نقش روح القدس در صعود عیسی به آسمان
عیسی بعد از قیام، به آسمان بازگشت و بر کرسی بر حق خود، «به دست راست خدا بنشست» (یعنی، جایگاهی والا و پر جلال یافت). او همکار و پادشاه ملکوت خداست (مرقس ۱۶: ۱۹؛ لوقا ۲۴: ۵۱؛ اعمال ۱: ۹-۱۱؛ افسسیان ۴: ۸-۱۰). او در جایگاه رفیع خود، «چون به دست راست خدا بالا برده شد، روح القدس موعود را از پدر یافت»، همان روحی که در روز پنتیکاست نازل شد و هنوز هم مردم را پر می سازد (اعمال ۲: ۳۳؛ م.ک. با یوحنا ۱۶: ۵-۱۴). تحقق این وعده، خداوندی (یعنی، رهبری و اقتدار) عیسی را به اثبات رسانید؛ خداوندی که نبی، کاهن و پادشاه است (ر.ک به متی ۳: ۱۲؛ اعمال ۳: ۳۳؛ عبرانیان ۱: ۵؛ ۵: ۵؛ ۷: ۲۸؛ دوم پطرس ۱: ۱۳). در روز پنتیکاست (یعنی، زمانی که خدا با سخاوت فراوان، روحش را بر پیروانش ریخت تا آن ها را پر سازد و قوت بخشد) و در طی تاریخ کلیسا، فرو ریختن روح همواره اثبات حضور دائمی عیسی، قدرت و اختیار او می باشد.
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
