روح القدس و کار او و پری و عطایای او و نتیجه کفر به روح القدس
روح القدس و کار او و پری و عطایای او و نتیجه کفر به روح القدس
روح‌القدس کیست؟ کتاب‌مقدس توضیح نمی‌دهد که روح‌القدس کیست، بلکه وجود او را به عنوان یک شخص الوهی بدیهی می‌شمارد. روح‌القدس شخص سوم در تثلیث اقدس است. کتاب‌مقدس او را «شخص» معرفی می‌کند، نه یک نیرو.
مطابق کتاب‌مقدس و اعتقادنامه، روح‌القدس از پدر و پسر صادر می‌گردد، اما کلیسای ارتدوکس عبارت (و پسر) را نپذیرفت و این بزرگترین وجه اختلاف کلیسای کاتولیک و ارتدوکس است. در سایر موارد اختلافات این دو کلیسا، بسیار جزئی است.
در فصل اول کتاب پیدایش، آیۀ 2، ذکر شده که «روح خدا سطح آب‌ها را فرو گرفت»، اما توضیح نمی‌دهد که او کیست. و لیکن از اشارات بعدی کتاب‌مقدس به روح‌القدس، مشخص می‌شود که او وجودی الهی و هم ذات با خدای پدر است. در بعضی جاهای عهدجدید نبوت‌هایی که در عهدعتیق از زبان خدا (یهوه) جاری شده، صراحتاً به شخص روح‌القدس نسبت داده شده است، و همین مؤید الوهی بودن او است؛ به عنوان مثال:
«آنگاه آواز خداوند را شنیدم که می‌گفت: «که را بفرستم و کیست که برای ما برود؟» گفتم: «لبیک مرا بفرست.»گفت: «برو و به این قوم بگو البّته خواهید شنید، امّا نخواهید فهمید و هرآینه‌خواهید نگریست امّا درک نخواهید کرد.» (اشعیا، فصل 6، آیات 8و9)
دربارۀ همین نبوت در عهدجدید می‌خوانیم:
«و چون (یهودیان) با یکدیگر معارضه می‌کردند، از او جدا شدند بعد از آنکه پولُس این یک سخن را گفته بود که روح‌القدس به وساطت اِشَعْیای نبی به اجداد ما نیکو خطاب کرده،گفته است که، نزد این قوم رفته بدیشان بگو به گوش خواهید شنید و نخواهید فهمید و نظر کرده خواهید نگریست و نخواهید دید.» (اعمال رسولان، فصل 28، آیات 25 و 26)
پولس نیز در رسالۀ اول خود به مسیحیان قرنتس می‌فرماید که خدا حقایق روحانی را توسط روح‌القدس بر ما آشکار فرموده است:
«چرا که روحْ همه چیز، حتی اعمال خدا را نیز می‌کاود؛ زیرا کیست که از افکار آدمی آگاه باشد جز روح خود او که در درون اوست؟ بر همین قیاس، فقط روح خداست که از افکار خدا آگاه است.» (اول قرنتیان، فصل 2، آیات 10 و 11)
مسیح، پس از قیامش، به شاگردانش امر فرمود که:
«پس رفته، همه امّت‌ها را شاگرد سازید و ایشان را به اسمِ اب و ابن و روح‌القدس تعمید دهید.» (انجیل متی، فصل28 آیه 19)
در این آیه مسیح، روح‌القدس را هم عرض و در کنار پدر و پسر قرار می‌دهد. همۀ این‌ها گواه است بر این که روح‌القدس وجودی است الهی و شخص سوم از تثلیث اقدس.
کار روح‌القدس
روح‌القدس نگه دارندۀ خلقت است. در پیدایش فصل اول آیه 2 می‌بینیم که او به جهانی که در آب غوطه‌ور بود نظم می‌بخشد. همچنین در مزمور ۱۰۴، آیه 30 می‌خوانیم که روح‌القدس عاملی است برای بقای خلقت.
روح‌القدس، الهام‌بخش انبیا بوده است. هر آن چه انبیا و رسولان می‌نوشتند، تحت الهام مستقیم روح‌القدس بوده است. پطرس‌رسول می‌فرماید:
«این را نخست بدانید که، هیچ نبوّتِ کتاب از تفسیر خود نبی نیست؛ زیرا که نبوّت به اراده انسان هرگز آورده نشد، بلکه مردمان به روح‌القدس مجذوب شده، از جانب خدا سخن گفتند.» (دوم پطرس، فصل 1، آیه 21)
به همین دلیل است که در اعتقادنامه آمده است که «او از طریق پیامبران سخن گفته است».
نکتۀ بسیار مهم دیگر این است که آن چه در انسان باعث می‌شود که ایمان بیاورد، روح‌القدس است. خداوند ما عیسی‌مسیح در گفتگویی که با نیقودیموس داشت (ر.ک یوحنا ۳:۵-۹) فرمود که انسان تا از روح‌القدس مولود نگردد، ملکوت خدا را نخواهد دید. در اول قرنتیان ۱۲:۳ نیز می‌خوانیم که انسان بدون عاملیت روح‌القدس نمی‌تواند عیسی را «خداوند» بخواند.
روح‌القدس جمع ایمانداران را به سوی جمیع راستی هدایت می‌کند (ر.ک یوحنا ۱۶:۱۳). به همین دلیل است که رسولان مسیح در نخستین شورای کلیسایی، تصمیماتی گرفتند و آن را «مصلحت روح‌القدس و ما» خواندند (ر.ک اعمال ۱۵:۲۸) روح‌القدس بر مسیح شهادت می‌دهد (ر.ک یوحنا ۱۵:۲۶) و او را جلال می‌بخشد (ر.ک یوحنا ۱۶:۱۴). او این کار را امروزه از طریق عطاهایی که به کلیسا می‌دهد و خدماتی که از طریق آن به‌انجام می‌رساند، تحقق می‌بخشد. روح‌القدس به راستی صاحب و هادی کلیسا است. و بالآخره به کاری می‌رسیم که روح‌القدس در زندگی ایمانداران انجام می‌دهد. روح‌القدس از جانب خدای پدر و پسر خدا در وجود ایمانداران ساکن می‌شود و تسلی‌دهنده و مدافع ایشان است (ر.ک یوحنا ۱۴:۱۶). او در ایمانداران زندگی می‌کند (ر.ک یوحنا ۱۴:۱۷) و ایشان را تعلیم می‌دهد (ر.ک یوحنا ۱۴:۲۶).
به این ترتیب، می‌توان گفت که روح‌القدس آن شخصی از ذات خدا است که ما با او سر و کار داریم. شخص پدر در آسمان است و کسی هرگز او را ندیده است، اما پسر خدا در مقطعی از زمان برای نجات انسان به جهان آمد و خدا را بر ما ظاهر کرد و ما از طریق او خدای پدر را شناختیم (ر.ک یوحنا ۱:۱۸) مسیح به آسمان بازگشت و به دست راست خدا نشسته است. اما او اکنون از طریق شخص روح‌القدس با ما مشارکت دارد. روح‌القدس آن شخصی از وجود خدا است که در جهان و در میان مردم و در دل ایمانداران از جانب خدای پدر و پسر خدا فعال است. هرگاه حضور خدا را احساس کنیم، در واقع حضور روح‌القدس را احساس کرده‌ایم. سر و کار و ما در این عصر در واقع با او است. اوست که از جانب پدر و پسر در جهان، در میان مردم، و در دل مؤمنین کار می‌کند.
اگر خطاب به مسیح یا روح‌القدس نیز دعا کنیم، خطا نکرده‌ایم. برای همین است که اعتقادنامه می‌گوید: «او را با پدر و پسر یک پرستش و یک جلال است».
پدر، پسر را فرستاد تا خود را بر ما بشناساند. پسر نیز روح‌القدس را از پدر دریافت کرد و بر ما فروریخت. روح‌القدس پسر را جلال می‌بخشد و بر او شهادت می‌دهد تا او را بشناسیم. وقتی عیسی را شناختیم، او ما را به سوی پدر هدایت می‌کند تا در نهایت پدر جلال یابد و او کل در کل باشد (ر.ک اول قرنتیان ۱۵:۲۸).
