تولد تازه یعنی چه و چه نتایجی را به همراه دارد؟

تولد تازه یعنی چه و چه نتایجی را به همراه دارد؟

یوحنا 3: 3 «عیسی در جواب او گفت: «آمین آمین به تو می گویم اگر کسی از سر نو مولود نشود، ملکوت خدا را نمی تواند دید.»

در یوحنا 3: 1-8، عیسی یکی از تعلیم های بنیادین ایمان مسیحی را آموزش داده است.

تولد تازه (تیتوس 3: 5) یا تولد روحانی: بدون «تولد تازه» محال است که انسان بتواند از نظر روحانی به عضویت ملکوت خدا درآید. یعنی زندگی شخص باید با ایمان به عیسی مسیح، از نظر روحانی تازه شود تا روح او نجات یابد و هدیۀ زندگی جاودانی را دریافت کند. حقایق ذیل دربارۀ تولد و زندگی روحانی صدق می کند.

(1) تولد تازه یا تولد از روح، بنا یا خلقت دوبارۀ روحانیت شخص است: زندگی او (جهان بینی، طرز فکر، رفتار و کردار شخص) از پایه تغییر می یابد و این تغییر از درون شخص آغاز می شود و ظاهر و بیرون او را تحت تأثیر قرار می دهد (رومیان 12: 2؛ افسسیان 4: 23-24). این کار روح القدس است (یوحنا 3: 6؛ تیتوس 3: 5؛ ر.ک. به مقالۀ تولد تازه شاگردان)؛ و خدا با این ثمرۀ تبدیل از سوی روح القدس، هدیۀ زندگی جاوید را به انسان تقدیم می کند. کسانی که زندگی شان را به مسیح می سپارند، زندگی تازۀ روحانی، رابطۀ جدید و شخصی خود را با خدا رقم می زنند (یوحنا 3: 16؛ دوم پطرس 1: 4؛ اول یوحنا 5: 11). تولد روحانی تنها راهی است که انسان را فرزند خدا می سازد (یوحنا 1: 12؛ رومیان 8: 16-17؛ غلاطیان 3: 26) و او را «خلقتی تازه» عطا می کند (دوم  قرنتیان 5: 17؛ کولسیان 3: 9-10). کسی که از نظر روحانی تولد تازه یافته است، دیگر هرگز بر طبق شخصیت سابق خود زیست نمی کند و تحت تأثیر باورهای غیر الهی، رفتارها و شیوه های زندگی دنیوی قرار نمی گیرد (رومیان 12: 2). بلکه بر عکس «انسانیت تازه را که به صورت خدا در عدالت و قدوسیت حقیقی آفریده شده است» می پوشد (افسسیان 4: 24؛ ر.ک. به مقالۀ صفات خدا).

(2) تولد روحانی از اهمیتی اساسی برخوردار است زیرا ذات همۀ مردم بدون مسیح، ذاتی گناه آلود (یعنی دور از خدا و در مخالفت با او به سر می برد) است. ما به خودی خود قادر نیستیم با خدا رابطه ای شخصی و نزدیک داشته باشیم. بدون قدرت تبدیل کنندۀ روح القدس، زندگی ما همچنان به قوت سابقش باقی خواهد ماند و نمی تواند در مسیر اطاعت و خشنودی خدا حرکت نماید (مزامیر 51: 5؛ ارمیا 17: 9؛ رومیان 8: 7-8؛ اول قرنتیان 2: 14؛ افسسیان 2: 3؛ ر.ک. به مقالۀ آموزۀ روح القدس).

(3) کسانی تولد روحانی را تجربه می کنند که از گناه توبه کنند (یعنی به گناه خود اقرار می کنند و از خودمحوری دست می کشند)، به خدا روی آورند (متی 3: 2) و هدایت زندگی شان را به عیسی مسیح بسپارند تا نجات دهنده و خداوندشان باشد. او بخشندۀ گناهان و رهبر زندگی آن ها می شود (یوحنا 1: 12). سفرروحانی «به غسل تولد تازه و تازگی ای که از روح القدس است» (تیتوس 3: 5) آغاز می شود. اگر چه تولد روحانی، تجربه ایست که بی درنگ بعد از توبۀ حقیقی و پذیرش بخشش الهی آغاز می شود ولی خدا همواره ذهن مسیحیان را تازه می سازد و تبدیل می کند (رومیان 12: 2) و درون آن ها را تبدیل می نماید (افسسیان 4: 23). در واقع تولد روحانی، پدیده ای دائمی و روزانه است و آن را پایانی نیست (دوم قرنتیان 4: 16؛ ر.ک. به مقالۀ تقدیس).

(4) تولد روحانی شامل تغییر مسیر و تبدیلی کامل است که از زندگی کهنه در گناه (یعنی، خود محوری که طریق سرکشی علیه خدا است) به سوی زندگی تازه در اطاعت از عیسی مسیح، تغییر جهت می دهد (دوم قرنتیان 5: 17؛ غلاطیان 6: 15؛ افسسیان 4: 23-24؛ کولسیان 3: 10). یعنی، شیوۀ زندگی و طرز تفکر شخص مسیحی آشکارا و به طرز قابل توجهی تغییر می یابد (ر.ک. به اول پطرس 4: 1-2)، کسانی که به راستی تولد تازه یافته اند از قید بردگی گناه آزادند و می توانند از نقشه ای که خدا برای زندگی شان دارد، پیروی کنند (یوحنا 8: 36؛ رومیان 6: 14-23) طرز تفکر آن ها تازه می شود و اشتیاقشان در این است که بر رهبری روح القدس گردن نهند (رومیان 8: 13-14). آن ها با توکل بر او کار درستی را انجام می دهند که با معیارهای خدا همخوانی دارد (اول یوحنا 2: 29)، در کلام و عمل به دیگران محبت می ورزند (اول یوحنا 4: 7)، از اموری که باعث نفی و ناخشنودی خدا می شود، دوری می جویند (اول یوحنا 3: 9؛ 5: 18) و به امور گذرا و دنیوی دل نمی بندند (اول یوحنا 2: 15-16).

