آیا بی‌ایمانان نجات نمی‌یابند و به جهنم می‌روند؟

آیا بی‌ایمانان نجات نمی‌یابند و به جهنم می‌روند؟

شما سؤالی کرده‌اید تا آرامشی را که از دست داده اید بدست آورید ولی من تضمین نمی کنم جواب هایم به شما آرامش بدهد. ولی سعی می کنم از  کلام خدا  واقعیت ها را بنویسم و نتیجه گیری و  قضاوت را به خودتان واگذار کنم:

۱- آیا کسی ایمان نداشته و از دنیا رفته باید فکر کنید به جهنم می‌رود؟

چرا فکر می‌کنید حتماً به جهنم می‌رود؟ مسیح فرمود چه بسا باجگیران از  مقدسین زودتر  به ملکوت بروند. ما  نمی‌توانیم در مورد رفتگانمان به این صراحت نظر بدهیم که به جهنم می‌روند یا بهشت.  این بین اعمال آنها و داوری عادلانۀ خداست.

۲- آیا همۀ بی‌ایمانان به جهنم می‌روند؟

کلام خدا  به وضوح می‌فرماید تنها راه رسیدن به خدا، نجات از گناه بوسیلۀ خون مسیح است. بعضی بشارت خبر خوش  نجات به وسیلۀ خون مسیح را شنیده‌اند و عمل  نکرده‌اند و بعضی هم  نشنیده‌اند و بعضی بر اساس طبیعتشان  سعی در  اجتناب از بدی داشته‌اند. این‌ها در حضور خدا  مهم و قابل تأمل و ارزیابی است. مسیح فرمود شخصی به پسرانش گفت این کار را انجام بده. یکی گفت انجام می‌دهم ولی انجام نداد (ایماندار به مسیح) دیگری گفت انجام نمی‌دهم ولی انجام داد (بی‌ایمان). مسیح سؤال نمود: آن که ارادۀ پدر را انجام داد، همان مورد قبول پدر است.

۳- چرا وقتی  فامیلم نجات را ندارن من نجات را داشته باشم؟

این سؤال خیلی غیرمنصفانه و غیر منطقی است. اگر همه بخواهند در جاده تصادف کنند دلیل ندارد که شما  هم تصادف  کنید! اگر  همه می‌خواهند در کلاس درس رفوزه شوند شما نباید الزاماً رفوزه شوید چون همکلاسی‌هایتان را دوست دارید! شما  براساس ایمانی که دارید و انتخابی که کرده‌اید، باید عمل کنید.

۴- آیا همۀ بی‌ایمانان نجات ندارند و به جهنم می‌روند؟

شما  مسئول سرنوشت دیگران نیستید. داور هم نیستید که این را بگویید. کار هرکس در حضور خدا آزمایش  می‌شود. اگر  پذیرفته شد، به حضور  خدا می‌رود و اگر پذیرفته نشد، از خدا دور خواهد ماند. نجات از گناه تنها در پرداخت قیمت گناه و جبران گناه است و نه در  نوع تفکر و احساس من و شما. داوری بی‌ایمانان را به خدا واگذارید و ایمان خود را صادقانه زیست کنید.

۵- پس ما چطور آرامش داشته باشیم در حالی که خیلی از ماها عزیزانمون رو که بی‌ایمان بودند از دست دادیم؟

شما و هر انسانی تنها از رابطه با خدا آرامش می‌گیرید و نه از سرنوشت عزیزانتان! لطفاً احساسات و علایق و دلبستگی‌‌های خود را جایگزین قاعده و قانون طبیعت نسازید. گاهی عزیزترین افرادِ زندگی‌مان بد رانندگی می‌کنند یا بد عمل می‌کنند، بد زندگی می‌کنند و سرنوشت نصیب آنها می شود. این انتخاب آنها و قانون طبیعت است. شما نمی‌توانید به خاطر تصادف عزیزانتان رانندگی با ماشین را زیر سؤال ببرید. البته که ما ناراحت و غمگین می‌شویم ولی در  همین غم و ناراحتی، تنها  خداست که به ما آرامش می‌بخشد. تقصیر قانون رانندگی نیست که عزیز دل ما تصادف کرده است.

پاسخ از کشیش جلیل سپهر