کتاب مقدس در بارۀ غیبگویی چه می‌گوید؟
کتاب مقدس در بارۀ غیبگویی چه می‌گوید؟
واژۀ غیبگویی از کلمۀ لاتین divinare به معنای «پیش‌گویی کردن» یا «الهام گرفتن از یک نوع خدا» گرفته شده است. غیبگویی یعنی کشف دانش پنهان با استفاده از ابزارهای ماوراء‌طبیعی است که با سحر و جادو همراه باشد و در گذشته به آن فال یا فال‌بینی نیز می‌گفتند.
از ایام بسیار کهن، مردم برای کسب آگاهی از آینده یا ابزاری برای کسب درآمد، از فال استفاده می‌کردند. امروزه نیز این اعمال در حالی که بعضی ادعای بینش ماوراء‌طبیعی دارند، همچنان ادامه دارد و آنها نخل، برگ چای، ورق‌های فالگیری، قهوه، نمودارهای ستاره‌ها و موارد دیگر را می‌خوانند.
خدا در تثنیه ۱۸: ۱۰ دیدگاه خود را در بارۀ این‌گونه غیب‌گویی‌ها به ما می‌گوید: «در میان شما کسی یافت نشود که پسر یا دختر خود را بر آتش قربانی کند، و نه فالگیر یا غیبگو، و نه افسونگر یا جادوگر یا ساحِر، و نه مشورت کننده با ارواح، یا رَمال و یا کسی که با مردگان گفتگو کند.» و اول سموئیل ۱۵: ۲۳ «گناه غیبگویی» را با تَمَرُّد و نااطاعتی از خدا برابر می‌داند.
در کتاب مقدس فالگیری به عنوان یکی از دلایل اسارت اسرائیل ذکر شده است (دوم پادشاهان ۱۷:۱۷). ارمیا ۱۴: ۱۴ در مورد انبیای دروغین زمان خود چنین می‌گوید: «این انبیا به دروغ به نام من نبوّت می‌کنند. من ایشان را نفرستادم و فرمانی برای ایشان نداده‌ام، و سخنی با ایشان نگفته‌ام. آنچه برای شما نبوّت می‌کنند، رؤیاهای دروغین، پیشگوییِ باطل و فریب دلِ خودشان است.» بنابرین غیبگویی در مقایسه با راستی و حقیقت خدا، باطل، فریبنده و بی‌ارزش است.
وقتی لوقا به همراه پولس و سیلاس در یکی از سفرهای خود، در شهر فیلیپی بود، در گزارش خود از ملاقاتشان با یک غیبگو چنین می‌نویسد: «(ما) به کنیزی برخوردیم که روح غیبگویی داشت و از راه طالع‌بینی سود بسیار عایدِ اربابان خود می‌کرد.» (اعمال رسولان ۱۶: ۱۶) توان این دختر در نفوذ به اسرار، به علت دیوی بود که بر او مسلّط بود. «سود بسیاری» از این کنیز عاید اربابانش می‌شد. پولس سرانجام دیو را از او اخراج کرد (آیۀ ۱۸) و این دختر را از اسارت روحانی رها ساخت و صاحبانش را خشمگین کرد (آیۀ ۱۹).
فال در هر شکلی که باشد گناه محسوب می‌شود و به هیچ عنوان یک سرگرمی بدون آسیب یا منبعی که جایگزین حکمت و خِرَد باشد، نیست. مسیحیان باید از هر‌گونه عمل مرتبط با غیبگویی، از جمله فال، طالع‌بینی، جادوگری، ورق‌های فالگیری، سِحر و طلسم پرهیز کنند. دنیای ارواح، البته دنیایی واقعی است، اما بی‌‌ضرر نیست. بر اساس کتاب مقدس، ارواح غیر از روح‌القدس یا فرشتگان، ارواح شریر و ناپاک هستند.
مسیحیان نباید ترسی از ارواحی که در غیبگوها هستند، داشته باشند؛ و نیز نباید از آنها حکمت بجویند. حکمت مسیحیان از خدا سرچشمه می‌گیرد (یعقوب ۱: ۵).
منبع مقاله: https://www.gotquestions.org/Bible-divination.html
ترجمۀ کشیش ورژ باباخانیان
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
