چرا درستکاران رنج می کشند؟

چرا درستکاران رنج می کشند؟

دلایل گوناگونی وجود دارند که چرا قوم خدا رنج می برند:

(۱) پیروان خدا نیز همانند هر شخص دیگری از پیامد پیش روندۀ گناه اولیه آدم و حوا رنج می برند. زمانی که آدم و حوا به ارادۀ خود تصمیم گرفتند هدایت و فرمان خدا را نادیده بگیرند، گناه وارد جهان شد‌ و همراه آن رنج، اندوه، نزاع و در نهایت مرگ آمد. اکنون همۀ این مشکل ها از طریق زندگی تمامی انسان ها گسترش می یابد (پیدایش ۳: ۱۶-۱۹). پولس این گونه شرح می دهد: «لهذا همچنان که به وساطت یک آدم گناه داخل جهان گردید و به گناه موت؛ و به این گونه موت بر همۀ مردم طاری گشت، از آنجا که همه گناه کردند» (رومیان ۵: ۱۲؛ ر.ک به یادداشت مربوطه). در حقیقت کلام خدا به ما می گوید که تمامی خلقت زیر عواقب هولناک گناه شکوه و ناله می کنند و این تا آن روز که آسمان و زمین جدید خواهد بود، ادامه می یابد (رومیان ۸: ۲۰-۲۳؛ دوم پطرس ۳: ۱-۱۳). واکنش صحیح: ما همواره با تکیه بر فیض خدا می توانیم و باید در مقابل اعمال و رفتارهای گناه آلود مقاومت کنیم. یاری، قوت و تسلی او می تواند در همۀ طریق های زندگی ما را رهبری کند حتی وقتی که به نظر می رسد، هیچ امیدی به پاسخ گویی نیست (م.ک با اول قرنتیان ۱۰: ۱۳).

(۲) گاهی اوقات در نتیجۀ اعمال خودشان رنج می برند (ر.ک به مقالۀ مشیت خدا). این اصل که «آنچه آدمی بکارد، همان را درو خواهد کرد» (غلاطیان ۶: ۷) در مفهوم کلی برای همگان صادق است. اگر ما بی پروا رانندگی کنیم، ممکن است دچار تصادف خطرناکی بشویم. در صورتی که ما تصمیم های مالی غیر عاقلانه بگیریم، ممکن است به دیگران بسیار بدهکار شویم. خدا می تواند این گونه رنج ها را برای تعلیم انضباط (یعنی خودداری و مقاومت) به ما به کار برد تا ما بتوانیم «میوۀ عدالت سلامتی» (عبرانیان ۱۲: ۳-۱۱) را به دست آوریم. این بدان مفهوم است که هر گاه اتفاق بدی برای کسی می افتد نتیجۀ مستقیم اعمال اوست. درد و رنج یک شخص می تواند نتیجۀ اعمال دیگران نیز باشد مانند واکنش زنجیروار. برای مثال اگر شخصی در حال مستی رانندگی کند و سپس موجب تصادفی شود که باعث مرگ دیگری شود، شخص کشته شده متحمل نتیجۀ عمل اشتباه شخص دیگری است. یا ممکن است سران یک دولت ستمگر تصمیمی اتخاذ کنند که موجب سلب آزادی مردم شود. اکثر رنج های دنیا نتیجۀ اعمال شریرانه و غیر عاقلانۀ بشر است. واکنش صحیح: ما باید حکمت و هدایت کلام خدا را به کار بریم تا از هر چیزی که می تواند ما را از محبت و محافظت خدا دور کند، بپرهیزیم.

(۳) چه مسیحیان و چه غیر مسیحیان، همه رنج خواهند برد زیرا در دنیایی گناه آلود و فاسد زندگی می کنیم. پیامدهای گناه از همه طرف ما را احاطه کرده است، بدبختی، آسیب های جسمانی و مصیبت، جزئی از نقشۀ خدا در خلقت نبودند. با این حال، درد و رنج به عنوان علامتی که وجود خطایی را هشدار می دهد، عمل می کند؛ آن می تواند مردم را متوجه این حقیقت سازد که همۀ انسان ها نیاز به کمک خدا دارند. قوم خدا به ویژه از مشاهدۀ قدرتی که شریر بر زندگی افراد بسیاری دارد، اندوهگین و نگران می شوند (ر.ک به حزقیال ۹: ۴؛ اعمال ۱۷: ۱۶؛ دوم پطرس ۲: ۸). واکنش صحیح: ما باید دعا نموده و با توکل به خدا اجازه دهیم او ما را برای تأثیر در زندگی مردم به کار برد تا پیروزی بر قدرت گناه را در زندگی آن ها مهیا سازد.

(۴) رنج مردم نتیجۀ کار شیطان است‌. اهداف اصلی او پیروان خدا هستند:

(الف) کتاب مقدس روشن می سازد که شیطان، به عنوان «خدای این جهان» (دوم قرنتیان ۴: ۴). قدرت قابل توجهی در دنیای زمان حاضر دارد (اول یوحنا ۵: ۱۹؛ م.ک با غلاطیان ۱: ۴؛ عبرانیان ۲: ۱۴). او به طرق مختلف برای ایمانداران مشکلات زیادی ایجاد می کند (م.ک با اول پطرس ۵: ۸-۹)، داستان ایوب حول زندگی مردی عادل و خدا ترس متمرکز است، که خدا اجازه داد او رنج های شدیدی از جانب شیطان تجربه نماید (به طور خاص ر‌.ک به ایوب ۱-۲). عیسی دربارۀ یکی از زنانی که شفا داد، شهادت می دهد که او برای مدت هجده سال توسط شیطان عاجز و «خمیده» شده بود (م.ک با لوقا ۱۳: ۱۱و ۱۶). پولس که بسیاری از کتاب های عهد جدید را نوشت، خار در جسمش (یعنی احتمالا ً بیماری مزمن جسمانی یا ناراحتی ای که جزئیات آن شرح داده نشده است) را این گونه توصیف می کند: «فرشتۀ شیطان، تا مرا لطمه زند» (دوم قرنتیان ۱۲: ۷). از آن جا که ما درگیر جنگ روحانی علیه ـقدرت ها و جهان داران این ظلمت» هستیم (افسسیان 6: 12)، به طور قطع نبرد سختی خواهیم داشت. اما خدا برای دفاع به ما جوشن روحانی (افسسیان ۶: ۱۰-۱۸) و اسلحۀ روحانی (دوم قرنتیان ۱۰: ۳-۶) عطا نموده است. واکنش صحیح: ما باید اسلحۀ تمام خدا را (افسسیان ۶: ۱۰-۱۸) بپوشیم و به کار بریم، و با ایمان برای قوت و پیروزی بر او تکیه کنیم.

(ب) شیطان و پیروانش همواره قوم خدا را استهزا نموده و به آنها جفا کرده اند. کسانی که عیسی را دوست دارند و طبق اصول و معیارهای راستی زندگی می کنند به خاطر ایمانشان رنج خواهند برد. در حقیقت رنج بردن برای عدالت بیشتر نشانۀ ایمان حقیقی به مسیح است (متی ۵: ۱۰؛ اول پطرس ۴: ۱۲). واکنش صحیح: از آن جا که قرار است تمام پیروان مسیح به خاطر تعهدشان به خدا و معیارهای او متحمل انتقاد و مخالفت های دیگران شوند، آن ها باید آماده باشند تا محکم بایستند و ایمانشان را به این که او در نهایت همه چیز را درست خواهد کرد، حفظ نمایند (متی ۵: ۱۰-۱۱؛ اول قرنتیان ۱۵: ۵۸؛ اول پطرس ۲: ۲۳).

(۵) از سوی دیگر به طور قطع، دلیل دیگری که مسیحیان رنج می برند این است که آن ها «فکر مسیح را دارند» (اول قرنتیان ۲: ۱۶). مسیحی بودن نه تنها به مفهوم پیروی از مسیح و شبیه او بودن است؛ همچنین به معنی یکی شدن با اوست. در نتیجه پیروان مسیح در رنج های او سهیم می باشند (ر.ک. اول پطرس 2: 21). برای مثال، همان طور که مسیح برای شهر اورشلیم اندوهگین بود، زیرا مردم آن از پذیرش نجات او خودداری نمودند (لوقا ۱۹: ۴۱)، مسیحیان امروزی نیز باید برای گمشدگان روحانی جامعۀ بشر احساسی از غم و اندوه داشته باشند. پولس رنج هایی را که برای مسیح در رابطه با نگرانی اش برای کلیساهایی که بنا کرده بود، داشت (دوم قرنتیان ۱۱: ۲۳-۳۲)، توصیف می کند: «کیست ضعیف که من ضعیف نمی شوم؟ که لغزش می خورد که من نمی سوزم؟» (دوم قرنتیان ۱۱: ۲۹). توانایی سهیم شدن با احساسات و هم درد شدن با رنج های کسانی که دوسشان داریم و رهبری می کنیم، به طور طبیعی باید جزئی از زندگی ما باشد (م.ک با رومیان ۱۲: ۱۵). به خاطر داشته باشید که سهیم شدن در رنج های مسیح این فرصت را برای ما مهیا می کند که در جلال او نیز شریک باشیم (رومیان ۸: ۱۷). واکنش صحیح: ما باید شکرگزار باشیم که به خاطر مسیح رنج می بریم، زیرا تسلی او را نیز در وقت نیاز دریافت خواهیم کرد(دوم قرنتیان ۱: ۵)‌.

(۶) خدا ممکن است خودش رنج را در زندگی ما برای ایجاد و تغییر و رشد روحانی به کار برد. در حالی که بعضی افراد رنج انسان را گواهی بر فقدان محبت خدا در نظر می گیرند، آزمایش های زندگی در واقع اثبات می کند که خدا چیزهای دیگری در نظر دارد که مهم تر از آسایش هستند. به عبارت دیگر چیزهایی وجود دارند که از لحاظ روحانی برای زندگی ما مفید هستند و می توانند فقط از طریق درد و رنج پرورش یابند:

(الف) خدا اغلب درد و رنج را به کار می برد تا اشخاصی را که از لحاظ روحانی نافرمان هستند برای بازگشت از گناهانشان متقاعد نموده و ایمان و توکل آن ها را به خود تجدید نماید (ر.ک به کتاب داوران). واکنش صحیح: ما باید خودمان را بیاموزیم تا دریابیم آیا در ما چیزی که روح القدس را محزون نماید وجود دارد و سپس هر گناهی را که در زندگی خود از آن آگاه می شویم به خدا اعتراف نماییم.

(ب) خدا گاهی اوقات رنج را برای آزمایش ایمان ما به کار می برد تا ببینیم ما به او وفادار خواهیم ماند یا خیر. این دلیلی بود که خدا به شیطان اجازه داد ایوب را دچار مصیبت نماید (ر.ک به ایوب ۱: ۶-۱۲؛ ۲: ۱-۶). یعقوب مشکلاتی را که با آن ها مواجه می شویم «امتحان ایمان شما» (یعقوب ۱: 2و3) می نامد، زیرا از طریق آن ها ایمان ما به مسیح قوی تر و کامل تر می شود (تثنیه ۸: ۳؛ اول پطرس ۱: ۷). واکنش صحیح: ما باید درک این که ایمان حقیقی به خدا به «تسبیح و جلال و اکرام…در حین ظهور عیسی مسیح» (۱پطرس ۱: ۷) خواهد انجامید، اجازه دهیم دوران سخت، ایمان ما را تقویت نماید.

(ج) خدا رنج را نه فقط برای تقویت ایمان ما بلکه برای کمک به رشد روحانی و ایجاد یک شخصیت مسیحی محکم در ما به کار می برد. طبق گفتۀ پولس و یعقوب، خدا می خواهد ما از طریق رنج ها صبر بیاموزیم (رومیان ۵: ۳-۵؛ یعقوب ۱: ۳). ما به واسطۀ رنج می آموزیم که کمتر به خود و بیشتر به خدا تکیه کنیم (رومیان ۵: ۳؛ دوم قرنتیان ۱۲: ۹). واکنش صحیح: ما باید برای آن چه که خدا ممکن است بخواهد از طریق رنج به ما بیاموزد آماده و هوشیار باشیم.

(د) هم چنین ممکن است خدا ما را از میان سختی ها و رنج عبور دهد تا شاید بهتر بتوانیم دیگران را هنگام درد و رنج تسلی و دلگرمی دهیم (دوم قرنتیان ۱: ۴). به این طریق کارایی خدمت ما عمیق تر شده و افزایش می یابد (دوم قرنتیان ۴: 7-12). واکنش صحیح: ما باید تجربیات پر درد و رنج خود را برای تسلی و تقویت دیگران به کار بریم.

(۷) در نهایت خدا می تواند رنج افراد عادل را برای پیشبرد عوامل ملکوت خود و به انجام رساندن هدف خود در ایجاد ارتباط با مردم به کار برد و می برد:

(الف) برای مثال تمام ظلم هایی که یوسف در نتیجۀ حسادت برادرانش متحمل شد، بخشی از نقشۀ خدا بود. یوسف توضیح می دهد که این کار خدا بود تا «برای شما بقیتی در زمین نگاه دارد، و شما را به نجاتی عظیم احیا کند» (پیدایش ۴۵: ۷؛ ر.ک به مقالۀ مشیت خدا). عالی ترین نمونۀ این حقیقت رنج مسیح است، «آن قدوس و عادل» (اعمال ۳: ۱۴)، که برای تمام کردن نقشۀ نجات خدا، متحمل جفا، رنج و مرگ شد. او در را برای هر کسی که بخواهد رابطه ای شخصی با او داشته باشد  باز نمود. این نشان می دهد که خدا چگونه می تواند رنج بندگان عادل را به دست گناهکاران برای مقاصد و جلال خود به کار برد. واکنش صحیح: ما باید از طریق درد و رنج خود به دنبال طریقی برای در میان گذاشتن محبت و زندگی مسیح با دیگران باشیم، به خصوص کسانی که ممکن است جزئی از علت رنج ما باشند.

(ب) خدا اغلب اجازه می دهد رنج تا آخرین لحظه برای بازگرداندن شخص به سوی او ادامه یابد. چه در ایمانداران و چه در غیر ایمانداران، سختی ها ضعف انسان را آشکار می سازند. کسانی که این امر را درک می کنند خود را برای هدیۀ نجات و یاری خدا آماده تر می یابند. آن ها همچنین بیشتر تمایل دارند که در زندگی نسبت به خدا و دیگران قدرشناس و فروتن باشند. خدا از ما نمی خواهد که همه جیز را درک کنیم، اما لازم است که به او توکل کنیم و در آخر، رنج ما را متوجه نیاز به خدا می سازد. به ما یادآور می شود که زمین سقوط کرده و ما برای نجاتمان از لعنت ویرانی که بر آن قرار گرفته، به مسیح نیاز داریم. واکنش صحیح: هنگامی که خودمان یا دیگران رنج می بریم، باید افراد را تشویق کنیم تا برای یاری، رهایی و آرامش، نگاهشان به خدا باشد (فیلپیان ۴: ۶-۷؛ اول پطرس ۵: ۷)‌.