فهرست و معانی اسامی کتاب مقدس: داود

داود        1سموئیل 16: 13               David

او کوچکترین پسر یسی و از سبط یهودا بود که در بیت لحم متولد شد. داود محبوب خدا و پادشاه اسرائیل بود که سرگذشتش در اول سموئیل و اول پادشاهان موجود است. خدا او را توسط سموئیل مسح کرد تا به جای شاؤل، پادشاه اسرائیل باشد. هنگامی که روح خدا از شاؤل دور شد و روح بد او را مضطرب می ساخت، دنبال شخصی می گشتند تا در نواختن بربط ماهر باشد و یکی از خادمان شاؤل گفت که داود پسر یسی، در نواختن بربط ماهر است، پس او را خواستند و داود پیش شاؤل ماند و هر وقت روح بد شاؤل را اذیت می کرد، داود بربط می نواخت و روح بد از شاؤل دور می گشت (1سموئیل 16: 14-32).

پس از مدتی فلسطینیان برای جنگ با یهودیان در سوکوه جمع شدند و شخص مبارزی با نام جلیات که از شهر جت بود آمده و جنگاوری را از میان اسرائیلیان به مبارزه طلبیده و می گفت اگر من پیروز شدم شما غلامان فلسطینیان خواهید شد و اگر او پیروز شد ما غلامان اسرائیلیان خواهیم گردید و بدین سان لشکر اسرائیل را به ننگ می آورد (1سموئیل 17: 1-11).

در آن زمان داود نزد شاؤل نبود و برای دیدن پدر خود و برای چرانیدن گوسفندان رفته بود ولی سه برادرش در جنگ بودند. پس او برای ایشان غذا برد. وقتی سخن جلیات را شنید، به شاؤل گفت که برای جنگ با جلیات آماده است. داود با فلاخن و سنگ به جنگ جلیات غول پیکر رفته و پیروز گردید و با شمشیر خودِ جلیات، سرش را از تنش جدا کرد (1سموئیل 17: 12-58). در نتیجه فلسطینیان ترسیده فرار کردند و زنان شادی کرده می خواندند: شاؤل هزاران خود را و داود ده هزاران خود را کشته است. پس از آن شاؤل به داود بدبین شد و به او حسادت می کرد (1سموئیل 8: 6-9). ولی یوناتان پسر شاؤل دوست صمیمی داود بود و او را از نقشه های پدرش آگاه می ساخت و به داود خبر داد که شاؤل قصد کشتن او را دارد و از آن به بعد داود در بیابان یهودیه فراری شد (1سموئیل 19). چند بار داود فرصت کشتن شاؤل را داشت ولی به علت اینکه او را مسح شدۀ خدا می دانست از این کار منصرف گردید. او به سرزمین فلسطینیان رفت و مدتی در آنجا بود (1سموئیل 27). تا این که خبر مرگ شاؤل و یوناتان را شنید و به حبرون آمده و در آنجا او را به پادشاهی انتخاب کردند و پس از هفت سال جنگ، تمام اسباط اسرائیل او را به عنوان پادشاه پذیرفتند (2سموئیل 5: 1-5).

داود در اورشلیم ساکن گردید. وفاداری که به خداوند داشت قابل توجه است. تابوت عهد خدا را با احترام به شهر مقدس آورد (2سموئیل 6). در ایام پادشاهی وی مملکت یهود گسترش یافت و غنیمت های فراوان جمع کرد و وسایل زیادی تدارک دید تا خانۀ خدا را بنا کند ولی خدا او را از این کار منع نمود و بنای معبد را به پسر داود یعنی سلیمان واگذار کرد (2سموئیل 11) و پس از پیغام ناتان توبه کرد و تنبیه الهی را پذیرفت و سختی های زیادی را متحمل شد (2سموئیل 12). ابشالوم پسرش، امنون را که برادرش بود به سبب ماجرای تامار کشت و نسبت به داود سرکش گردید و به دنبال تصرف تاج و تخت بود (2سموئیل 12: 10؛ 2سموئیل 13: 15). بعد از آن گناه سرشماری قوم (2سموئیل 24) سرکشی یوآب سردار لشکرش (1پادشاهان 1) اتفاق افتاد. ولی نتیجۀ این آزمایشها، پایداری و فروتنی داود بود. او به هنگام مرگ، به پسرش سلیمان وصیت کرد تا برای اجرای عدالت، یوآب و شمعی را بکشد (1پادشاهان 2). داود چهل سال سلطنت کرد و در سن 71 سالگی مرد و بر کوه صهیون در شهر داود او را دفن کردند. همانطور که در کلام خدا بیان شده است، مسیح از نسل داود ظهور کرد.

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس