حمد گفتن خدا

حمد گفتن خدا

“خداوند را به تمامی دل حمد خواهم گفت. جمیع عجایب ترا بیان خواهم کرد در تو شادی و وجد خواهم نمود. نام ترا ای متعال خواهم سرائید”.

(مزمور 9: 1-2).

اهمیت حمد گفتن:

کتاب مقدس اغلب قوم خدا را به حمد خدا تشویق می کند.

1) نویسندگان عهد عتیق از سه کلمه اساسی برای دعوت قوم به حمد خدا استفاده کرده اند:

کلمه Barak (که معمولاً برکت ترجمه می شود)، کلمه Halal (که از کلمه هللویاه به معنی “خدا را حمد گویید” ریشه می گیرد) و کلمه Yadan (که در بعضی موارد شکر گزاری ترجمه می شود).

2) اولین سرود کتاب مقدس که پس از عبور قوم از دریای سرخ سراییده شد اساساً یک سرود پرستشی و همراه با شکرگذاری خدا بود (خروج 15؛ به آیه 2 رجوع کنید).

موسی به قوم دستور می دهد تا خدا را به دلیل نیکویی او در بخشش سرزمین وعده به آنان بپرستند (تثنیه 8: 10). سرود دبوره به صورت خاصی قوم را به حمد خداوند دعوت می کند (داوران 5: 9). اشتیاق داود برای پرستش خدا در داستان زندگی او (2سموئیل 22: 4، 47، 50؛ 1تواریخ 16: 4، 9، 25، 35-36؛ 29: 20) و آنچه در مزامیر نوشت (مزمور 9: 1-2؛ 18: 3؛ 22: 23؛ 52: 9؛ 108: 1، 3؛ 145) ثبت شده است. سایر نویسندگان مزامیر نیز قوم خدا را به حمد گفتن دعوت کرده اند (مزمور 33: 1-2؛ 47: 6-7؛ 75: 9؛ 96: 1-4؛ 100؛ 150). سرانجام اینکه انبیا کتاب مقدس، به قوم خدا دستور دادند تا خدا را حمد گویند (اشعیا 42: 10، 12؛ ارمیا 20: 13؛ اشعیا 12: 1؛ 25: 1؛ ارمیا 33: 9؛ یوئیل 2: 26؛ عبرانیان 3: 3).

3) دعوت به حمد خدا در سرتاسر عهد جدید به چشم می خورد.

عیسی پدر آسمانی خود را حمد گفت (متی 11: 25؛ لوقا 10: 21). پولس انتظار داشت که روزی تمام امتها خدا را تمجید کنند (رومیان 15: 9-11؛ افسسیان 1: 3، 6، 12)، یعقوب ما را به حمد خدا دعوت می کند (یعقوب 3: 9، 5: 13) و سرانجام در مکاشفه لشگر انبوهی از مقدسین و فرشتگان به تصویر کشیده شده اند که دائماً خدا را حمد می گویند (مکاشفه 4:9-11؛ 5: 8-14؛ 7: 9-12؛ 11: 16-18).

4) حمد خدا یکی از کارهای اصلی فرشتگان است (مزمور 103: 20؛ 148: 2) و مزیتی برای قوم خدا هم برای کودکان (متی 21: 16؛ مزمور 8: 2) و هم بزرگسالان به شمار می آید (مزمور 30: 4؛ 135: 1-2، 19-21).

به علاوه خدا تمامی ملل را به حمد خود دعوت می کند (مزمور 67: 3-5؛ 117: 1؛ 148: 11-13؛ اشعیا 42: 10-12؛ رومیان 15: 11). به عبارت دیگر هر موجود زنده ای دعوت شده است تا او را حمد گوید (مزمور 150: 6). این به تنهایی کافی نیست خدا به موجودات بی جان طبیعت نیز دستور داده است تا او را حمد گویند همانند خورشید، ماه و ستارگان (مزمور 148: 3-4؛ مزمور 19: 1-2)، رعد و برق، تگرگ، برف وباد (مزمور 148: 8)، کوهستانها، تپه ها، رودخانه ها و دریاها (مزمور 98: 7-8؛ 148: 9؛ اشعیا 44: 23)، تمام درختان (مزمور 148: 9؛ اشعیا 55: 12) و تمامی موجودات زنده (مزمور 69: 34؛ 148: 10).

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس