ترس از خدا

ترس از خدا:

“و این است اوامر و فرایض و احکامی که یهوه خدای شما امر فرمود که به شما تعلیم داده شود تا آنها را در زمینی که شما به سوی آن برای تصرفش عبور می کنید بجا آورید. و تا از یهوه خدای خود ترسان شده جمیع فرایض و اوامر او را که من به شما امر می فرمایم نگاه داری تو و پسرت و پسر پسرت در تمامی عمرت و تا عمر تو دراز شود”.

(تثنیه 6: 1-2)

یکی از دستوراتی که بارها به قوم خدا در عهد عتیق داده شده “ترس خدا” و یا “ترس خداوند” است. دانستن مفاهیم این فرمان الهی، برای ما ایمانداران اهیمت دارد. فقط با ترس واقعی از خداوند است که از بندگی ترسهای غیر طبیعی و شیطانی رهایی می یابیم.

مفهوم ترس خداوند:

فرمان جامع “ترس از خداوند” شامل جنبه های گوناگونی از ارتباط ایماندار با خدا می گردد.

1) درک قدوسیت، عدالت و راستی خدا کامل کننده محبت و رحمتش می باشد و در واقع شناخت و درک کامل شخصیت او، برای ترس از خدا ضروری است (امثال 2: 5).

چنین ترسی بر اساس پذیرش این حقیقت است که خدا، خدایی قدوس است که بر اساس ذات الهی خویش گناه را داوری می کند.

2) ترس از خدا، ارزش قائل شدن برای خدا همراه با ترس و احترام مقدس و احترام قائل شدن برای او به عنوان خدایی پر جلال، مقدس، با شکوه و پر قدرت است (فیلیپیان 2: 12).

برای مثال هنگامی که قوم یهود در کوه سینا شاهد تجلی خدا به صورت “رعدها و برقها و ابر غلیظ بر کوه و آواز کرنای بسیار سخت” بودند، تمامی قوم بلرزیدند (خروج 19: 16) و از موسی خواهش کردند که خدا شخصاً با آنها سخن نمی گوید بلکه او بین آنها واسطه باشد (خروج 20: 18-19؛ تثنیه 5: 27-22). نویسندگان مزامیر نیز در اشاره خود به خدا به عنوان خالق صریحاً تاکید می کنند که: “تمامی اهل زمین از خداوند بترسند. حمیع سکنه ربع مسکون از او بترسند. زیرا که او گفت و شد. او امر فرمود و قائم گردید” (مزمور 33: 8-9).

3) ترس حقیقی از خدا باعث می گردد که ایمانداران برای نجات فقط به خدا ایمان داشته و به او اعتماد کنند.

برای مثال، بعد از عبور قوم یهود از دریای سرخ و رسیدن به خشکی و بعد از اینکه آنان شاهد نابودی کامل لشگر مصر بودند “قوم از خداوند ترسیدند و به خداوند ایمان آوردند” (خروج 14: 31). همینطور نویسنده مزامیر همه آنانی را که از خداوند می ترسند دعوت می کند که: “بر خداوند توکل کنید او معاون و سپر ایشان است” (مزمور 115: 11). به عبارت دیگر ترس خداوند در قوم او، امید و اعتماد ایجاد می کند. در نجات چنین قومی شکی وجود ندارد (مزمور 85: 9) و بخشش و رحمت خدا را می یابند.

4) سرانجام، ترس خدا شامل درک این حقیقت است که او در مقابل گناه خشمگین می گردد و قدرت دارد تا آنانی که شریعت عادلانه وی را زیر پا می گذارند، هم در حال حاضر و هم به صورت ابدی تنبیه کند (مزمور 76: 7-8).

وقتی که آدم و حوا در باغ عدن مرتکب گناه گردیدند، از خدا ترسیده و سعی کردند که خود را از حضور وی پنهان سازند (پیدایش 3: 8-10). موسی این جنبه از ترس خداوند را وقتی تجربه کرد که چهل شبانه روز در حال دعا برای گناهکاران قوم بود: “زیرا که از غضب و حدت خشمی که خداوند بر شما نموده بود تا شما را هلاک سازد می ترسیدم” (تثنیه 9: 19). در عهد جدید نیز بلافاصله بعد از اشاره به آمدن غضب و داوری الهی، نویسنده رساله به عبرانیان می نویسد: “افتادن به دستهای خدای زنده چیزی هولناک است” (عبرانیان 10: 31).

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس