کتاب روح القدس در تو- فصل هفتم: کمک در دعا

روح القدس در تو- فصل هفتم: کمک در دعا

سومین روش مهم و حیاتی که در آن روح القدس به یاری ما می شتابد، در دعاهای ما است. در رومیان 8: 14 پولس نیاز ما به هدایت روح القدس را به منظور رهبری زندگی مسیحی ما شرح داده:

آنان که از روح خدا هدایت می شوند، پسران خدایند.

برای مسیحی شدن، می بایست از روح خدا متولد شوید. اما برای زندگی مسیحی داشتن و سپس رشد در  تولد تازه ای که یافته اید، باید مرتباً توسط روح خدا هدایت شوید. زمان فعلی که در این آیه پولس رسول از  آن استفاده کرده حالت استمراری دارد: «آنان که از روح خدا هدایت می شوند(به طور مستمر و مداوم )، پسران خدایند.» چنین کسانی دیگر اطفال کوچک نیستند، بلکه پسران و دختران بالغی هستند.

کمی جلوتر در همین رسالۀ پولس رسول به رومیان، او این قاعدۀ هدایت شدن توسط روح القدس را به طور اخص به زندگی دعایی ما ربط می دهد. او به این مسئله تأکید می ورزد که برای دعای صحیح لازم است توسط روح القدس هدایت شویم.

روح نیز در ضعف ما به یاری مان می آید، زیرا نمی دانیم چگونه باید دعا کنیم. اما روح (شخصیت روح القدس تأکید می شود) با ناله هایی بیان ناشدنی، برای ما شفاعت می کند. او که کاوشگر دل هاست، فکر روح را می داند، زیرا روح مطابق با ارادۀ خدا برای مقدسین شفاعت می کند. (رومیان 8: 26و27)

پولس در این آیه از ضعفی صحبت می کند که همۀ ما داریم. منظور او ضعف بدنی نیست، بلکه ضعف فکر و دانایی است. ما نه فقط نمی دانیم برای چه دعا کنیم بلکه چگونه دعا کردن را هم نمی دانیم.

اغلب، جماعت ها را با این سؤال به چالش می کشم که هر کس که می داند چه دعا کند و چطور دعا کند، دست بلند کند. حتی یک بار هم نشده که کسی جرأت کند در این چالش، دست خود را به نشانۀ تأئید بلند کند. من فکر می کنم همۀ ما به اندازۀ کافی صداقت داریم تا اعتراف کنیم که وقتی می خواهیم دعا کنیم، اغلب نمی دانیم چه چیزی را دعا کنیم. گاهی، حتی اگر فکر می کنیم می دانیم در مورد چه چیزی باید دعا کنیم، مشکل این است که نمی دانیم چطور برای آن مسئله دعا کنیم. پولس این را “ضعف ما” نامید. اما او به ما گفت که خدا روح القدس را فرستاده تا ما را در این ضعف یاری رساند، تا بدانیم برای چه دعا کنیم و چطور برای آن دعا کنیم. در این آیه زبانی که پولس استفاده کرده با حس خاصی همراه است که پیشنهاد می کند بگذاریم روح القدس وارد معرکه شود و دعا را توسط ما انجام دهد.

کلید دعای موفق این است که یاد بگیریم چطور با روح القدس ارتباط برقرار کنیم و تسلیم او شویم. اینجاست که به او اجازه می دهیم ما را هدایت، راهنمایی، الهام و تقویت کند و در واقع بسیاری از اوقات توسط ما دعا کند.

عهد جدید راه های مختلفی را به ما نشان می دهد که روح القدس به یاری ما می شتابد. در این جا به بعضی از آن ها اشاره می کنم:

اولین روش که پولس در رومیان 8: 26-27 به ما پیشنهاد می کند این است که: «روح با ناله هایی بیان ناشدنی، برای ما شفاعت می کند.» من این عمل را شفاعت می نامم، که یکی از نکات برجسته و مهم زندگی مسیحی است. سپس از “ناله های بیان ناشدنی” سخن به میان می آورد. فکر محدود و فانی ما کلمات مناسبی را نمی یابد تا آن چه را که در دعا نیاز هست، ابراز  کند. پس یکی از روش هایی که روح القدس به کمک ما می آید، دعا با ناله هایی است که نمی توانیم با کلمات عادی بیان کنیم.

این تجربۀ مقدسی است، یک درد زایمان روحانی که منجر به زایش روحانی می شود. اشعیاء 66: 8 به این مسئله اشاره می کند وقتی می گوید:

زیرا که صهیون به محض شروع درد زایمان، فرزندان خود را زاده است.

هیچ تولید مثل واقعی روحانی نیست که در کلیسا بدون درد زایمان روحانی در دعا، اتفاق بیافتد. وقتی صهیون درد زایمان دارد، او فرزندان می زاید.

پولس در غلاطیان 4: 19 این را تأئید کرد:

فرزندان عزیزم، که برایتان باز درد زایمان دارم تا مسیح در شما شکل گیرد.

پولس به این مردم موعظه کرده بود و آن ها توبه کرده بودند. ولی پولس فهمیده بود که برای نیاز آن ها به تبدیل شدن، احتیاج به چیزی بیشتر از موعظه هست و آن دعای شفاعتی بود. او این دعای شفاعتی را به صورت «درد زایمان» توصیف می کند، یا به کلامی دیگر همان طور که پیش از این اشاره کردیم: «ناله های بیان ناشدنی».

طریقۀ دومی که روح القدس در دعا به ما کمک  می کند این است که او فکر ما را روشن می کند. در واقع او با این روش، دیگر توسط ما دعا نمی کند، بلکه در فکر ما نشان می دهد که احتیاج به چه چیزی هست که دعا کنیم و چطور باید این دعا را بکنیم. دو قسمت از رساله ها وجود دارند که از کار روح القدس در افکار ما صحبت می کنند. در رومیان 12: 2 چنین می خوانیم:

دیگر همشکل این عصر مشوید، بلکه با نو شدن ذهن خود دگرگون شوید. آنگاه قادر به تشخیص ارادۀ خدا خواهید بود؛ ارادۀ نیکو، پسندیده و کامل او.

تنها یک فکر نو شده می تواند ارادۀ خدا را تشخیص دهد؛ حتی هنگام دعا. افسسیان 4: 23 می گوید: «باید طرز فکر شما نو شود.»

فکر ما توسط روح القدس نو می شود. وقتی روح القدس در درون ما حرکت می کند و فکر ما را تازه می سازد، آنگاه شروع به درک ارادۀ خدا می کنیم و می فهمیم چگونه مطابق خواست خدا دعا کنیم. این روش دوم که روح القدس ما را کمک می کند، به وسیلۀ نو سازی فکر ما، نوربخشی به آن، و نشان دادن این که چگونه دعا کنیم رخ می دهد.

سومین روشی که روح القدس ما را کمک می کند این است که او اغلب کلمات درست را غیر منتظره در دهان ما می گذارد. هر وقت من به این مسئله اشاره می کنم به یاد اتفاقی که با خانم اولم رخ داد می افتم. ما در اواخر اکتبر در دانمارک بودیم، که موطن او بود و می بایست روز بعد، آن جا را به قصد بریتانیا برای سپری کردن تمام ماه نوامبر ترک می کردیم. من انگلیسی هستم، و به خوبی می دانم که ماه نوامبر در بریتانیا، سرد، تیره و تاریک، مه آلود و ابری است. وقتی روز پیش از حرکت به طرف بریتانیا با هم دعا می کردیم، شنیدم همسرم لیدیا این طور دعا می کند: «در طول اقامتمان در بریتانیا به ما یک هوای مناسب و خوب بده!» من تقریباً نزدیک بود از تختخوابم یعنی جایی که نشسته بودیم، بیفتم. بعدها وقتی از او سؤال کردم که آیا فهمیدی چه دعا کردی، لیدیا پاسخ داد: «نه به یاد ندارم!» و پاسخ او دلیل محکمی برای من بود که این دعا از روح القدس بود.

من به او گفتم: «تو در حضور خدا دعا کردی تا به ما هوای مناسب و خوب در زمان اقامتمان در بریتانیا بدهد، و تو خوب می دانی که در ماه نوامبر بریتانیا در چه حالی است.» در پاسخ به این  حرف من او فقط شانه اش را بالا انداخت. ما تمام ماه نوامبر را در بریتانیا سپری کردیم و در تمام طول این مدت یک روز سرد و بد و رطوبتی نداشتیم! تقریباً شبیه یک هوای بهاری خوب داشتیم!

وقتی در پایان نوامبر آنجا را ترک کردیم به مردمی که برای خداحافظی به فرودگاه آمده بودند، گفتم: «مواظب خودتان باشید، چون وقتی اینجا را ترک کنیم، هوا عوض می شود!» و همینطور هم شد! این دعایی بود که روح القدس در دهان لیدیا گذاشته بود و چیزی بود که خدا می خواست او در آن موقع برایش دعا کند.

چهارمین روشی که روح القدس ما را در دعا کمک می کند چیزی است که بارها در عهد جدید به آن اشاره شده است. او به ما یک زبان ناشناخته و جدید می بخشد، چیزی که فکر طبیعی نمی داند. بعضی مردم امروزه آن را زبان دعا می نامند. پولس در اول قرنتیان 14: 2 می فرماید:

آن که به زبان غیر سخن می گوید، نه با انسان ها بلکه با خدا سخن می گوید. زیرا هیچ کس سخنش را درک نمی کند؛ او به واسطۀ روح، رازها را بیان می کند.

و در آیۀ 4  همان باب، پولس می گوید:

آن که به زبان غیر سخن می گوید خود را بنا می کند.

این نوع دعا سه عمل اساسی انجام می دهد:

اول، وقتی به زبان غیر سخن می گوییم، با مردم سخن نمی گوییم بلکه با خدا. برای من این مسئله به خودی خود امتیاز والایی به شمار می آید.

دوم، چیزهایی را صحبت می کنیم که فکر ما آن را درک نمی کند. ما از رازها و اسرار خدا سخن می گوییم.

سوم، در حالی که با این کار مشغول هستیم، خود را بنا یا تقویت می کنیم.

جلوتر در اول قرنتیان 14: 14 پولس می نویسد:

اگر من به زبان غیر دعا کنم، روحم دعا می کند، اما عقلم بهره نمی برد.

این حالتی است که روح القدس دیگر به فکر ما نور نمی بخشد، بلکه به ما زبانی نو می بخشد و توسط ما به آن زبان دعا می کند. ما نباید بخاطر عادت به یک نوع دعا کردن، از دعا به نوعی دیگر محروم شویم. پولس به وضوح می گوید: «به روح دعا خواهم کرد و به عقل نیز دعا خواهم کرد» (آیۀ 15). هر دوی این دعاها برای ما امکان پذیر است.

وقتی به روح القدس اجازه می دهیم به درون قلب ما بیاید، و به او تسلیم می شویم و مطابق کتاب مقدس اجازه می دهیم در ما کار کند، در زندگی دعایی ما غنا و تنوع عظیمی به وجود می آید. این آن چیزی است که خدا برای هر یک از ما می خواهد.

نوشتۀ دکتر دِرِک پرینس

ترجمۀ کشیش ورژ باباخانیان