فیلیپیان فصل 4: شادی

فیلیپیان فصل 4: شادی

افودیه و سنتیخی (آیه های 2-3): دو تن از رهبران زن بودند. امکان دارد که آن ها دارای مقام اجتماعی والایی نیز بوده باشند. در هر صورت خانۀ آنان به عنوان محل عبادت به کار برده می شد. به نظر می رسد که اختلافات شخصی آن ها موجب اذیت و آزار کلیسا شده بود.

شاد  باشید، شاد باشید (آیه های 4-7): شادی، موضوع اصلی این رساله است. رساله به فلیپیان، رسالۀ شادی در مسیح، توسط مردی نوشته شد که در زندان بود، و مدت 30 سال تمام را در شکنجه های متفاوت، کتک خوردن، سنگسار شدن و … به سر برده بود ولی از شادی زایدالوصفی برخوردار بود. در واقع اتفاقات مختلف زندگی، شادی او را از میان نمی برد. این ها عمل متحیر کننده ای است که مسیح قادر است در زندگی اشخاص بکند.

«خداوند نزدیک است» (آیۀ 5): پولس 10 سال پیش، در رساله به تسالونیکیان به ذکر این مطلب پرداخته بود که مسیح تا قبل از وقوع ارتداد و بی دینی باز نخواهد گشت. این ارتداد در بعضی از کلیساهایی که او بنیان گزاری نموده بود، به شدت پیش می رفت. او هرگز از نزدیک بودن روز خداوند غافل نمی شد. در واقع سِرّ شادی با دوام او، همین مورد بود.

مورد دیگری که باعث شادی همیشگی او می شد، دعاهای بی وقفه و شکرگزاری های او بود (آیۀ 6). شکرگزاری های ما همواره سبب می شود خدا برکاتی را که فاقد آن ها هستیم، در زندگی مان سرازیر نماید.

آمدن اپفردتس (آیه های 10-20): او هدایای نقدی برای پولس به ارمغان آورده بود (آیۀ 18). پولس از صمیم قلب متشکر بود، چرا که هیچ چیز جز آن چه زندان به او می داد، نداشت. ظریف ترین و زیباترین موضوعی که در کل این رساله بیش از هر موضوع دیگر انسان را تحت تأثیر قرار می دهد، در آیۀ 17 است. او در حالی که از آن ها تشکر می کند، به قدردانی از آن ها می پردازد، نه به خاطر آن که خودش به آن احتیاج داشت (اگر چه خود نیز در احتیاج شدید بود 2: 25). بلکه به خاطر آن که دادن این هدیه، آن ها را شریک در پاداشی می کند که خدمت او در بر داشت یعنی «ثمری که به حساب شما بیفزاید». از آن جا که آن ها او را حمایت کرده بودند، پس خدمات او مال آن ها نیز حساب می شد. در واقع در روز داوری، آن ها نیز به خاطر جان هایی که پولس صید نموده بود، پاداش می گرفتند. در این بخش درس عظیمی، در ارتباط با حمایت از کار بشارت در جهان امروزی نهفته است. شاید هدیه ای که ما می توانیم برای کار بشارت بدهیم، بسیار ناچیز باشد، اما باید دانست که همان طور که قطره های ناچیز باران که در بخش مرکزی آمریکای شمالی بارید و ایجاد سیلابی عظیم به سوی مزارع نیجریه نمود، این پول های بی ارزش نیز می تواند سیلی از مبالغ هنگفت جهت حمایت مبشرینی که در خط اول جبهۀ صلیب، با تحمل سختی های فراوان به خاطر مسیح می جنگند، به کار برده شود. این چنین افرادی که حاضرند با پول خود خدا را خدمت کنند، در واقع خود را شریک نهضت عظیمی که طی قرون متمادی انجام گرفته کرده اند و بدین ترتیب در پاداش این خدمت نیز شریک خواهند بود.

بعضی از مسیحیان در عهد جدید متعلق به طبقات اجتماعی والای آن زمان بودند (آیۀ 22): «اهل خانۀ قیصر» اغلب مسیحیان از طبقات پایین اجتماع بودند. بسیاری از آن ها برده بودند. اما در میان آنان افراد برجسته و ممتازی بودند که درباریان در آن زمان محسوب می شدند. از این جمله بودند: خواجه سرای حبشی که خزانه دار پادشاه حبشه نیز بود (اعمال رسولان 8: 27)، کرنیلیوس که یوزباشی (سرهنگ) بود. برادر رضاعی (ناتنی) هیرودیس (اعمال رسولان 13: 1). والی قبرس (اعمال رسولان 13: 12)، بعضی از زنان شریف اهل تسالونیکی (اعمال رسولان 17: 4). زنان شریف یونانی در بیریه (اعمال رسولان 17: 12)، خزانه دار شهر قرنتس (رومیان 16: 22)، یونا، همسر خادم هیرودیس (لوقا 8: 3).

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222