بُتهای مذکور در کتاب مقدس: اشیره
اشیره Asherah
لغت فوق به معنای بیشه می‌باشد.
اَشیره نام الهه مادر بود، که توسط کنعانیان و سوری‌ها مورد پرستش قرار می‌گرفته است. معمولا تمثال آن روی یک ساقه جدا شده از درخت کنده کاری می‌شد و آنرا در زمین یا زیر درختان سبز فرو کرده و پرستش می‌کردند، به همین دلیل خداوند در کتاب مقدس بارها می‌گوید آنرا قطع کنید. معمولا بت اشیره همراه با بت بعل مورد پرستش قرار می‌گرفته است. خداوند از جدئون می‌خواهد که بت اشیره را که متعلق به پدرش، یوآش بوده قطع کرده و آنرا جهت قربانی سوختنی برای خداوند، مورد استفاده قرار دهد. به علت نزدیکی قوم اسرائیل با قومهای بت پرست، در بسیاری از موارد قوم اسرائیل و پادشاهانش روی به پرستش بتهای آنها و از جمله اشیره می‌آوردند. مَعْكَه مادر آسا، پادشاه یهودا که ملکه بود اشیره را پرستش و ترویج میکرد و آسا آنرا قطع و سوزانید و مادر خود را از ملکه بودن عزل کرد. منسی و اخاب پس از به سلطنت رسیدن به پرستش اشیره روی آورده و در خانه خدا برای این الهه مذبح ساخته و آنرا بین قوم ترویج دادند. تعداد چهارصد تن از انبیای اشیره بر سر سفره ایزابل همسر اخاب غذا می‌خوردند. که نشان دهند وسعت پرستش این بت در نزد مردم بوده است. یوشیا پس از شنیدن کتاب عهد خداوند، دستور خراب کردن و پاکسازی خانه خداوند و مذبح‌ها را از بت اشیره داده و تمامی آنان سوزانیده شدند.
توضیحات:
اشیره در اصل خدای آشوریان بوده که توسط کنعانیان پذیرفته و مورد پرستش آنان قرار گرفت. اشیره الهه مادر و همسر ایل، خدای آفریننده بوده و هفتاد بت دیگر و از جمله بت بعل از فرزندان وی به حساب می‌آمدند، اشیره، بانوی دریا نیز نامیده شده است. معمولا مجسمه و چهره او بر روی تنه چوب درخت کنده کاری شده و مورد پرستش قرار می‌گرفت. اشیره پس از برکنار شدن ایل، توسط بعل، با پسرش بعل ازدواج می‌کند.
منابع کتاب مقدس: داوران باب ۳، ۶ – پادشاهان اول باب ۱۵، ۱۶، ۱۸ – پادشاهان دوم باب ۱۷، ۲۱ و ۲۳ – دوم تواریخ باب ۱۵ – خروج باب ۳۴ – ارمیا باب ۱۷
داوران باب ۳ آیه ۷
۷ و بنی اسرائیل آنچه در نظر خداوند ناپسند بود، كردند، و یهوه خدای خود را فراموش نموده، بعلها و بتها را عبادت كردند.
داوران باب ۶ آیه ۲۵ تا ۳۰
۲۵ و در آن شب، خداوند او را گفت: «گاو پدر خود، یعنی گاو دومین را كه هفت ساله است بگیر، و مذبح بعل را كه از آن پدرت است منهدم كن، و تمثال اشیره را كه نزد آن است، قطع نما. ۲۶ و برای یهوه، خدای خود، بر سر این قلعه مذبحی موافق رسم بنا كن، و گاو دومین را گرفته، با چوب اشیره كه قطع كردی برای قربانی سوختنی بگذران.» ۲۷ پس جِدْعُون ده نفر از نوكران خود را برداشت و به نوعی كه خداوند وی را گفته بود،عمل نمود؛ اما چونكه از خاندان پدر خود و مردان شهر می‌ترسید، این كار را در روز نتوانست كرد، پس آن را در شب كرد. ۲۸ و چون مردمان شهر در صبح برخاستند، اینك مذبح بعل منهدم شده، و اشیره كه نزد آن بود، بریده، و گاو دومین بر مذبحی كه ساخته شده بود، قربانی گشته. ۲۹ پس به یكدیگر گفتند: «كیست كه این كار را كرده است؟» و چون دریافت و تفحص كردند، گفتند: «جِدْعُون بن یوآش این كار را كرده است.» ۳۰ پس مردان شهر به یوآش گفتند: «پسر خود را بیرون بیاور تا بمیرد زیرا كه مذبح بعل را منهدم ساخته، و اشیره را كه نزد آن بود، بریده است.»
پادشاهان اول باب ۱۵ آیه ۱۳
۱۳ و مادر خود، مَعْكَه را نیز از ملكه بودن معزول كرد، زیرا كه او تمثالی به جهت اشیره ساخته بود. و آسا تمثال او را قطع نموده، آن را در وادی قِدْرُون سوزانید.
دوم تواریخ باب ۱۵ آیه ۱۶
۱۶ و نیز آسا پادشاهْ مادر خود معكه را از ملكه بودن معزول كرد زیرا كه او تمثالی به جهت اَشیره ساخته بود. و آسا تمثال او را قطع نمود و آن را خرد كرده، در وادی قدرون سوزانید.
خروج باب ۳۴ آیه ۱۳
۱۳ بلكه مذبحهای ایشان را منهدم سازید، و بتهای ایشان را بشكنید و اشیریم ایشان را قطع نمایید.
پادشاهان اول باب ۱۶ آیه ۳۳
۳۳ و اَخاب اشیره را ساخت و اَخاب در اعمال خود افراط نموده، خشم یهُوَه، خدای اسرائیل را بیشتر از جمیع پادشاهان اسرائیل كه قبل از او بودند، به هیجان آورد.
پادشاهان اول باب ۱۸ آیه ۱۹
۱۹ پس الا´ن بفرست و تمام اسرائیل رانزد من بر كوه كرمل جمع كن و انبیای بعل را نیز چهارصد و پنجاه نفر، و انبیای اشیریم را چهارصد نفر كه بر سفرة ایزابل می‌خورند.»
پادشاهان دوم باب ۱۷ آیه ۱۰
۱۰ و تماثیل و اشیریم بر هر تل بلند و زیر هر درخت سبز برای خویشتن ساختند،
ارمیا باب ۱۷ آیه ۲
۲ مادامی كه پسران ایشان مذبحهای خود و اشیریم خویش را نزد درختان سبز و بر تلّهای بلند یاد می‌دارند،
پادشاهان دوم باب ۲۱ آیه ۱ تا ۷
۱ منسی دوازده ساله بود كه پادشاه شد و پنجاه و پنج سال در اورشلیم سلطنت نمود. و اسم مادرش حِفْصِیبَه بود. ۲ و آنچه درنظر خداوند ناپسند بود، موافق رجاسات امت‌هایی كه خداوند، آنها را از حضور بنی اسرائیل اخراج كرده بود، عمل نمود. ۳ زیرا مكانهای بلند را كه پدرش، حِزْقیا خراب كرده بود، بار دیگر بنا كرد و مذبح‌ها برای بَعْل بنا نمود و اَشیره را به نوعی كه اَخاب، پادشاه اسرائیل ساخته بود، ساخت و به تمامی لشكر آسمان سجده نموده، آنها را عبادت كرد. ۴ و مذبح‌ها در خانة خداوند بنا نمود كه درباره‌اش خداوند گفته بود: «اسم خود را در اورشلیم خواهم گذاشت.» ۵ و مذبح‌ها برای تمامی لشكر آسمان در هر دو صحن خانة خداوند بنا نمود. ۶ و پسر خود را از آتش گذرانید و فالگیری و افسونگری می‌كرد و با اصحاب اجنّه و جادوگران مراوده می‌نمود. و در نظر خداوند شرارت بسیار ورزیده، خشم او را به هیجان آورد. ۷ و تمثال اَشیره را كه ساخته بود، در خانه‌ای كه خداوند درباره‌اش به داود و پسرش، سلیمان گفته بود كه «در این خانه و در اورشلیم كه آن را از تمامی اسباط اسرائیل برگزیده ام، اسم خود را تا به ابد خواهم گذاشت برپا نمود.
پادشاهان دوم باب ۲۳ آیه ۱ تا ۷
۱ و پادشاه فرستاد كه تمامی مشایخِ یهودا و اورشلیم را نزد وی جمع كردند. ۲ و پادشاه و تمامی مردان یهودا و جمیع سكنة اورشلیم با وی و كاهنان و انبیا و تمامی قوم، چه كوچك و چه بزرگ، به خانة خداوند برآمدند. و او تمامی سخنان كتاب عهدی را كه در خانة خداوند یافت شد، در گوش ایشان خواند. ۳ و پادشاه نزد ستون ایستاد و به حضور خداوند عهد بست كه خداوند را پیروی نموده، اوامر و شهادات و فرایض او را به تمامی دل و تمامی جان نگاه دارند و سخنان این عهد را كه در این كتاب مكتوب است، استوار نمایند. پس تمامی قوم این عهد را برپا داشتند. ۴ و پادشاه، حِلْقیا، رئیس كهنه و كاهنانِ دستة دوم و مستحفظانِ در را امر فرمود كه تمامی ظروف را كه برای بَعْل و اَشِیرَه و تمامی لشكر آسمان ساخته شده بود، از هیكل خداوند بیرون آورند. و آنها را در بیرون اورشلیم در مزرعه‌های قِدْرُون سوزانید و خاكستر آنها را به بیت ئیل برد. ۵ و كاهنانِ بتها را كه پادشاهان یهودا تعیین نموده بودند تا در مكانهای بلندِ شهرهای یهودا و نواحی اورشلیم بخور بسوزانند، و آنانی را كه برای بَعْل و آفتاب و ماه و بروج و تمامی لشكر آسمان بخور می‌سوزانیدند، معزول كرد. ۶ و اَشیرَه را از خانة خداوند، بیرون از اورشلیم به وادی قدرون برد و آن را به كنار نهر قدرون سوزانید، و آن را مثل غبار، نرم ساخت و گَرد آن را بر قبرهای عوام الناس پاشید. ۷ و خانه‌های لوّاط را كه نزد خانة خداوند بود كه زنان در آنها خیمه‌ها به جهت اَشیرَه می‌بافتند، خراب كرد.
برگرفته از وب سایت: www.razgah.com
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
