خلاصۀ کتاب چالش ۴۰ روزۀ دعا: قراردادهای دعا (روز سی و هفتم)

خلاصۀ کتاب چالش ۴۰ روزۀ دعا: قراردادهای دعا (روز سی و هفتم)

متی 18: 18

* این آیه وعدۀ خدا برای ما است. کلمۀ بستن در این آیه 3 معنای مختلف دارد.

اول: به معنای “قرارداد بستن برای چیزی”. این قرارداد، قراردادی  در دنیای روحانی است. وقتی ما خدا را کوچک می‌بینیم، به همان اندازه خود را نیز کم می‌بینیم. اگر چه وقتی خدا را در فکر خود، بر صلیب و زخمی و خونین مجسم می‌کنیم، محبت خدا را ترسیم  می‌کنیم اما از سوی دیگر خدایی را جلوه‌گر می‌سازیم که ضعیف و رنجور بر صلیب میخکوب شده. در حالی که عیسی مسیح در دست راست پدر بر تخت نشسته و زمین، کرسی پای‌انداز اوست. نگاه پست از خدا شاید صد شرّ و بدی را کمتر کند اما نگرش عالی ما نسبت به خدا راه حل هزاران هزار بحران ما می‌شود. بزرگ‌ترین  مشکل ما دیدگاه پست ما از خداست در حالی که خدا نسبت به بزرگترین مشکل ما بسیار عظیم‌تر است. این  را مطمئن باشیم که او حکیم‌تر، با محبت‌تر و قوی‌تر از آن است که تصورش را می‌کنیم.

* وقتی دعا می‌کنیم و در پاسخ آن تأخیر هست، در این فاصله در حالی که منتظر دریافت پاسخ دعایمان هستیم یاد می‌گیریم که رؤیای بزرگتری داشته و صبر و ایمانمان رشد کند. ما متمرکز رسیدن به هدف هستیم ولی خدا فاصلۀ زمانی را می‌نگرد که در آن حین تبدیل و ساخته می‌شویم. هدف خدا جواب دادن به دعاهای ما نیست بلکه تبدیل ما به شباهت خودش است.

دوم: کلمۀ بستن یعنی “به هم وصل کردن”. یعنی همان معنا که برای تعهد ازدواج استفاده می‌شود. وقتی با کسی در دعا متّحد می‌شویم، در واقع از نظر روحانی با هم یکی می‌شویم.

سوم: یعنی “مرتبط کردن”. در کتاب مقدس بیش از 3000 وعده به ما داده شده و به گفتۀ پولس رسول جواب همۀ این وعده‌ها بلی و آمین است. دعاهای ما باید با وعده‌های خدا هماهنگ و مرتبط باشد. فقط دعای محض نکنیم بلکه وعده‌ای که با دعای ما همخوانی دارد به خدا یادآور شویم! چون وقتی با وعده‌های خدا دعایمان را به  حضورش می‌بریم، هرگز چنین دعاهایی بدون پاسخ  نمی‌ماند چون خدا همیشه به قولش وفا کرده و می‌کند!

نوشتۀ مارک بَتِرسون

ترجمۀ آرمینه باباخانیان