شدن از طریق فرزند محبوب خدا (افسسیان ۱: ۶)، اطمینان نسبت به جلال و شکوه آینده (رومیان ۸: ۳۰) و عادل شمردگی (رومیان ۳: ۲۴) بیان گردیده است.

تبرئه گردیدن اعلام این مطلب است که شخص، عادل شمرده شده است. این یک اصطلاح قضایی است که بر مبنای آن شخص تبرئه گردیده است و این تبرئه شامل تمام محکومیت‌های ممکن می گردد. در حقیقت در کتاب مقدس عادل شمرده شدن، همیشه در مقابل محکومیت قرار می گیرد (تثنیه ۲۵: ۱؛ رومیان ۵: ۱۶؛ ۸: ۳۳-۳۴). ادعاهای شریعت خداوند  بر ضد شخص گناهکار کاملاً پاسخ داده شده است. عادل شمردگی  به دلیل چشم پوشی، معوق گذاردن یا تغییر عدالت خداوند نیست، بلکه به وسیله مسیح تمام خواسته های خداوند، به انجام رسیده است. اطاعت کامل مسیح از شریعت و مرگ کفاره کننده او که بهایی برای گناهان ما بود، پایه و اساس عادل شمردگی ما است (رومیان ۵: ۹). عادل شمردگی هرگز نمی توانست بر اساس کارهای خوب ما باشد. اطاعت کامل از مواردی که خداوند از انسان انتظار دارد، برای بشر غیر ممکن است.

تنها راه عادل شمردگی، ایمان است (رومیان ۳: ۲۲، ۲۵، ۲۸، ۳۰). در عین حال ایمان هرگز، زمینه عادل شمردگی نیست. ایمان در واقع طریق یا راهی است که بر اساس آن، فیض خداوند می تواند عدالت مسیح را به حساب شخص گناهکاری که ایمان آورده بگذارد. وقتی که ما ایمان می آوریم، خداوند، عدالت مسیح را، به حساب ما می گذارد و بنابراین ما تبرئه می گردیم. سپس خداوند می تواند منصفانه اعلام کند که نتیجه تبرئه ما، عادل شمردگی است.

۲) فرزند خواندگی

فرزند خواندگی، یکی از مزایای منحصر به فرد و فوق العاده مرگ مسیح، برای ایماندار است. تنها پولس رسول آشکارا، در مورد این آموزه تعلیم داده است. هر زمان شما کلمه پسر را در ارتباط با ایمانداران (نه مسیح) می خوانید، این کلمه باید “فرزند” ترجمه شود، به عنوان مثال در رساله های یوحنا. زیرا یوحنا در مورد پسر خواندگی ایماندار، چیزی ننوشته است و فقط پولس رسول آشکار می کند که ما به عنوان پسران پذیرفته شده ایم. درست است که ما در زمان تولد تازه فرزند خدا می گردیم، اما این نیز صحیح است که در همان زمان به عضویت خانواده الهی پذیرفته می گردیم. در هنگام پذیرفتن یک فرزند، بچه توسط شخصی به خانواده ای غیر از خانواده خود برده می شود و به خانواده جدید معرفی می گردد و به عنوان پسر حقیقی آنها، با تمامی مسئولیتها و مزایایی که مربوط به این رابطه جدید است، پذیرفته می گردد. ایده فرزند خدا بودن، تولد، رشد و بلوغ را به تصویر می کشد و ایده پسر خواندگی شامل همه مزایای خانواده جدید الهی است. فرزند خواندگی، مقام و موقعیت جدیدی را به ایماندار می بخشد.

نتیجه فرزند خواندگی رهایی و آزادی از بردگی، قیم ها و جسم است (غلاطیان ۴:۱-۵ و رومیان ۸: ۱۴-۱۷) و این روح القدس است که مارا قادر می سازد تا از مزایای موقعیتمان به عنوان فرزند خوانده لذت ببریم.

۳) تقدیس

کلمه تقدیس، به معنی تخصیص یافتن و جدا شدن است (این کلمه ریشه مشابهی با کلمات مقدس و قدوس دارد). برای مسیحیان این کلمه ۳ جنبه دارد. اول اینکه ایماندار به دلیل موقعیتش در خانواده الهی، جدا شده است و این مطلب اغلب مقام مقدس نامیده می شود و این بدین معناست که به او عنوان عضوی از خانواده الهی جدا گردیده است.

این مطلب در مورد تمامی ایمانداران، صرف نظر از وضعیت روحانی آنها و اهمیتی که به مسائل معنوی و روحانی می دهند، صادق است‌. در این مورد به رساله اول قرنتیان ۶: ۱۱ مراجعه و وضعیت جسمانی ایمانداران قرنتس را به یاد آوردید. این مقام مقدس که بر اساس مرگ مسیح بدست آمده، در عبرانیان ۱۰: ۱۰ به وضوح بیان گردیده است.

البته در مورد تقدیس، بعدی تجربی نیز وجود دارد. به دلیل اینکه ما جدا شده ایم باید هر روزه مقدس تر گردیم (۱پطرس ۱: ۱۶). از نظر مقام و موقعیت، هیچ کس از شخص دیگر مقدس تر نیست، ولی در بعد تجربی، دقیقاً صحیح است که بگوییم یک ایماندار از دیگری مقدس تر است. تمام نصایح موجود در عهد جدید که در ارتباط با رشد روحانی هستند به تکامل یافتن و بعد تجربی تقدس مربوط می باشند.

علاوه بر این تا زمانیکه زندگی عملی ما به سمت کمال حرکت می کند، هرگز به طور کامل برای خداوند تخصیص نخواهیم یافت و این تخصیص کامل زمانی اتفاق خواهد افتاد که مسیح ظهور کند و ما شبیه او گردیم (۱یوحنا ۳: ۱-۳). این آخرین حد تقدس ما است که در انتظار جلال یافتن کامل خود با بدنهای قیام کرده هستیم (افسسیان ۲۶، ۲۷؛ یهودا ۲۴-۲۵).

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس