پیام مسیح به هفت کلیسا در کتاب مکاشفه

پیام مسیح به هفت کلیسا در کتاب مکاشفه

مکاشفه 1: 19-20 «پس بنویس چیزهایی را که دیدی و چیزهایی که هستند و چیزهایی را که بعد از این خواهند شد، سرّ هفت ستاره ای را که در دست راست من دیدی و هفت چراغدان طلا را، اما هفت ستاره، فرشتگان هفت کلیسا هستند و هفت چراغدان، هفت کلیسا می باشند».

در قرن اول مسیحیت، هدف پیغام مسیح به هفت کلیسای محلی آسیای کوچک (در ترکیۀ امروزی ر.ک. به مکاشفه 1: 4) دعوت، تشویق، هشدار و بنای ایمانداران و کلیساهای سرتاسر تاریخ کلیسا، برای کلیساهای امروزی از این قرار است:

(1) به ما نشان می دهد که مسیح دوست دارد چه اموری در کلیسایش جاری باشد و از چه اموری در کلیسایش نفرت دارد. برای چه اصولی در کلیسایش ارزش قائل است و چه مسائلی را محکوم می کند.

(2) به روشنی از زبان مسیح اعلام می کند که:

(الف) پیامدهای نااطاعتی و غفلت روحانی و

(ب) پاداش بیداری روحانی، پشتکار و وفاداری به مسیح چیست؟

(3) معیاری را در اختیار کلیساها و اشخاص قرار می دهد که می توانند به یاری آن وضعیت رابطۀ روحانی خود با خدا را بسنجند و

(4) به ما نشان می دهد که شیطان چگونه برای کار علیه کلیسا و مسیحیان تلاش و برنامه ریزی می کند.

ما در ادامۀ این بخش به شیوۀ پرسش و پاسخ، این جنبه های پیغام مسیح به کلیساهایش را خواهیم سنجید:

(1) مسیح چه اموری را می ستاید؟ مسیح به کلیسا حکم می کند که:

(الف) متحمل افراد شریر نشود زیرا هدف آنها تخریب و تضعیف کلیسا است آنها می خواهند وفاداری و خدمت قوم خدا را خدشه دار سازند (مکاشفه 2:2)،

(ب) پیش از پذیرش آموزش هایشان زندگی، آموزه و ادعاهای رهبران مسیحی را ارزیابی کند (2: 2)،

(ج) در ایمان، محبت، شهادت، خدمت و رنج برای مسیح پایداری کند (2: 6)،

(د) بر گناه، شیطان و فساد دنیا چیره شود (2: 7، 11،17، 26؛ 3: 5، 12، 21)،

(ه) همشکل رفتارها و باورهای غیراخلاقی و رایج در دنیا نشود و از پذیرش دنیادوستی در کلیسا خودداری کند (2: 24؛ 3: 4) و

(و) کلام را احترام و پیروی نماید (3: 8، 10).

(2) مسیح کلیساهایی را که در میان چالش ها پایداری نموده و به او وفادار می مانند، چگونه پاداش می دهد؟ او این کلیساها را:

(الف) از دوران مصیبت و داوری آخر زمان که بر سر تمام دنیا خواهد آمد، می رهاند (3: 10)،

(ب) آنها را با محبت، حضور و مشارکت نزدیک خود برکت می دهد (3: 20) و

(ج) در نهایت، زندگی جاودانی با خدا به آنان می بخشد (2: 11، 17، 26؛ 3: 5، 12؛ 21: 7).

(3) مسیح چه چیزی را محکوم می کند؟ مسیح کلیسایی را محکوم می کند که:

(الف) پیوند و رابطۀ شخصی و نزدیک خود را با او و خدای پدر تضعیف، رها و یا رد می کند (2: 4)،

(ب) ایمان راستین کتاب مقدسی را نادیده گرفته یا رها می کند (2: 14-15؛ 3: 1-3)،

(ج) رهبران، معلمان یا اعضای فاسد را در کلیسا تحمل می کند (2: 14-15، 20)،

(د) از نظر رحانی مرده (3: 1) یا ولرم (یعنی، سست، بی روح، بی اشتیاق 3: 15-16 است) و

(ه) موفقیت ها و کامیابی ظاهری (3: 17) را جایگزین ارزش های روحانی درونی و راستین (یعنی، تعلق به خدا، پاکی اخلاقی، حکمت روحانی و رفتار درست با ارزش های خدا 3: 18) می کند.

