حفظ رابطۀ سالم در زناشویی (قسمت شانزدهم)

حفظ رابطۀ سالم در زناشویی (قسمت شانزدهم)

ازدواج یعنی تشکیل یک کشور مستقل که از مستعمرۀ سایر دولت ها به استقلال رسیده! کشور مستقل کشوریست که قوۀ قضائیه، قوۀ مقننه و قوه مجریه اش داخلی باشد نه دیکته شدۀ سایر دولت ها.

وقتی قضاوت بین رابطۀ زن و شوهر از بیرون مطرح شود
وقتی قواعد و ضوابط رابطۀ زن و شوهر از بیرون طراحی شود
وقتی نوع اجرای زناشویی به نظر و پیشنهاد و خواستۀ دیگران باشد
این رابطه وابسته است و در نهایت مریض و فرسوده و خسته کننده و کسالت آور خواهد شد.

وقتی قوم از مصر بیرون آمده و به استقلال رسیدند، گفتند:

«خداوند داور ما است. خداوند شریعت دهندۀ ما است. خداوند پادشاه ما است.» (اشعیاء 33: 22)

به عبارتی اعلام کردند:
1- قوۀ قضائیۀ ما خداوند است (خداوند داور ما است)
2- قوۀ مقننۀ ما خداوند است (خداوند شریعت دهندۀ ما است)
3- قوۀ مجریۀ ما خداوند است (خداوند پادشاه ما است)
هرگاه قوم این قواعد را از دست دادند، به بت پرستی و خیانت و جدایی افتادند. این اتفاقی است که رابطۀ استقلال نیافته را تهدید می کند.

دخالت سلیقه و خواستۀ دیگران در حریم زناشویی یا بردن خبرهای داخلی به بیرون، بزرگ ترین ضربه را به استقلال رابطۀ زناشویی می زند و آن را دیر یا زود نابود می کند. مواظب دخالت ها باشید.

هرگز توقع نداشته باشید همسر شما به اندازۀ پدر و مادرتان تجربه داشته باشد. این توقع منصفانه نیست که بخواهید کسی که تازه شروع کرده را با کسی که سال ها تمرین کرده مقایسه کنید یا مثلاً بخواهید شوهرتان مثل پدرتان مدیریت کند یا زن تان مانند مادرتان آشپزی کند.

البته که به خانواده ها باید احترام گذاشت و از کسانی که تجربه و آگاهی بیشتری دارند مشورت گرفت ولی تصمیم نهایی برای پذیرش باید بنا به سلیقه و تصمیم دونفرۀ زن و شوهر باشد. نه دخالت شخص سوم.

برای به توافق رسیدن در تصمیم گیری ها با همدیگر درگیر شوید و نه با جدّ و آباد و قوم و قبیلۀ همدیگر. در قاب دونفرۀ زناشویی جایی برای قضاوت و قانون گذاری و پیشنهاد اجرایی نفر سوم وجود ندارد. این یعنی رابطۀ استقلال یافته.

جلیل سپهر
@jalilsepehr