معنی دعای یعبیص چیست؟ و در کجای کتاب مقدس در باره آن نوشته شده؟

ماجرای یعبیص در کتاب اول تواریخ فصل چهارم آیات 9 و 10 یافت می شود. یعبیص اسم شخصی است که به معنای فرزند حزن یا غم می باشد و علت آن در کتاب مقدس اینچنین قید شده که مادرشان هنگام زائیدن او دچار افسردگی عمیقی شده بود و به این خاطر اسم او را فرزند حزن یا غم نام گذاری کرد. اما چنانکه از کلام خدا بر می آید یعبیص از اسم خود به هیچ وجه رضایت نداشت و احساس می کرد که این اسم او را تحت یک لعنت و افسردگی و حُزن و غم نگه می دارد، پس از خدا تقاضا کرد که او را برکت دهد و لعنت حُزن و غم را از دوش او بردارد و حدود او را وسیع گرداند و خدا از این دعای یعبیص خشنود شد و خواهش او را به او عطا کرد. این ماجرا در کتاب مقدس به ما یادآور می شد که ما نبایستی آنچه را که با خود به یدک می کشیم مانند لعنتهایی که در نسلمان وجود دارد یا بخاطر محیطی که در آن هستیم، حالت خنثی داشته باشیم و آن را بپذیریم بلکه می توانیم از خدا بخواهیم ما را از آنها رهایی داده و وارد یک حیطه پربرکت و شاد و پیروز کند، چون این خواست و اراده خداست که همه ما در شادی و لذت زندگی با او پیش برویم.