شعری از کشیش جلیل سپهر: در جستجوی معنی

در جستجوی معنی

درین دنیای بی‌معنی چه معنی‌ها طلب کردم
به شوق دیدن آدم. چه عالم‌ها وجب کردم

ز بهر درک معنایش. کمر بر همتش بستم
به امید وصالش بین. هزاران روز شب کردم

ز بند نفس خود رستم. نهان را در عیان جستم
به صحرایش دویدم گه. ز پا افتاده تب کردم

طلا انگاشتم او را. شکستم کوه‌ها بهرش
ندیدم گنج پنهان را کفایت بر حلب کردم

ز جمع زاهد و شیخی که خود را پاک می‌داند
نبردم ره بدین معنا. هزار انگشت به لب کردم

به ناگه دیدم عیسایی که مصلوب گناهان ست
به خونش تلخی زهرم. گوارا چون رطب کردم

در میخانه بشکستم. کف میخانه را گشتم
شراب فیض را دیدم به لطف او طرب کردم

شعر از جلیل سپهر
همدان – فروردین سال ۱۳۶۷
@jalilsepehr