ربوده شدن ایمانداران به مسیح در زمان های آخر

ربوده شدن ایمانداران به مسیح در زمان های آخر

اول تسالونیکیان ۴: ۱۶-۱۷ «زیرا خود خداوند با صدا و با آواز رئیس فرشتگان و با صور خدا از آسمان نازل خواهد شد و مردگان در مسیح اول خواهند برخاست. آنگاه ما که زنده و باقی باشیم، با ایشان در ابرها ربوده خواهیم شد تا خداوند را در هوا استقبال کنیم و همچنین همیشه با خداوند خواهیم بود».

واژه ای که در اینجا «ربوده شدن» ترجمه شده است، از کلمۀ لاتین رپتو به معنای «گرفته شدن» یا «بالا برده شدن» است. هم معنای این واژه در زبان یونانی کلمۀ هرپازو است که در اول تسالونیکیان ۴: ۱۷، «به بالا برده شدن» ترجمه شده است. شرح این رویداد، در اینجا و اول قرنتیان باب ۱۵ آمده است و به زمانی اشاره دارد که مسیح، پیروانش را از زمین خواهد برد تا با او در هوا ملاقات کنند و بقیۀ زندگی شان در بهشت، با او به سر برند. این فقط شامل حال آنانی می شود که جزئی از کلیسای حقیقی مسیح هستند، یعنی پیروان وفادار مسیح در کل دنیا که با او رابطه ای راستین دارند:

(۱) درست قبل از ربوده شدن، وقتی که مسیح از آسمان فرود می آید تا کلیسایش را ببرد، «خوابیدگان در مسیح» بیدار می شوند (اول تسالونیکیان ۴: ۱۶). البته این رویداد با رستاخیزی که در مکاشفه ۲۰: ۴ آمده است، تفاوت دارد. در مکاشفه ۲۰: ۴، مسیح به زمین باز می گردد تا نیروهای شخص ضد مسیح را نابود کند و شیطان را به انتهای سیاه چالی بی پایان فرو اندازد (مکاشفه ۱۹: ۱۱-۲۰؛ ۳). موضوع رستاخیزی که در مکاشفه ۲۰: ۴ آمده است، به کسانی اشاره دارد که در زمان های آخر به مسیح ایمان می آورند و طی دورۀ مصیبت عظیم (یعنی، دوره ای که بعد از رویداد ربوده شدن می آید و طی آن، ضد مسیح قدرت می یابد و خدا داوری های شدید خود را در زمان های آخر بر زمین اجرا می کند ، ر.ک. به مقالۀ مصیبت عظیم)، جانشان را در راه ایمان از دست می دهند. مکاشفه ۲۰: ۴ ممکن است که به پیروان خدا در دورۀ عهد عتیق نیز اشاره داشته باشد (مکاشفه ۲۰: ۶).

(۲) در عین حال  وقتی که خوابیدگان در مسیح  از خواب مرگ بر می خیزند، آن دسته از پیروان مسیح که زنده اند نیز تبدیل می شون و بدن های ایشان ابدی و غیر فانی می شود (اول قرنتیان ۱۵: ۵۱ و ۵۳). این رویداد در یک آن، «در یک چشم به هم زدن» روی می دهد (اول قرنتیان ۱۵: ۵۲؛ ر.ک. به مقالۀ رستاخیز مردگان).

(۳) هم مسیحیان قیام کرده و هم ایماندارانی که در لحظه ای تبدیل یافته اند، ربوده می شوند تا در هوا (یعنی، اتمسفر میان زمین و آسمان)، با یکدیگر و مسیح دیدار کنند.

(۴) آنها به مسیح پیوسته (اول تسالونیکیان ۴: ۱۶-۱۷) و به آسمان برده خواهند شد (یوحنا ۱۴: ۲-۳) و در آنجا با آن دسته از عزیزانی که پیشتر در مسیح خوابیده اند، خواهند بود (اول تسالونیکیان ۴: ۱۳-۱۸).

(۵) آن ها از همۀ دردها و پریشانی ها (دوم قرنتیان ۵: ۲ و ۴؛ فیلیپیان ۳: ۲۱). از همۀ جفاها و ستم ها (ر.ک. به مکاشفه ۳: ۱۰) و به کلی از قلمرو گناه و مرگ (اول قرنتیان ۱۵: ۵۱-۵۶) جدا خواهند شد. همچنین، ربوده شدن پیروان مسیح، آن ها را از «خشم آینده» یعنی مصیبت عظیم، رهایی می بخشد (ر.ک. به اول تسالونیکیان ۱: ۱۰؛ ۵: ۹؛ ر.ک. به مقالۀ مصیبت عظیم).

(۶) این امید مبارک که منجی ما به زودی باز خواهد گشت تا ما را از این دنیا ببرد و «همیشه با خداوند خواهیم بود» (اول تسالونیکیان ۴: ۱۷) از آن همۀ کسانی است که زندگی خود را به مسیح سپرده اند (تیتوس ۲: ۱۳؛ ر.ک. به مقالۀ امید در کتاب مقدس)، و برای تمامی ایماندارانی که در رنج و جفا هستند، مایۀ تسلی بزرگی است (اول تسالونیکیان ۴: ۱۷-۱۸؛ ۵: ۱۰).

(۷) پولس در اول تسالونیکیان ۴: ۱۷ از ضمیر «ما» استفاده کرده است زیرا بر این باور بود که ممکن است خداوند، در دوران زندگی او باز گردد. او همین احساس بی تابی و چشم به راهی برای آمدن مسیح را با کولسیان در میان می گذارد. کتاب مقدس تأکید می کند که مسیحیان در همۀ دوران ها باید همواره هوشیار و آمادۀ بازگشت خداوند باشند (م.ک‌ با رومیان ۱۳: ۱۱؛ اول قرنتیان ۷: ۲۹؛ ۱۰: ۱۱؛ ۱۵: ۵۱-۵۲؛ فیلیپیان ۴: ۵).

(۸) کسانی که ادعا می کنند مسیحی هستند ولی به مسیح وفادار نیستند و به راستی با خداوند رابطه ای شخصی و نجات بخش ندارند، به آسمان ربوده نخواهند شد (متی ۲۵: ۱؛ لوقا ۱۲: ۴۵). آن ها تنها با نظام اشتباه مذهبی خودشان به جا خواهند ماند (ر.ک. به مکاشفه ۱۷: ۱؛ ر.ک. به مقالۀ دوران ضد مسیح) و در دوران مصیبت عظیم، خشم خدا را  خواهند دید.

(۹) بعد از ربوده شدن، «روز خداوند» فرا می رسد و در آن روز افراد خدانشناس، داوری و پریشان خواهند شد (اول تسالونیکیان ۵: ۲-۱۰). این رویداد پس از بازگشت ثانوی مسیح روی می دهد، یعنی هنگامی که مسیح در پایان دوران مصیبت عظیم به راستی روی زمین می آید تا نیروهای ضد مسیح را شکست دهد،  افراد خدانشناس را نابود کند و به مدت هزار سال بر زمین فرمانروایی نماید (متی ۲۴: ۴۲ و ۴۴؛ مکاشفه فصل های ۱۹-۲۰). برای بررسی رویدادهای تاریخی زمان های آخر، ترتیب و طول مدت آن ها ، ر.ک. به جدول زمان های آخر).