(5) آنانی که تولد دوباره دارند، ممکن نیست در گناه باقی بمانند (یعنی، مطابق میل شخصی خود زندگی کنند و دستورها و معیارهای خدا را زیر پا بگذارند، (اول یوحنا 3: 9). آن ها نمی توانند در رابطۀ شخصی درستی با خدا به سر برند مگر این که به راستی در طلب ارادۀ خدا باشند و با دقت از شرارت دوری جویند (اول یوحنا 1: 5-7). چنین امری فقط با انجام این امور ممکن است: تکیه بر فیض خدا (یعنی رحمت، لطف و قدرتی فراتر از لیاقت انسان؛ ر.ک. به اول یوحنا 2: 3-11، 15-17 و 24-29؛ 3: 6-24؛ 4: 7-8 و 20؛ 5: 1) و داشتن رابطه ای شخصی، محکم و رو به رشد با مسیح (یوحنا15: 4) و وابستگی به قدرت و هدایت روح القدس (رومیان 8: 2-14). برای بررسی دیدگاه های بیشتر دربارۀ ویژگی های شخصی که تولد تازه یافته است. ر.ک به مقالۀ اعمال نفس گناهکار و ثمره های روح خدا).

(6) اگر کسی به ظاهر بگوید که روحانی است و با ادعاها و سخنانش داد روحانیت سر دهد، اما بر اساس اصول غیر اخلاقی زندگی کند، دنیوی باشد و رفتارش نشان دهد که برای امور روحانی ارزشی قائل نیست؛ او همچنان مانند فرزند شیطان زندگی می کند (اول یوحنا 3: 6-10).

(7) انسان می تواند با توکل به خدا و دریافت عطای بخشش و آمرزش، «از روح مولود« شود (یوحنا 3: 8) و به همان اندازه نیز می تواند با انتخاب های غیر الهی و عدم توکل بر خدا، در طریق انحطاط قدم بردارد و زندگی جاودانه را از کف بدهد. او در چنین حالتی، زندگی ای را که خدا به او پیشکش کرده است، پس می زند و از نظر روحانی می میرد. کلام خدا هشدار می دهد که «اگر بر حسب جسم زیست کند، هر آینه خواهید مرد» (رومیان 8: 13). حتی اگر ما ایمانداران در طریق گناه بیفتیم و هدایت روح القدس (که او از طریق کلام خدا و وجدان ما ارائه می دهد) را رد کنیم، ممکن است به جایی برسیم که نور زندگی الهی در روح خود را خاموش کنیم و جایگاهمان را در ملکوت خدا از دست بدهیم (م.ک. با متی 12: 31-32؛ اول قرنتیان 6: 9-10؛ غلاطیان 5: 19-21؛ عبرانیان 6: 4-6؛ اول یوحنا 5: 16؛ ر.ک. به مقالۀ ارتداد فردی).

(8) تولد تازه که فقط از طریق روح خدا میسر است، نباید با تولد فیزیکی مقایسه شود زیرا رابطۀ خدا با پیروانش، رابطه ای روحانی است. این رابطه به جسم و تلاش انسانی مربوط نمی شود (یوحنا 3: 6). پس با این وصف رابطۀ ژنتیکی بین پدر و فرزند، رابطه ای ناگسستنی و غیر قابل انکار است ولی رابطۀ پدر و فرزندی الهی، رابطه ای داوطالبانه است و به قدرت انتخاب و آزادی اختیار ما بستگی دارد؛ و ما تا روزی که در این دنیا هستیم، می توانیم با انتخاب آزادانه آن را رد و نفی کنیم (رومیان 8: 13). رابطۀ ما با خدا و زندگی ابدی الهی، رابطه ای مشروط است و به ایمان ما در مسیح مربوط می شود. وقتی ما از مسیح اطاعت کنیم و به او محبت ورزیم، این ایمان را به ظهور می رسانیم و اثبات می کنیم (رومیان 8: 12-14؛ دوم تیموتائوس 2: 12).

به طور خلاصه، تولد روحانی یا تولد تازه پیامدهای خاصی در بر دارد: پاکی روحانی (یوحنا 3: 5؛ تیتوس 3: 5)؛ سکونت روح خدا (رومیان 8: 9؛ دوم قرنتیان 1: 22)؛ تبدیل به «خلقت تازه ای» در مسیح (دوم قرنتیان 5: 17)؛ فرزند خواندگی خدا (یوحنا 1: 12-13؛ رومیان 8: 16؛ غلاطیان 3: 26؛ 4: 4-6)؛ هدایت روح القدس و درک امور روحانی (یوحنا 16: 13-15؛ اول قرنتیان 2: 9-16؛ اول یوحنا 2: 27)، توانایی زندگی بر اساس معیارهای خدا و به شباهت ویژگی های الهی در آمدن (غلاطیان 5: 16-23؛ اول یوحنا 2: 29؛ 5: 1-2)؛ پیروزی بر گناه (اول یوحنا 3: 9؛ 5: 4 و 18)؛ و میراث جاودانی با مسیح (رومیان 8: 17؛ غلاطیان 4: 7؛ اول پطرس 1: 3-4).