ارادۀ خدا چیست و پاسخ ما به آن؟

ارادۀ خدا:

“اما خداوند را پسند آمد که او را مضروب نموده به دردها مبتلا سازد. چون جان او را قربانی گناه ساخت آنگاه ذریت خود را خواهد دید و عمر او دراز خواهد شد و مسرت خداوند در دست او میسر خواهد بود”.

(اشعیا 53: 10)

تعریف ارادۀ خدا:

به طور کلی، کتاب مقدس در سه مفهوم مختلف به اراده خدا اشاره می کند.

1) در بعضی عبارتها، “اراده خدا” طریق دیگری برای بیان “شریعت خدا” است.

برای مثال در مزمور 40: 8 داود، عبارت “شریعت تو” را با عبارت “اراده تو” به صورت معادل به کار می برد. به همین ترتیب پولس، دانستن اراده او را با دانستن شریعت او مترادف در نظر می گیرد (رومیان 2: 17-18). به عبارت دیگر از آنجا که شریعت خدا، ما را به طریقی هدایت می کند که او می خواهد، بنابراین می توان شریعت را “اراده خدا” نامید. شریعت اساساً به معنی هدایت است و شامل تمامی کلام خداست.

2) “اراده خدا” همچنین برای نامیدن هر چیزی است که خواسته آشکار او می باشد. این را می توان اراده کامل خدا نیز نامید.

برای مثال این اراده خداست که همه نجات یابند (1تیموتائوس 2: 4؛ 2پطرس 3: 9) و هیچ ایمانداری از فیض خدا محروم نگردد (یوحنا 6: 39). این بدان معنی نیست که همه نجات خواهند یافت بلکه به این معنی است که خدا نسبت به نجات همگان اشتیاق دارد.

3) سرانجام، اراده خدا مربوط به چیزی است که خدا اجازه وقوع آن را می دهد حتی ممکن است خدا به صورت خاص طالب وقوع آن نبوده باشد. این را بهتر است “اراده اجازه دهنده خدا” بنامیم.

در واقع آنچه که بیشتر در دنیا اتفاق می افتد در اراده کامل خدا نیست (مثلاً گناه، شهوت، تجاوز، نفرت و سنگدلی) ولی او به شریر تا مدتی اجازه حیات می دهد. برای مثال بسیاری تصمیم می گیرند که بدون نجات باقی بمانند و خدا اجازه می دهد که آنها تا به ابد در همین شرایط بمانند زیرا خدا با زور ایمان نجات بخش را به آنانی که از پذیرش نجات پسر او سرباز می زنند، تحمیل نمی کند. به همین صورت خدا در زندگی بسیاری اجازه وقوع مشکلات و شرارتها را می دهد (1پطرس 3: 17؛ 4: 19) اما ممکن است این مسائل لزوماً بر اساس اشتیاق و اراده مستقیم او برای آن شخص نبوده باشد (1یوحنا 5: 19؛ به موضوع تدبیر الهی و زحمت کشیدن عادلان، رجوع کنید).

پاسخ به اراده خدا:

کتاب مقدس به ما چنین تعلیم می دهد که اراده خدا بیش از یک آموزه محض است و با زندگی روزانه ما ارتباط دارد.

1) در وهله نخست باید بیاموزیم که اراده خدا چیست؟ یعنی اراده کامل او که در کلام خدا آشکار است (منجلمه شریعت او).

به دلیل اینکه دنیایی که در آن زندگی می کنیم شریر است باید بدانیم که “اراده خداوند چیست” (افسسیان 5: 17).

2) ازا اراده آشکار شده خدا می توانیم بفهمیم او انتظار دارد ما ایمانداران چگونه زندگی کنیم.

می باید خود را مسئول انجام دادن اراده او بدانیم. برای مثال، نویسنده مزامیر از خدا که او را تعلیم دهد تا اراده او را انجام دهد (مزمور 143: 10). به همین طریق از روح القدس می خواهد که در زمین همواره او را هدایت کند. این نشان می دهد که توانایی داشتن یک زندگی عادلانه را باید از خدا درخواست کرد. پولس نیز از مسیحیان تسالونیکی انتظار دارد تا اراده خدا را، از طریق اجتناب از گناهان غیر اخلاقی و جنسی و با داشتن یک زندگی مقدس و تحسین آمیز، انجام دهند (1تسالونیکیان 4: 4-3). همچنین او دعا می کند که مسیحیان با معرفت اراده خدا پر شده تا “به طریق شایسته خداوند به کمال رضامندی رفتار نمایید و در هر عمل نیکوبار آورید” (کولسیان 1: 9-10).

3) مومنین دعوت شده اند تا برای انجام اراده خدا دعا کنند (متی 6: 10؛ 26: 42؛ لوقا 11: 2؛ رومیان 15: 30-32؛ یعقوب 4: 13-15).

ما بایستی خالصانه طالب اراده کامل او و انجام آن در زندگی روزانه خود و بستنگانمان باشیم (متی 6: 10). اگر این تعهد و دعای ما باشد، می توانیم مطموئن گردیم که زندگی حال و آینده ما در حفاظت پدر آسمانی ما است (اعمال 18: 21؛ 1قرنتیان 4: 19؛ 16: 7). به هر صورت اگر گناهی عمدی در زندگی ما وجود دارد و در مقابل کلام او نااطاعتی کرده ایم می باید به خاطر بیاوریم که خدا به دعاهای ما جواب نخواهد داد (به موضوع دعای موثر، رجوع کنید) و نمی توانیم انتظار داشته باشیم که اراده خدا همچنان که در آسمان است بر زمین نیز کرده شود. مگر اینکه تلاش ما انجام اراده او در زندگی شخصی خودمان باشد.

4) سرانجام اینکه اراده خدا نباید به منظور توجیه کم اراده بودن یا بی مسئولیتی نسبت به دعوت خدا برای مبارزه با گناه، شریر و یا بی تفاوتی روحانی استفاده گردد.

مسئول عصر شریر حاضر با ستمگری، شرارت و بی عدالتی های آن شیطان است و نه خدا (1یوحنا 5: 19). او همچنین مسئول بسیاری از دردها و رنج های موجود در دنیاست (ایوب 1: 6-12؛ 2: 1-6؛ لوقا 13: 16؛ 2قرنتیان 12: 7). همانطور که مسیح آمد تا کارهای شریر را باطل سازد (1یوحنا 3: 8). خدا از ایمانداران انتظار دارد که در مقابل لشگرهای شریر و از طریق روح القدس بجنگند (افسسیان 6: 10-20؛ 1تسالونیکان 5: 8؛ به موضوع رابطه مسیحیان با دنیا، رجوع کنید).