ظهور عیسی بر یازده شاگرد خود پس از رستاخیزش از مرگ و مصوبۀ ناصره به عنوان یافتۀ باستان شناختی

ظهور عیسی بر یازده شاگرد خود پس از رستاخیزش از مرگ و مصوبۀ ناصره به عنوان یافتۀ باستان شناختی

عیسی بر یازده شاگرد در کوهی در جلیل ظاهر شد و این در حالی بود که قبلاً قرار ملاقات را با آنان گذاشته بود (۲۶: ۳۲ و ۲۸: ۷). بعضی ها معتقدند که این همان زمانی بود که خود را بر ۵۰۰ نفر ظاهر نمود (۱قرنتیان ۱۵: ۶). «مأموریت بزرگ» (۱۸: ۲۰) در اصل، چهار بار ذکر شده است (به مرقس ۱۶: ۱۴-۱۸ مراجعه شود).

«همراه شما می باشم» (متی 28: ۲۰): این آیه دل پسندترین آیۀ تمام کتاب مقدس به شمار می رود. عیسی از میان مردگان برخاست و مسلماً هیچ گاه نخواهد مرد. او هم اکنون زنده است و همراه با قوم خویش  آن ها را در هر وقت، با قدرت محافظت کنندۀ خویش رهبری می کند. او مقامی بالاتر از فرماندهی لشگریان فرشتگان را داراست. او نه تنها شخصاً فرماندۀ لشگریان آسمان است بلکه مایل است که به صورت شخصی با هر یک از افراد قوم خویش در همۀ اوقات همراه باشد.

ما نمی توانیم درک کنیم که چگونه یک فرد می تواند به طور هم زمان با میلیون ها و شاید میلیاردها شخص همراهی کند.‌ ولی این نشانۀ الوهیت این چنین شخصیتی است. و عیسی با ساده ترین لحن ادعا نمود که «من هر روزه همراه شما می باشم». عیسی این عبارات را در سخنان خویش ذکر نمود و او هرگز سخنان باطل نگفته است. او هیچ وقت بی دلیل لب به سخن گفتن نگشود. او همیشه با هدف سخن می گفت. این سخنان اگرچه ماورای درک ما و یا به صورتی پوشیده و مرموز باشند، اما به حقیقی بودن آن ها ایمان داریم‌. ما در هر حالی نیز که باشیم، شاد یا غمگین، قوی یا ضعیف، او در هر وقت با هر یک از ماست و اگر چه نادیدنی است ولی با ما همراه است. عیسای خداوند، همین حالا امشب، که به خواب خواهیم رفت، فردا در محل کار، هفتۀ آینده، سال آینده با حضور خویش بر ما سایه افکنده است و کنار ما راه می رود. او در حالی که از جزئیات زندگی ما با خبر است و به همۀ تلاش های بی نتیجۀ ما نگاه می کند، طالب آن است که ما را به جایی برساند که وارث شادی فناناپذیر و ابدی پدر گردیم. شاید این عبارات بیشتر شبیه به یک رؤیا باشند اما باید دانست که در واقع، حقیقت اصلی زندگی ما است.

بعدها عیسی یک بار دیگر ظاهر شد (لوقا ۲۴: ۲۴-۵۱).

مصوبۀ ناصره

مصوبۀ ناصره، کتیبه ای است که بر روی یک لوحۀ مرمر نوشته شده است و در سال ۱۸۷۸ از شهر ناصره، خارج شده است. این مصوبه در کلکسیون شخصی یک عتیقه شناس آلمانی به نام «فروهنر»    یافت شد‌ در سال ۱۹۳۰ پس از مرگ فروهنر، این کتیبه در مکانی به نام « کابینۀ دو مدال» از توابع لوور پیدا شد و مورخی به نام مایکل روستوزف دریافت که این اثر باستانی از اهمیت خاصی برخوردار است. کشیش کومونه در سال ۱۹۳۲ برای اولین بار این نوشته را به چاپ رساند.

متن این کتیبه به قرار زیر است:

«حکم قیصر: من به این خرسندم که قبور و آرام گاه ها که به احترام نیاکان، فرزندان و یا سایر افراد خانواده بنا گردیده اند، از خرابی در امان بمانند تا برای بازماندگان مکانی ابدی باشند. اگر چنان چه شخصی به ویران کردن قبری مبادرت ورزد و اقدام به نبش قبر و دزدیدن اشیاء مدفون نماید و با سوء قصد و به منظور ضرر وارد کردن به آن ها، آنها را به مکانی دیگر منتقل کند، مجرم شناخته خواهد شد و باید به دلیل عدم احترام به خدایان و آیین پرستشی، بر علیه او مجازات خاصی تدوین گردد. احترام به مردگان و اشیاء مدفون، باید اجباری گردد و هر گونه اقدام جهت خرابی قبور، بایستی ممنوع اعلام شود. در صورت تخلف، من مایلم که متخلف بر حسب قوانین مدنی به اتهام نقض قانون دفن، مجازات شود.»

شواهد نشان گر آن است که تاریخ ثبت قوانین این کتیبه بین ۴۰ تا ۵۰ میلادی بوده است. دولت مرکزی روم بعد از مرگ اغریپاس پادشاه (۴۴ میلادی)، حکومت استان جلیل را به عهده گرفت. به عقیده بسیاری از دانشمندان، تاریخ این کتیبه به ۵ سال حکومت کلودیوس محدود می شود (مثال: رجوع شود به کتاب کلودیوس امپراتور و پیروزی های او اثر آ. مومیگلیانو سال ۱۹۳۲). ولی می توان تاریخ این کتیبه را دقیق تر تعیین نمود.‌ کتاب اعمال رسولان خاطر نشان می کند که کلودیوس حکم اخراج یهودیان را از روم داده بود. دلیل اعلام این حکم «شورش در اثر تحریک شخصی به نام کرِستُس» بود. همین مطلب توسط مورخین رومی، اُرسیوس و سوتونیوس مورد تأیید قرار گرفته است.‌ کلمۀ کرِستُس دقیقاً به مسیح اشاره می کند. احتمالاً سوتونیوس در لغت یونانی کریستس و کرستس را مورد اشتباه قرار داده است.

کلودیوس شخص آموخته ای بود. اما اغلب اوقات، اعمال و نظرات او مورد قضاوت غلط قرار می گرفت چرا که در او عوارض یک بیماری که امروزه پارکینسون نامیده می شود، دیده می شد. علاقۀ کلودیوس به ادامه سیاست مذهبی آگستوس او را به کسب معلومات گسترده در ارتباط با مذاهب مختلفی که در سراسر امپراتوری وجود داشت، سوق می داد. به همین جهت به تحقیق دربارۀ هر نوع عقیده و آیین مذهبی مبادرت ورزید. سخنان سوتونیوس و عمل اخراج یهودیان احتمالاً منعکس کنندۀ اولین تماس روم با مسیحیت، شورش در قسمت های یهودی نشین، مذاکرات در دادگاه و مروری بر شکایات یهود و مدافعۀ مسیحیان در دادگاه با حضور امپراتور بود. مسائلی از قبیل سخنان فریسیان در ارتباط با قبر خالی (متی ۲۸: ۱۳) به گوش او رسیده بود. شهر ناصره، اخیراً تحت کنترل حکومت مرکزی در آمده بود و خود کلودیوس شخصاً زمام امور را در این منطقه بدست گرفته بود. حکومت محلی، مراتب را به روم خبر می داد و از آن جا کسب راهنمایی می نمود. حکومت مرکزی نیز تسهیلات را جهت رهبری بهتر به حکومت محلی ابلاغ می نمود. معمولاً در این راستا، کتیبه ای که نشان گر فرمان امپراتوری بود، ارسال می شد (مثال: نامۀ قابل ملاحظه به یهودیان اسکندریه در سال ۴۱ میلادی). کتیبه ای که تحت عنوان مصوبۀ ناصره یافت شده است، در واقع نقل قول کلمه به کلمه یا اقتباس از بخشی از یک متن طولانی تر است‌.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222