پُری روح‌القدس:
اولاً باید یادآوری کنیم که هیچ کس بدون فیض روح‌القدس نمی‌تواند به مسیح ایمان بیاورد و تولد تازه بیابد. این را در بخش‌های قبلی همین فصل تذکر دادیم. اینکه ایمانداری عضو کلیسا یعنی خانواده الهی می‌گردد، کار روح‌القدس است. پولس‌رسول می‌فرماید:
«زیرا که جمیع ما به یک روح در یک بدن تعمید یافتیم، خواه یهود، خواه یونانی، خواه غلام، خواه آزاد و همه از یک روح نوشانیده شدیم.» (اول قرنتیان، فصل 12، آیه 13)
اما نباید به این عمل اولیه روح‌القدس اکتفا کنیم که سبب می‌شود ایمان بیاوریم و عضو بدن مسیح گردیم. کتاب‌مقدس بارها ما را اندرز داده تا دائماً از روح‌القدس پر باشیم و کنترل زندگی خود را به دست او بسپاریم (ر.ک رومیان ۸:۱۴؛ غلاطیان ۵:۱۶؛ افسسیان ۵:۱۸). اگر می‌خواهیم بدانیم که از روح‌القدس پر هستیم یا نه، باید به زندگی خود نگاه کنیم. کسی از روح‌القدس پر است که زندگی‌اش در اطاعت از کلام خدا سپری شود. پولس می‌فرماید:
«زیرا همۀ کسانی که از روح خدا هدایت می‌شوند، ایشان پسران خدایند.» (رومیان، فصل 14، آیه 8)
تولد تازه از روح‌القدس کافی نیست؛ باید زندگی‌مان دائماً تحت کنترل و هدایت او باشد. اما کنترل و هدایت از روح‌القدس به این معنی نیست که خودمان کنترلی بر زندگی خود نداشته باشیم. ما مانند دیوزدگان نمی‌شویم تحت تسخیر دیو در می‌آیند و کنترلی بر خود ندارند. ما با اراده آزاد، کنترل زندگی خود را به دست روح‌القدس می‌سپاریم.
پری از روح‌القدس دست خودمان است. این بستگی به اطاعت ما از کلام خدا دارد؛ بستگی به میزان اشتیاق ما دارد. وقتی زندگی‌مان تحت کنترل و هدایت روح‌القدس قرار گرفت، این ثمرات از ما سر خواهد زد: محبت، شادی، آرامش، صبر، مهربانی، نیکویی، وفاداری، فروتنی و خویشتنداری (ر.ک غلاطیان ۵:۲۲-۲۳). اما اگر یکی از این عوامل در زندگی ما دیده شود، مشخص می‌گردد که زندگی‌مان تحت کنترل و هدایت نفس اماره ما است: بی‌عفتی، ناپاکی، هرزگی، بت‌پرستی و جادوگری؛ دشمنی، ستیزه‌جویی، رشک، خشم، جاه‌طلبی، نفاق، دسته‌بندی، حسد، مستی و عیاشی (ر.ک غلاطیان ۵:۱۹-۲۱).
عطایای روح‌القدس
پولس‌رسول در رساله اول قرنتیان، فصل‌های ۱۲ تا ۱۴ به‌تفصیل به مسأله عطایای روحانی می‌پردازد. پولس به شکلی مبسوط در فصل ۱۲ شرح می‌دهد که عطایا مختلف است. بخشنده عطایا روح‌القدس است و اوست که بر حسب اراده خود به هر کس عطیه‌ای می‌بخشد، آن هم برای منفعت همگان نه آن فرد به تنهایی. وظیفه شخص مسیحی این است که با اطاعت و اشتیاق، از روح‌القدس پر بوده، مشتاق خدمت به خدا، کلیسا و سایر انسان‌ها باشد. در این صورت، روح‌القدس بر حسب اراده خود (ر.ک اول قرنتیان ۱۲:۷ و ۱۱) عطایی به او خواهد بخشید تا بتواند برای بنای کلیسا مفید واقع شود.
کفر به روح‌القدس
عیسی‌مسیح فرمود:
«هرکه برخلاف پسر انسان سخنی گوید، آمرزیده شود امّا کسی که برخلاف روح‌القدس گوید، در این عالم و در عالم آینده، هرگز آمرزیده نخواهد شد.» (انجیل متی، فصل 12، آیه 32)
در مسیحیت، کفر به روح‌القدس، گناهی نابخشودنی است. اکنون که به همه کارهای روح‌القدس اشاره کردیم، مشخص است که اوست که از جانب خدای پدر و پسر خدا بر زمین و در زندگی ما کار می‌کند. پس اگر کسی به او کفر گوید، در واقع تنها عاملی را که می‌تواند باعث توبه و ایمان آوردن او، و در نتیجه دریافت تولد تازه گردد، رد کرده است و دیگر به هیچ روی نمی‌تواند بخشوده شود.
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
