دیدگاه کلیسای اُرتُدوکس: راز تثلیث روح القدس

دیدگاه کلیسای اُرتُدوکس: راز تثلیث روح القدس

پنتیکاست شخصی یا کهانت شاهانۀ اشخاصی غیر روحانی

لوقای قدیس می گوید: “محض گذاردن دستهای رسولان روح القدس عطا شود” (اعمال 8: 18). کتاب اعمال رسولان دو نمونه ارائه می دهد:

الف- (اعمال رسولان 8: 4-25)

پس از سنگسار شدن استیفان و اولین جفای بزرگ بر کلیسا در سال 36 میلادی، مسیحیان اورشلیم به منظور فرار از جفا متفرق شدند و فیلیپس شماس برای موعظه مسیح به سامره رفت. سامره کلام خدا را پذیرفته بود اما سامریها تنها “به نام خداوند عیسی تعمید یافته بودند” و “روح القدس هنوز بر هیچکس از ایشان نازل نشده بود” (اعمال 8: 16). پس “رسولان که در اورشلیم بودند….پطرس و یوحنا را نزد ایشان فرستادند و ایشان آمده به جهت ایشان دعا کردند تا روح القدس را بیابند (آیات 14 و15). پس دستها بر ایشان گذارده روح القدس را یافتند” (آیه 17).

ب) (اعمال رسولان 19: 1-7)

اتفاق مشابهی به هنگام ورود پولس رسول به افسس در حدود سال 16 میلادی روی داد: “در آنجا چند شاگرد یافته بدیشان گفت: آیا هنگامی که ایمان آوردید روح القدس را یافتید؟ به وی گفتند: بلکه نشنیدیم که روح القدس هست. بدیشان گفت: به چه چیز تعمید یافتید؟ گفتند به تعمید یحیی. پولس گفت یحیی البته تعمید توبه می داد و به قوم می گفت که به آن کسی که بعد از من می آید ایمان بیاورید یعنی به مسیح عیسی. چون این را شنیدند به نام خداوند عیسی تعمید گرفتند و چون پولس دست بر ایشان نهاد روح القدس بر ایشان نازل شد و به زبانها متکلم گشته نبوت کردند”.

به این ترتیب شاگردان جدید همانند شاگردان نخست در روز پنتیکاست در اورشلیم، روح القدس را با نهادن دستهای رسولان می یافتند. عطیه پنتیکاست ادامه داشته و ادامه دارد. این همان چیزی است که در آن Christmation می نایمی که از لغت یونانی کریزما Charisma به معنای مسح گرفته شده و منظور از مسح روح القدس است که توسط آن ما به آنچه مسیح از ازل بوده است تبدیل می شویم، یعنی به مسح شدگان روح القدس، یا مسیحیان. امروزه برگزاری این راز با مسح شخص توسط روغن بلافاصله بعد از تعمید انجام می گیرد، مانند آنچه برای تثبیت روح القدس در مورد داود پادشاه (1سموئیل 16: 11-13) عمل شد. در بعضی کلیساها عمل تثبیت روح القدس بر حسب رسم رسولان با نهادن دستها بر شخص تعمید یافته انجام می پذیرد.

حضرت یوحنای انحیل در رساله اول خود چنین می گوید:

“اما شما از آن قدوس مسح را یافته اید” (1یوحنا 2: 20) و پولس قدیس نیز چنین می گوید: “او که ما را مسح نموده است خداست” (2قرنتیان 1: 21). پطرس رسول به شیوه کاملاً برجسته ای، ویژگی خاص و مقدسی را که این مسح به قوم خدا می بخشد با چنین کلماتی خاطر نشان می سازد: “شما قبیله برگزیده، کهانت ملوکانه و امت مقدس و قومی که ملک خاص خدا می باشید، هستید” (1پطرس 2: 9).

معنای “جماعتی کهانتی و ملوکانه” چیست؟ قبلاً دیدیم که مسیح کاهنی اعظم و رابط بین ما و خدا و در عین حال سخنگوی خدا نزد انسانها و شفیع انسانها نزد خدا می باشد، این نقش شگفت انگیز، کهانت وی نامیده می شود. ما همچنین دیدیم که او همه بدن خود، تمام کلیسا و اعضای آن را در این کهانت شرکت می دهد. ولی علاوه بر این، اعضای کلیسای او باید به قدوسیت وی مزین شوند تا او تکلیف کهانتی خود را به آنها منتقل نموده آنها را کاهن و وارثان ملکوت خود، پادشاهان آینده بسازند. به همین دلیل است که یوحنای قدیس در مکاشفه خود می گوید: “ما را نزد خدا و پدر خود پادشاهان و کهنه ساخت، (مکاشفه 1: 6، 5: 10). کلیسا از قوم کاهنان تشکیل می شود و راز تثلیث روح القدس مسیحیان را کاهن می سازد. این همان چیزی است که معمولاً “کهانت ملوکانه اشخاص غیر رروحانی” نامیده شده و مسیحیان توسط آن “اجتماع کهانتی و ملوکانه” را تشکیل می دهند.

آیا منظور از شخص “غیر روحانی” (لائیک) به معنای بیگانه با دین و کسی است که نه به کلیسا تعلق دارد و نه پیرو مذهبی می باشد؟

به طور کلی کلمات به تبع تکامل اندیشه ها و بر حسب رویدادهای تاریخی غالباً مفهوم را تغییر می دهند. در اصل کلمه “لائیک” (Laos-Laic) برای مسیحیان به مفهوم “اعضای قوم خدا” بود و امروز همین معنا را دارد منتها زمانی که انسان به علت گرایش به شر از یاد برد که از تبار قوم کاهنان و پادشاهان می باشد و کلیه مسئولیتهای خود را برگردن روحانیون نهاد این کلمه آن را مفهومی را به خود گرفت که منظور تو است. اکنون وقت آن رسیده که مسیحیان ماهیت کهانتی و مقدس موقعیت “لائیک” بودن را دریابند بدین ترتیب که در راز قربانی مقدس مشارکت نموده. روابط حسنه مابین خود برقرار نمایند و نسبت به دشمنان خود مهربان بوده و در مقابل توطئه های سودجویانه ریاکاران و تمامی مسیحیان مسئولیت نماینده دائمی بودن کهانت و سلطنت مسیح را بر روی زمین بر عهده دارند چون به درستی که آنها یک جامعه کهانتی و ملوکانه حقیقی را تشکیل می دهند.

هر یک از ما از راه مسیح، شخص روح القدس، این عطیه بنیادی که ما را به اعضای قوم کهانتی مبدل می سازد، دریافت می داریم. این عطیه بنیادی ریشه تمام عطایای خاص روح القدس بوده و مسئولیتهای خاصی را موجب می شود که با ایجاد تنوع در عملکرد این عطیه بنیادی، وظایف اسقفان، کشیشان و شماسان پدید می آید.

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس