فلسفۀ ساب و دیدگاه کتاب مقدس

فلسفۀ ساب و دیدگاه کتاب مقدس

فلسفۀ ساب (Sabbatianism) به حرکتی تاریخی اطلاق می‌شود که حول شخصیت سباتیای زیوی، یک یهودی دوران عثمانی در قرن ۱۷ میلادی، شکل گرفت. سباتیای زیوی توسط پیروانش به عنوان مسیح یا نجات‌دهندۀ موعود معرفی شد. این فلسفه در برهۀ خاصی از تاریخ یهودیت بوجود آمد و پس از تبعید از امپراتوری عثمانی و پناه آوردن به امپراتوری لهستان، علاقه به آن کم‌کم کمرنگ شد.

در فلسفه، ساب به ابعادی از هستی اشاره دارد که به چندین صورت می‌توان آن را بررسی کرد. در مقایسه با کتاب مقدس، ساب می‌تواند به معانی مبهم، تناقض‌نمایی و جستجوی حقیقت اشاره داشته باشد. کتاب مقدس معمولاً از استعاره‌ها و داستان‌ها استفاده می‌کند تا پیام‌های عمیق روحانی و اخلاقی خود را به وضوح و روشنی منتقل کند.

دیدگاه کتاب مقدس

کتاب مقدس به طور مستقیم به بسط و توضیح فلسفۀ ساب اشاره نمی‌کند، اما متون آن به صورت تمثیلی و استعاری، ما را به تفکر دربارۀ هستی و معنای زندگی دعوت می‌کند. برای مثال، در اول قرنتیان ۱۲:۱۳، پولس رسول از عبارتی استفاده می‌کند که به نوعی به درک محدود و ناقص کنونی ما اشاره دارد و آن را به عنوان یک “تصویری محو در آینه” توصیف می‌کند. این به این معنا است که در این دنیا، درک ما ناقص است و تنها با ایمان و اتحاد با مسیح می‌توانیم به حیات جاودانی نایل آییم.

دیدگاه کتاب مقدس، به خصوص در مسیحیت، با فلسفۀ ساب تفاوت‌های عمده‌ای دارد. در کتاب مقدس، به وضوح تأکید بر این است که تنها نجات‌دهنده عیسای مسیح است و هیچ پیامبر یا شخص دیگری نمی‌تواند نقشی مانند او داشته باشد. بر اساس کتاب مقدس، مسیحیت به شدت مخالف هرگونه اعتقادی است که جایگاه الوهیت یا مأموریت مسیح را به شخص دیگری منتقل کند.

کتاب مقدس در مورد نجات و رستگاری به تأکید بر ایمان به عیسی و تعالیم او محدود می‌شود که مسیر نجات را فراهم ساخته است. برای مطالعۀ بیشتر می‌توانید به اعمال رسولان ۴:۱۲ مراجعه فرمایید که در آن با صراحت و وضوح اشاره شده: «در هیچ کس غیر از او نجات نیست زیرا که اسمی دیگر زیر آسمان به مردم عطا نشده که بدان باید ما نجات یابیم».

گردآوری و تهیۀ کشیش ورژ باباخانیان