یازده روش برای کمک به جماعت خود جهت به کارگیری کلام خدا در زندگی شان

یازده روش برای کمک به جماعت خود جهت به کارگیری کلام خدا در زندگی شان

بسیاری از کشیشان هدف موعظه شان را “تفسیر متن کتاب مقدس” یا “کمک به مردم برای درک کلام خدا” تلقی می‌کنند. این‌ها اهداف خوبی است اما کافی نیستند.

کلام خدا می‌فرماید: “و اوست که بخشید برخی را به‌عنوان رسول، برخی را به‌عنوان نبی، برخی را به‌عنوان مبشر، و برخی را به‌عنوان شبان و معلّم، تا مقدّسان را برای کار خدمت آماده سازند، برای بنای بدن مسیح” (افسسیان 4: 11-12، ترجمه هزاره نو).

هدف موعظه ما بایستی تغییر شخصیت و رفتار شنونده باشد تا آنها را به سوی رشد و تعالی، خدمت و بشارت رهنمون سازیم. در نهایت می توان این گونه نتیجه گرفت که هدف پیام  ما، همان هدفی است که خدا برای بشریت دارد. یعنی  شباهت قوم خدا به عیسی مسیح.

به همین دلیل است که معتقدم مهم ترین مشکل در کلیساهای امروزی، موعظه “غیر کاربردی” است. راستی چگونه می‌توانیم در پیام هایمان کاربرد بیشتری را تزریق کنیم؟

به دنبال راه هایی باشید تا یازده مورد زیر را در پیام های خود جای دهید:

1- عمل خاصی را هدف خود قرار دهید.

هر چه هدف برایتان روشن تر باشد، همان قدر نیز شنوندگان شما تأثیر می پذیرند. موعظه هدفمند به گلوله شباهت دارد. پیام شما هدفی را نشانه گرفته و انتظار  نتیجه دارید. پس تمام تلاش شما این باشد که آن را مانند گلوله ای به سوی هدف شلیک کنید. در طول تهیه پیام خود، هدف را دائماً در نظر داشته باشید.

2- بگذارید زندگی تان نمونه پیام شما باشد.

در اول قرنتیان 4: 6، پولس اشاره می کند که چگونه حقیقت را خودش به کار برده و برای دیگران نمونه می باشد. برای نمونه بودن نیازی به کامل بودن نیست. اگر کامل بودید، هیچ کس نمی‌توانست کار شبانی را به عهده بگیرد. هیچ کس کامل نیست؛ حتی کشیشان! تنها کاری که باید بکنید این است که یک قدم جلوتر از کسانی باشید که رهبری‌شان را بر عهده دارید و حاضر باشید به آنها نشان ‌دهید که چقدر مشتاق عمل به کلام خدا هستید.

3- سؤالات هوشمند کنید.

یکی از راه‌های انجام این کار ارائه سؤالات هوشمند به همراه رئوس مطالب می باشد. در کلیسای ما (در شهر سَدلبَک) از فهرست سؤالات کوچکی استفاده می کنیم تا شنوندگان، خود را ارزیابی کنند و بعد کمکشان می کنیم که به آنچه شنیده اند، عمل کنند.

4- قدم های عملی مشخص ارائه دهید.

یک فرایند گام به گام را برای شنوندگان خود فراهم کنید. به آنها نشان دهید که دقیقاً چه باید بکنند تا به حقیقت خدا عمل کنند.

5- از افرادی که به کلام خدا عمل کرده اند، نمونه بیاورید.

این قدرت استثنایی شهادت است. سعی کنید کسی را که پیامتان را زندگی می کند، قهرمان موعظه تان بسازید تا دیگران نیز از او پیروی کنند. مثلاً اگر می خواهید جماعت شما شهادت دهند، داستان افرادی را بگویید که در کلیسایتان شهادت داده اند.

6- به مردم امید بدهید.

برای تغییر و تبدیل، مردم نیازمند تشویق هستند. اگر به این نتیجه برسند که پیام شما ناامید کننده است، حتی کوچک ترین تلاش هم برای عمل به آن نخواهند کرد. جای بسی خوشوقتی است که کلام خدا کتاب امیدبخشی است. رومیان 15: 4 می‌فرماید: “زیرا آنچه در گذشته نوشته شده است، برای تعلیم ما بوده تا با پایداری و آن دلگرمی که کتب مقدّس می‌بخشد، امید داشته باشیم.” (ترجمه هزاره نو) خدا حتی مسائلی که در کتاب مقدس ظاهر منفی دارند،  برای امیدواری ما در آن قرار داده است!

7- نکات مهم پیام شما، موارد کاربردی آن باشد.

سلاح مخفی زندگی های دگرگون شده همین است. مردم نکات کاربردی را همیشه به یاد می آورند. اگر می‌خواهید شنوندگان‌ پیامتان، نکات عملی آن را همیشه به یاد داشته باشند، می بایست آنها را مرکز توجه شنوندگان خود قرار دهید.

8- برای هر نکته، اقدام خاصی را مشخص کنید.

ساده ترین راه برای اینکه مردم ر ا به عمل کنندگان کلام تبدیل کنید، این است که اقدام خاصی را در هر نکته مشخص کنید و همین مسئله باعث می شود که حقیقت پیامتان به قدم های عملی رهنمون شود.

9- در نکات کاربردی خود خدا یا عیسی را قرار دهید.

توجه داشته باشید که شما فقط یک نصحیت اخلاقی نمی کنید. به همین دلیل توصیه می کنم هر جا که می توانید، نام خدا یا عیسی را در نکات خود دخیل سازید چون قدرت تغییر و دگرگونی از خدا ناشی می شود.

10- با استفاده از ضمایر شخصی نکات را به افراد مربوط سازید.

من به ندرت از کلمه “ما” در نکات کاربردی یا رئوس مطالب خود استفاده می کنم، چون قدرت اجرایی آنها را ضعیف می کند. مثلاً به جای اینکه بگویم، “عیسی برای ما مرد”، می‌گویم، “عیسی برای من مرد.” این کار عبارت را شخصی تر می کند.

11-پیشنهادات عملی ارائه دهید.

ما در  کلیسایمان (در شهر سَدلبَک)، اغلب تکالیفی را تعیین می‌کنیم. عیسی مسیح نیز این کار را می کرد؛ او از مخاطبان خود بارها خواست که: “تو نیز برو و این کار را بکن”. تکالیف شما این گونه باشد:

– زمان ویژه: برای شنوندگان خود زمان مشخصی را معین کنید تا به تکالیفشان عمل کنند (مثلاً هفته جاری).

– انگیزش: مطمئن شوید که شنوندگان شما دلیل قانع کننده ای برای انجام تکلیف خود داشته باشند.

– دست‌یافتنی: از هیچ کس تکلیف غیر واقعی نخواهید.

– مرتبط: تکلیفی که از جماعت خود می خواهید حتماً به پیام شما مربوط باشد.

– قابل پیگیری: به شنوندگان خود راه‌کاری ارائه دهید تا بدانند آیا تکلیف خود را انجام داده‌اند یا خیر.

این کار را بکنید! چند مورد از این روش‌ها را در پیام خود بگنجانید و پیگیر اعضای خود باشید که آیا به کلام خدا عمل می کنند یا خیر؟

نوشتۀ: کشیش ریک وارِن

ترجمۀ: ناجیه راعی