حقیقت یا تقدس نمایی؟

?☘️. «ای یاه، خوشابحال شخصی که او را تأدیب می نمایی و از شریعت خود او را تعلیم می دهی تا او را از روزهای بلا راحت بخشی، …»
(مزمور ۹۴: ۱۱ و ۱۲)

هیچ یک از ما علاقه نداریم تا از جانب کسی مورد توبیخ و تنبیه قرار بگیریم.
دلمان نمی خواهد تا کسی اشتباهات مان را به ما گوشزد کرده و ما را ملامت کند.
بسیاری از پنهان کاری ها به همین دلیل است تا مبادا دیگران از شکست های مان مطلع شوند.
در کتاب مقدس اشتباهات و گناهان افراد برجسته ای مانند: نوح، ابراهیم، یعقوب، موسا، داود، یحیا، پطرس و …. را می خوانیم.
چه لزومی دارد که خدا گناهان آنها را برای ما فاش کند؟
آیا هدف خدا رسوا کردن آنهاست؟
آیا شما مایل هستید تا دیگران به اشتباهات و خطاهای تان پی ببرند؟
هدف خدا نه رسوا کردن بود و نه بد جلوه دادن آنها.
کتاب مقدس بی نظیرترین کتاب روی زمین است. چرا؟
چون حقایق کامل از خدای حقیقی و انسان ها را بدون پرده پوشی و سانسور به ما می گوید.
او نمی خواهد از برخی از آدمها قدیس و یا به اصطلاح، معصوم بسازد.
خدا همه چیز را درباره ی ما انسانها می داند.
بارها در بشارت به افراد مختلف دیدم که مردم خود را گناهکار نمی دانند و فهماندن این مطلب که همه گناهکارند و نیاز به نجات عیسای مسیح دارند، بسیار سخت است.
کتاب مقدس آینه ای است تا خود را آن طور که هستیم ببینیم و راه نجاتی را که خدا از طریق صلیب مسیح برای مان مهیا کرده را بیابیم.
نه از خود مأیوس شویم و نه به خود سخت بگیریم. خدا از درون واقعی ما آگاه است.
تمام نکات و اصول اخلاقی که در کلام خدا نوشته شد، برای اصلاح و تربیت ما در راه عدالت است. (دوم تیموتائوس ۳: ۱۶)
حتی توبیخ های خدا نیز برای جان های ما شفا و حیات را به دنبال دارد.
کتاب مقدس کتاب آموزش طریق صلح انسان با خداست.
پس به جای جنگ و جدال با خدا و زمین و زمان، دستان پُر مهر خدا را که به طرف ما دراز شده را بگیریم و از زندگی با او لذت ببریم.

«مرد عادل مرا بزند و لطف خواهد بود، و مرا تأدیب نماید و روغن برای سر خواهد بود، و سر من آن را ابا نخواهد نمود، زیرا که در بدیهای ایشان نیز دعای من دایم خواهد بود.»
(مزمور ۱۴۱: ۵). ☘️?

از یادداشت های خواهر گرامی مان ر.پ.