متن اعتقادنامۀ وست مینستر- فصل بیست و نهم: شام خداوند

متن اعتقادنامۀ وست مینستر

فصل بیست و نهم: شام خداوند

1. خداوند ما عیسای مسیح در شبی که او را تسلیم کردند آیین مقدس بدن و خون خود را که شام خداوند یا عشای مقدس ربّانی نامیده می‌شود برقرار فرمود تا به وسیلۀ کلیسایش به عنوان یادآوری دایمی جانبازی و مرگ او و به منزلۀ تأیید فواید این فداکاری برای ایمانداران واقعی تا پایان جهان حفظ گردد. به علاوه نشانه‌ای است از تغذیه و رشد روحانی ایمانداران به مسیح و تجدید عهد آنان در مورد اجرای وظایفی که نسبت به او دارند. و این که تعهد ایمانداران است در مورد مصاحبت و اشتراک آنان با مسیح و با یکدیگر به عنوان اعضای بدن سرّی او (1قرنتیان 11: 23-26؛ 1قرنتیان 10: 16-17، 31؛ 1قرنتیان 12: 13).
2. در این آیین مقدس، مسیح به خدای پدر تقدیم نمی گردد و به علاوه هیچ قربانی واقعی برای آمرزش گناهان زندگان یا مردگان انجام نمی‌شود (عبرانیان 9: 23، 25-26؛ عبرانیان 10: 10-14) بلکه فقط یادآوری این حقیقت است که مسیح خودش خود را بر روی صلیب یکبار و برای همیشه قربانی فرمود و همچنین از نظر روحانی سپاس و تمجید ایمانداران برای قربانی مسیح است (1قرنتیان 11: 24-26؛ متی 26: 26-27؛ لوقا 23: 19-20). بنابراین، این به اصطلاح قربانی در کلیسای کاتولیک رومی باعث توهین به یگانه قربانی مسیح است که کفارۀ منحصر به فرد برای گناهان برگزیدگان است (عبرانیان 7: 23-24، 37؛ عبرانیان 10: 11-12، 14، 18).
3. در اجرای آیین مقدس شام خداوند، عیسای مسیح مقرر فرموده است که خادمین او کلامی را که او در موقع برگزاری این آیین مقدس بیان داشته است به جماعت اعلام دارند و دعا کنند و نان و شراب را برکت دهند و بدین طریق آنها را به جای مصرف عادی برای استفادۀ مقدس جدا سازند. خادمین مسیح باید نان را بردارند و پاره کنند و در عین حال که خودشان هم از آنها بهره‌مند می‌گردند به جماعت بدهند (متی 26: 26-28؛ مرقس 14: 22-24؛ لوقا 22: 19-20؛ 1قرنتیان 10: 16-17؛ 1قرنتیان 11: 23-27) ولی نه به کسانی که در آن موقع در میان جماعت نیستند (اعمال رسولان 20: 7؛ 1قرنتیان 11: 20).
4. روشهایی که با مفهوم صحیح آیین مقدس و فرمایشات مسیح در برقراری آن مخالفت اصولی دارند عبارتند از: شرکت در شام خداوند به طور اختصاصی (1قرنتیان 10: 16) و دریافت آن از خادم مسیحی یا شخص دیگری به طور خصوصی، خودداری از دادن پیاله به جماعت، (متی 26: 27-28؛ مرقس 14: 23؛ 1قرنتیان 11: 25-29) پرستش نان و شراب به وسیلۀ بلند کردن یا گرداندن آنها برای این که جماعت به آنها سجده کند و پاسداشت و اجرای آنها به منظور استفاده در مراسم غلط دینی (متی 5: 19).
5. ابزار مورد استفاده در این آیین که به طور شایسته برای هدفی که مسیح تعیین فرموده است کنار گذاشته می‌شود، به قدری به مسیح مصلوب مربوطند، به گونه‌ای که حقیقتاً، البته صرفاً در استفادۀ آیینی، به نام چیزهایی که مظهر آنها هستند یعنی در عین حال به مفهوم روحانی طبیعتاً به نام آنچه مظهر آن هستند یعنی بدن و خون مسیح خوانده می‌شوند (متی 26: 26-28) ولی باز هم از نظر ذات و ماهیت مانند گذشته فقط نان و شراب به حساب می‌آیند (1قرنتیان 11: 26-28؛ متی 26: 29).
6. اعتقاد به این که به وسیلۀ تقدیس کشیش یا طریق دیگری ماهیت نان و شراب تغییر می‌کند و به بدن و خون مسیح تبدیل می‌شود، نه فقط مخالف کتاب مقدس است بلکه با عقل سلیم نیز تضاد دارد. چنین تعلیمی ماهیت اصلی این آیین مقدس را تغییر می‌دهد و باعث ایجاد اعتقادات خرافاتی فراوان و بت پرستی فاحش بوده و است (اعمال رسولان 3: 21؛ 1قرنتیان 11: 23-26؛ لوقا 24: 6، 39).
7. دریافت کنندگان شایسته که نان و شراب را عملاً می‌پذیرند، (1قرنتیان 11: 28) در همان موقع واقعاً از نظر روحانی، ولی نه از نظر بدنی، توسط مسیح مصلوب تغذیه می‌شوند و در تمام مزایای مرگ او سهیم می‌گردند. در آن زمان، بدن و خون مسیح مانند نان و شراب در آیین مقدس شام خداوند به عنوان عناصر ظاهری و قابل دریافت در ایمانِ ایماندار حضور دارند (1قرنتیان 10: 16؛ ر.ک 1قرنتیان 10: 3-4).
8. با وجودی که اشخاص نادان و شریر ممکن است نان و شراب را دریافت دارند، از مفهوم اصلی آن بهره‌مند نمی‌شوند بلکه به وسیلۀ شرکت ناشایسته در سفرۀ خداوند در مقابل بدن و خون او مجرم می‌شوند و باعث محکومیت خود می‌گردند. تمام اشخاص نادان و بی‌دین که برای بهره‌مند شدن از مصاحبت مسیح شایستگی ندارند، برای شرکت در سفرۀ خداوند هم شایسته نیستند و تا وقتی که در نادانی و بی‌دینی به سر می‌برند نمی‌توانند و نباید اجازه داشته باشند که در سرّ عظیم و مقدس شام خداوند شرکت کنند (1قرنتیان 11: 27-29؛ 2قرنتیان 6: 14-16؛ 1قرنتیان 10: 21) زیرا علیه مسیح مرتکب گناه بزرگی می‌شوند (1قرنتیان 5: 6-7، 13، 2تسالونیکیان 3: 6، 14-15؛ متی 7: 6).