(4) مسیح چگونه کلیساهایی را که دچار کاستی روحانی هستند و در برابر رفتارها و باورهای غیر اخلاقی سکوت اختیار می کنند، مجازات خواهد کرد؟

(الف) آنها را از جایگاه خود در پادشاهی خدا برکنار خواهد نمود (2: 5؛ 3: 16)،

(ب) لطف خاص خود، حضور هدایت گر خود، قدرت روح القدس و حفاظت اعضای آن از هلاکت شیطان را باز پس خواهد گرفت (2: 5، 16، 22-23؛ 3: 4، 16؛ متی 13) و (ج) رهبران آنها را داوری خواهد کرد (2: 20-30).

(5) مکاشفۀ پیام مسیح دربارۀ کلیساهای بی توجهی که به سوی رکود روحانی (یعنی، پوچی، سستی، عدم رشد و پیشرفت)، کاستی، بی ایمانی و سرکشی آشکار در برابر خدا رانده می شوند، چیست؟

(الف) هفت نامۀ رسالۀ مکاشفه به هفت کلیسا به این اشاره دارد که کلیساها بدون مراقبت درخور، به آهستگی به راه خود می روند، آموزه های نادرست را می پذیرند و با کارهای پلید و عوامل ضد خدا در دنیا سازش خواهند کرد (غلاطیان 5: 17)،

(ب) به علاوه، به چشم خود دیده ایم که گاهی کلیساها از مسیحیان دروغین، و مردم بی ایمان و گناهکار دیگر تأثیر منفی می پذیرند (2: 2، 14-15، 20). به همین دلیل، یک کلیسا هرگز نباید موقعیت روحانی خود را دست کم بگیرد. یک رابطۀ به ظاهر درست کنونی با خدا هرگز یک آزمایش ارزشمند یا تضمینی برای این نیست که آن کلیسا بالاترین اهداف خدا را به انجام می رساند یا این که باورها و آموزش های آنها صد در صد درست است. پیغام و تعلیم اولیۀ مسیح و کسانی که مسیح برگزید تا پیغام او را انتشار دهند و ما این پیغام را امروز و در کلام نگاشته شدۀ او (یعنی، کتاب مقدس) در دست داریم، بالاترین منبع نهایی و معتبر برای سنجش راستی و ناراستی است.

(6) چگونه کلیساها می توانند از انحطاط روحانی و پیامد آن که داوری توسط مسیح است، بپرهیزند؟ این نامه ها چندین شیوه را ارائه می دهند:

(الف) اولین و مهم ترین نکته این است که کلیسا باید مایل باشد تا «بشنود که روح به کلیسا چه می گوید» (2: 5-7، 16-17، 21)، این بدان معنا است که آنها باید گوش دهند و در پاسخ از پیام روشن خدا پیروی کنند. کلام عیسی مسیح، همیشه باید راهنمای کلیسا باشد (1: 1-5). کلام او، همان گونه که توسط روح القدس بر رسولان عهدجدیدش آشکار شده است، معیاری است که کلیساها باید باورها و فعالیت های خود را با آن بیازمایند و همواره زندگی روحانی خود را تازه کنند (2: 7، 11، 17، 29)،

(ب) کلیساها باید همواره وضعیت روحانی خود را در رابطه با خدا و معیارهای او بیازمایند. آنها باید در صورت نیاز، رفتار و کردار خود را دست کنند و ببینند که آیا رفتارهای دنیوی، باورهای غیر اخلاقی و رفتارهای نامناسب در بین اعضایشان رایج است یا خیر (2: 4، 14-15، 20؛ 3: 1-2، 14-17)،

(ج) انحطاط روحانی تنها در صورتی در کلیسا یا هر جماعتی متوقف و اصلاح خواهد شد که صادقانه و بدون ریا توبه کنند (متی 3: 2) و از صمیم دل به محبت، حقیقت، پاکی و قدرت حقیقی عیسی مسیح و مکاشفۀ دست نخوردۀ او در کتاب مقدس بازگردند (2: 5-7، 16-17؛ 3: 1-3، 15-22).