ایمان تو کجاست؟

ایمان تو کجاست؟

روزهای زندگی همیشه آرام نیست. گاهی سفر زندگی طوفانی می شود و به شرایطی می رسیم که امواج طوفان شرایط کشتی زندگی مان را فرا می گیرد و ما گرفتار بحران ترس و اضطراب می شویم و فریاد می زنیم: خدایا تو کجایی؟ خدایا چرا در بحران های زندگی من سکوت کرده ای؟ چرا شرایط مرا نمی بینی؟ و به خودمان می گوییم پس خدا کجاست؟

اگر به لوقا 8: 22تا25 با دقت نگاه کنیم خدا جایی نرفته که ما به دنبالش بگردیم. او در کشتی، گرفتار طوفان زندگی با ماست و در این شرایط ناامید کنندۀ بحرانی از ما سؤال می کند: ایمان تو کجاست؟

زندگی طبیعی به دو بخش روزهای روشن و شب های تاریک تقسیم شده. برای رسیدن به هر کدامش باید به سلامتی از بخش دیگر عبور کنیم.

عده ای، مدیر شیفت روزهای آفتابی و آرام و بدون طوفانشان، شرارت این دنیاست. و می خواهند خدا شیفت شب های تاریک و بحرانی شان را مدیریت کند و فقط در بحران ها با انتقاد می پرسند: “خدا کجاست؟”

عده ای هم در شیفت روزهای روشن و بدون مشکلات، ادعای ایمان و توکل به خدا دارند و همین که وارد شیفت شب های بحرانی می شوند امیدشان را از دست می دهند و با شک و تردید می پرسند “خدا کجاست؟”

و خدا از هر دو گروهِ انتقاد کننده و شک کننده در هر دو شیفت می پرسد:
“ایمان تو کجاست؟”

ایمان تو کجاست یعنی:
وقتی دستم را دراز می کنم که بیرونت بیاورم دست تو کجاست؟
وقتی در برابر درهای بستۀ زندگی قرار می گیری کلید تو کجاست؟
وقتی می خواهم از بالای چاه کمکت کنم طناب تو کجاست؟
وقتی به صلح و آرامی دعوتت می کنم حواس و توجه تو کجاست؟

زیرا ایمان تنها وسیلۀ دیدن خدا؛ تنها طریق بهره مند شدن از فیض او و تنها راه نجات یافتن از بحران هاست. بدون ایمان هیچ نمی توان كرد (عبرانيان ١١: ٦)

به راستی دوست عزیز ایمان من و شما در اين شرايط کجاست؟

جلیل سپهر

@jalilsepehr