خلاصۀ کتاب چالش ۴۰ روزۀ دعا: با کوه سخن بگو (روز چهاردهم)

خلاصۀ کتاب چالش ۴۰ روزۀ دعا: با کوه سخن بگو (روز چهاردهم)

متی 17: 20

وقتی برای شخص یا چیزی دعا می کنیم از دو حال  خارج نیست: یا دشمن ما ابلیس خودش وارد عمل می شود و یا افرادی را سر راه ما قرار می دهد تا ما را مأیوس سازد.

ترفند جلیات در برابر قوم اسرائیل چه بود؟ تهدید و ایجاد رعب و وحشت! دشمن ما نیز از همین راه وارد می شود. او مانند شیری می غرّد. اما فراموش نکنیم که او شیادی بیش نیست. عیسای مسیح خود شیر یهودا است که وقتی غرش می کند هر چیزی به جنبش در می آید. هللویاه. تمامی قدرت در آسمان و بر زمین به او تعلق دارد. پس چرا ما نیز مانند مسیح محبت نمی کنیم، سخاوت به خرج نمی دهیم، خدمت نمی کنیم و در نهایت این که مانند عیسی دعا نمی کنیم؟!

وقتی عیسی در بیابان وسوسه شد، با استفاده از کلام خدا به شیطان پاسخ داد. او از کلام خدا مثل یک شمشیرزن حرفه ای استفاده نمود. او از خودش دفاعی نمی کرد بلکه از کلام خدا نقل قول می کرد.

ما نیز باید به جای دفاع، حمله کنیم. شاید نیاز ما این است که اجازه ندهیم مشکلات، بین ما و خدایمان قرار گیرند بلکه خدا را بین ما و مشکلاتمان قرار دهیم.

عیسای مسیح وقتی در متی ۱۶: ۱۸ فرمود: «من کلیسای خود را بر این صخره بنا می کنم و دروازه های هاویه بر آن استیلا نخواهند یافت.» پیروزی خود را اعلام نمود.

در این جا دو مسئله وجود دارند: اول این که او نگفت که شما کلیسا را بنا خواهید کرد بلکه من کلیسای خود را بنا می کنم. آیا چنین نیست؟ پس جنگ و پیروزی ما نیز به مسیح تعلق دارد. دوم این که دروازه های هاویه بر آن استیلا نخواهند یافت. دروازه ها برای دفاع از شهرها ساخته شده اند. و این مسئله بیان گر این است که کلیسا در حالت حمله قرار دارد. میدان جنگ ما همان دعاهای ما می باشد که همان حمله به دشمن و دروازه های او است.

وقتی بر زانوان خود می افتیم، در واقع اعلان جنگ می کنیم و در این حالت، فوراً به خط اول جبهۀ ملکوت خدا منتقل می شویم. ما متعلق به مسیح هستیم پس جنگ ما هم متعلق به مسیح است. بنابرین با تکیه بر حاکمیت و قدرت خدا حمله می کنیم.

وقتی دعا می کنیم و به ما حمله می شود، نترسیم بلکه قوی تر دعا کنیم (یعنی حمله کنیم). و هر چه قوی تر دعا کنیم شاهد معجزات بسیاری از جانب خدا خواهیم بود.

نوشتۀ مارک بَتِرسون

ترجمۀ آرمینه باباخانیان