بررسی عهدعتیق- یوئیل JOEL

نویسنده:
یوئیل نبی را نمی توان از 12 شخص دیگر که در عهد عتیق به این نام خوانده شده اند، شناسایی کرد. خارج از کتب یوئیل و اعمال رسولان (اعمال 2: 16) به او اشاره ای نشده است. افسانه های غیر کتاب مقدسی که در مورد او وجود دارد معتبر نیستند، پدر او فتوئیل (1: 1) نیز ناشناخته است. از نقطه نظر داوری یهودا و اورشلیم (به 2: 32؛ 3: 1، 6، 8، 16-20 رجوع کنید) این احتمال وجود دارد که یوئیل در این نواحی زندگی کرده باشد.
تاریخ نگارش:
در این کتاب هیچ اشاره ای به زمان وقوع وقایع تاریخی موجود در آن نشده است اما در یک مورد معتبر تاریخ نگارش آن به قرن نهم ق.م. بر می گردد. به هر صورت بسیاری از مفسرین تاریخ نگارش کتاب را به دوران بعد از اسارت (قرن ششم ق.م.) یعنی بعد از حجی و زکریا مربوط می سازند. در هر صورت تاریخ نگارش کتاب بر اهمیت پیغام کتاب تاثیری ندارد.
کتاب یوئیل به شدت از نظر زمان شناسی با عاموس، میکاه، صفنیا، ارمیا و حزقیال مشابه است. ارتباط ادبی این کتب تایید کننده یکی از نظریات مربوط به تاریخ نگارش یوئیل است. اگر این کتاب زودتر از سایر کتب نام برده، نوشته شده باشد انبیا دیگر به عبارات موجود در این کتاب استناد کرده اند و اگر بعد از آنها نوشته شده باشد، عکس این قضیه صادق است. بعضی محققین عقیده دارند که تمام این انبیا کما بیش از متون ادبی-مذهبی ای (مانند سرودهای مناجاتی و انواع دیگر) اقتباس کرده اند که بین آنها و خوانندگانشان متداول بوده است.
پیغام:
یوئیل بلای عظیم هجوم ملخ ها و ویرانی شدید حاصل از به وجود آمدن خشکسالی در یهودا را به عنوان اتفاقی پیش از ظهور “یوم عظیم و مهیب خداوند”می بیند (2: 31). (ملخ هایی که در 1: 4؛ 2: 25 اشاره شده اند را بهتر است به شکل واقعی درک کرد و نه به عنوان تمثیلی از بابلی ها، ماد-پارس، یونانی ها و رومی ها که بعضی از مفسرین به آن معتقد هستند). در رویارویی با این بحران یوئیل، همه را به توبه دعوت می کند: پیر و جوان (1: 2-3)، میگساران (1: 5)، باغبانان (1: 11) و کاهنان (1: 13). او ملخ ها را به عنوان ارتش خداوند توصیف کرده و با هجوم آنان یادآوری می کند که آمدن خداوند نزدیک است. او بر خلاف تصور عموم این نظر را نداشته است که روز خداوند روز داوری امتها و از طرفی رهایی و برکت برای اسرائیل خواهد بود. در عوض هم صدا با اشعیا (2: 10-21)، ارمیا (4: 6)، عاموس (5: 18-20) و صفنیا (1: 7-18) او این روز را نیز به عنوان روز تنبیه اسرائیل بی ایمان شرح داده است. تفقد و برکت فقط بعد از داوری و توبه خواهد آمد.
فهرست مطالب:
I- عنوان (1: 1)
II- یهودا شمه کوچکی از روز داوری خداوند را تجربه می کند (1: 2-2: 17)
الف- دعوت به تضرع و دعا (1: 2-14)
ب- اعلام روز خداوند (1: 15-2: 11)
پ- دعوت به توبه و دعا (2: 12-17)
III- یهودا در روز خداوند از نجات خود اطمینان دارد (2: 18-3: 21)
الف- تفقد خداوند از یهودا (2: 18-27)
ب- احیای قوم توسط خداوند (2: 28-32)
پ- آمدن روز خداوند (باب 3)
1- داوری امتها (3: 1-16)
2- خدا قوم را برکت می دهد (3: 17-21)

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس