خلاصۀ کتاب چالش ۴۰ روزۀ دعا: با صدای بلند بگو (روز سی و یکم)

خلاصۀ کتاب چالش ۴۰ روزۀ دعا: با صدای بلند بگو (روز سی و یکم)

متی 20: 32

* پس از گذشت هزاران سال از زمان معجزۀ فرو ریختن دیوار اریحا، در همان منطقه معجزۀ دیگری رخ داد و آن این که عیسی مسیح دو مرد کور را بینا کرد. آن دو مرد کور با فریاد می گفتند: «سرور ما، پسر داود، بر ما رحم کن». عیسی مسیح از آن ها پرسید: «از من چه می خواهید که برای شما انجام بدهم؟» کاملاً واضح و مشخص بود که خواستۀ آن مردان چه بود و مسیح هم به خوبی از آن آگاه بود ولی هدف مسیح این بود که آن ها خواستۀ خود را بطور مشخص بگویند.

* اگر عیسی مسیح همین الآن از تو بپرسد چه می خواهی برایت انجام دهم؟ آیا جوابی داری؟ بعضی اوقات خواستۀ ما برای خودمان هم مشخص نیست و تعجب می کنیم که خدا چرا پاسخی به دعای ما نمی دهد. ما هرگز فهرستی از اهداف خود را به خدا نگفتیم و هرگز دور وعده های خدا دایره نکشیدیم و اکثر دعاهایمان را فراموش می کنیم. اگر دعا یا درخواستی داریم باید هدف را هم مشخص کنیم که به چه منظوری این دعا را می کنیم. برای نمونه: خدایا می خواهم کمکم کنی کار خوبی داشته باشم و حقوق خوبی بگیرم تا دست نیازمندان را بگیرم. این دعایی است که هدف آن مشخص است.

* هر اندازه ایمان ما بیشتر باشد دعاهایمان نیز مشخص تر می شود و هر چه دعاهای ما مشخص تر باشد خدا از آن جلال بیشتری می یابد.

* نگران نباشیم که خدا کی و چطور جواب دعایمان را خواهد داد. این مسئله به ما مربوط نیست. مهم این است که اطمینان داریم جواب را می گیریم.

* ما باید اریحای خود را بشناسیم و وعده ای را  که برای ما هست، کشف کنیم.

* اریحای هر شخص می تواند متفاوت باشد. اگر عزیزی مبتلا به سرطان هست، اریحا در این موقعیت شفای او است. اگر بهترین دوست تو از خدا دور هست، اریحا یعنی نجات او. اگر خانواده ات در حال از هم پاشیدن است اریحا یعنی اصلاح کردن رابطه، اگر رؤیایی داری که فوق از توانایی مالی تو است اریحا یعنی تدارک دیدن. حال هر آن چه اریحای ما هست باید آن را با صدای بلند نزد خدا فریاد بزنیم.

* باز از تو می پرسم، اریحای تو چیست؟ اگر پاسخی به این سؤال نداری، همین امروز به حضور خدا برو و جوابت را بگیر.

البته درخواست های ما به مرور زمان تغییر می کنند. این هدفی است که می تواند تغییر کند ولی بالآخره باید از جایی شروع کنیم. چرا آن روز هم اکنون و همین جا نباشد؟

نوشتۀ مارک بَتِرسون

ترجمۀ آرمینه باباخانیان