آیا دعا و پرستش مسیحی حتما باید با صدای بلند باشد و اگر نباشد پرستش نیست!؟ و مورد قبول خدا نیست؟

دعا و پرستش مسیحی به طرق مختلف، در کتاب مقدس وجود دارند. یعنی در سکوت و با صدای بلند و حتی با رقص و پایکوبی و سرود. در مزامیر داود نوشته شده که گاهی داود در حضور خدا فریاد می کرد، گاهی در سکوت خدا را می پرستد و گاهی با رقص، موسیقی، پایکوبی و سرود. مسلماً دعا با صدای بلند باعث تقویت ایمان دیگر ایماندارن و نیز ایمان خود شخص نیز می شود. اما باید در نظر داشت که اگر دعای ما مزاحم همسایه یا دوست ما شود، بهتر است آرام دعا کنیم (امثال 27: 14)

در کتاب مقدس اشارات زیادی به دعا با صدای بلند شده و ایماندارن تشویق شده اند که با صدای بلند خدا را عبادت کنند. در زیر بعضی از آیات را که به دعای با صدای بلند اشاره دارند:

اعداد 20: 16؛ تثنیه 26: 7؛ یوشع 24: 7؛ داوران 3: 9؛ داوران 4: 3؛ داوران 10: 10؛ اول سموئیل 12: 10؛ مزمور 17: 1؛ مزمور 22: 24؛ مزمور 28: 1 و خیلی آیات دیگر در عهد عتیق

اما در عهد جدید: متی 20: 31؛ عبرانیان 5: 7؛ اعمال رسولان 4: 24؛ لوقا 17: 15؛ اعمال رسولان 2: 6 و آیات بسیار دیگر.

کاملاً قابل درک است که بعضی از مردم بخاطر تجربیات سخت و تلخی که در زندگی داشته اند و بخاطر ضعفهای شخصیتی، حاضر به دعا با صدای بلند نیستند. اما در زندگی و خدمت چندین ساله ام مشاهده کرده ام که چنین افرادی وقتی جرأت کرده اند و با شهامت به صدای بلند دعا کرده اند، از بسیاری اسارتهای شخصیتی آزاد شده و برکت زیادی وارد زندگی آنها شده است.