خشم، خشم بیشتر، اما حکمت صبر را به ارمغان می‌آورد!
خشم، خشم بیشتر، اما حکمت صبر را به ارمغان می‌آورد!
افراد زخمی به دیگران صدمه می‌زنند.
وقتی کسی به تو صدمه می‌زند، به این دلیل است که او خودش آسیب دیده است. افراد نامهربان، مهربانی را احساس نمی‌کنند و افراد بی‌محبت پیوسته این احساس را دارند که مورد بی‌مهری قرار می‌گیرند!
وقتی کسی بی‌ادب، تلخ، نامهربان، کنایه‌آمیز، بداخلاق یا مغرور است، با تمام رفتارهای خود داد می‌زند که: « من درد دارم! من بی‌اندازه به عشق ومحبت نیاز دارم! من احساس امنیت نمی‌کنم!»
افراد اَمن و محبت‌دیده، چنین رفتاری ندارند. فردی که این احساس را دارد که عمیقاً مورد محبت دیگران قرار گرفته و خود را در امنیت می‌بیند، نسبت به دیگران سخاوتمند و دلسوز است.
پس وقتی کسی به تو صدمه می زند چطور باید به او پاسخ دهی؟ خیلی از مردم آن را با واکنش طبیعی خشم و عصبانیت پاسخ می‌دهند.
باور رایجی در میان عموم وجود دارد که چنین است: تو فقط مقدار مشخصی از خشم در زندگی خود داری. وقتی «سطل» خشم تو پر شد، باید آن را بیرون بریزی و خشم خود را ابراز کنی. وقتی سطل خشم و عصبانیت تو خالی شد، به تو احساس آرامش و راحتی دست می‌زند.
اگر چنین باوری داری، تمام عمر خود را با عصبانیت دست و پنجه نرم خواهی کرد. حقیقت امر این است که تو فقط یک سطل خشم در اختیار نداری بلکه یک کارخانۀ خشم تمام عیار داری! این کارخانه دائم در حال تولید و تولید و تولید است. وقتی از شرّ عصبانیتی که داشتی خلاص می‌شوی، دوباره خشم بیشتری سراغ تو می‌آید. در واقع، هر چه بیشتر خشم خود را بیرون می‌ریزی، باز هم خشم بیشتری تولید می‌شود.
مطالعات پی در پی نشان داده که پرخاشگری تنها باعث پرخاشگری بیشتر می‌شود. طغیان خشم منجر به خشم بیشتر می‌شود و به زودی خشم به الگوی همیشگی و عادت بدی در تو تبدیل می‌شود.
بنابراین ریختن خشم، به تنهایی راه‌حل عاقلانه‌ای نیست چون سطل خشم تو دوباره پر می‌شود. در عوض، باید آن را رها کنی.
امثال سلیمان ۱۹:۱۱ می‌فرماید: «عقل انسان خشم او را بازمی‌دارد؛ جلال او در چشم‌پوشی از خطاست.»
وقتی هدف تو این است که متقابلاً تلافی کنی، فرقی با حریف خود نداری. در عوض برای پاسخ عاقلانه، از توهین‌ها و پرخاش‌ها چشم پوشی کن. پشت سخنان یک نفر به درد او توجه داشته باش. محبت و صبر را به او تقدیم کن.
شاعر آمریکایی، ادوین مارکهام این شعر کوتاه را نوشت: «او دایره‌ای کشید تا مرا به آن راه ندهد و مرا بدعت‌گذار، یاغی و چیزی که باید به آن اهانت کرد، قلمداد نمود. اما من و عشق برای برنده شدن شوخ‌طبعی به خرج دادیم: دایره‌ای دیگر کشیدیم و او را داخل آن کردیم!»
وقتی کسی به تو صدمه می زند، انتخابی داری که باید بکنی: یا با عصبانیت پاسخ دهی، که فقط باعث خشم بیشتری در تو می‌شود. یا عاقلانه برخورد کنی و با محبت پاسخ دهی. به کلامی دیگر توهین‌ها را نادیده بگیری و با نیکوییِ خود بر بدی غلبه کنی.
تبادل نظر
- چه وقت‌هایی بوده که آثاری از “کارخانۀ خشم” را در زندگی خود یا شخص دیگری دیده‌ای؟ نتیجۀ آن چه بوده؟
- لحظاتی را به یاد آور که به جای خشم و عصبانیت با حکمت وحوصله پاسخ داده‌ای. چه اتفاقی افتاد؟
- آیا برایت اتفاق افتاده که شخصی به جای عصبانیت، به تو صبر نشان داده باشد؟ این کارِ او چه اثری بر تو داشت؟
نوشتۀ کشیش ریک وارِن- ۲۶ ژوئیۀ ۲۰۲۴
ترجمۀ کشیش ورژ باباخانیان
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
