دو تجربۀ گوناگون سکونت روح القدس در شاگردان مسیح و تعمید در روح القدس آن ها در روز پنتیکاست

دو تجربۀ گوناگون سکونت روح القدس در شاگردان مسیح و تعمید در روح القدس آن ها در روز پنتیکاست

یوحنا ۲۰: ۲۲ «و چون این را گفت، دمید و به ایشان گفت: روح القدس را بیابید.»

وقتی عیسی در روز برخاستن از مردگان، روح القدس را به شاگردان داد، آن ها را در روحی که قرار بود بعدها در روز پنتیکاست بیابند، «تعمید» نداد (اعمال ۱: ۵؛ ۲: ۴). در واقع این اولین باری بود که شاگردان حضور تازه کنندۀ روح القدس را تجربه می کردند و روحشان تازه می شد (رومیان ۸: ۱۱). اکنون روح در آن ها زندگی می کرد. وقتی پیروان مسیح آمرزش او را دریافت می کنند و زندگی خود را به او می سپارند، بی درنگ حضور درونی روح القدس بخش تازه ای از زندگی تازۀ آن ها خواهد شد.

(۱) عیسی در طی آخرین پیام خود به شاگردانش یعنی درست قبل از دستگیری، محاکمه و مصلوب شدن، وعده داد که روح القدس را دریافت کرده و تسلی خواهند یافت (یعنی، از نظر روحانی تازه خواهند شد): او «با شما می ماند و در شما خواهد بود» (یوحنا ۱۴: ۱۷). عیسی بعد از قیامش بر آن ها ظاهر شد و به این وعده عمل کرد.

(۲) اگر نتیجه گیری کنیم که یوحنا ۲۰: ۲۲ به تولد تازه (یعنی تولد روحانی و احیا شدن توسط روح القدس) اشاره دارد، خطا نرفته ایم زیرا در عبارت «بر آن ها دمید»، لغت یونانی «دمید» (امفوسائو) همان فعلی است که در ترجمۀ سپتواجنت (ترجمۀ یونانی عهد عتیق) در پیدایش ۲: ۷ به کار رفته است. آیۀ «در بینی وی (آدم) روح حیات دمید، و آدم نَفس زنده شد» از این فعل استفاده شده است‌ این فعل در حزفیال ۳۷: ۹ هم آمده است: «به این کشتگان بدم تا ایشان زنده شوند». استفادۀ یوحنا از این فعل (که مثل دیگر اشاره ها، به پدیدۀ زندگی بخشیدن اشاره دارد)، نشان می دهد که عیسی روح القدس را برای بخشش حیات و «خلقت تازه ای» (دوم قرنتیان ۵: ۱۷) فرو فرستاد. درست همان طور که خدا «نَفَس حیات» را در جسم اولین انسان دمید و «آدم نَفس زنده یا خلقتی تازه شد» (پیدایش ۲: ۷) عیسی نیز بر شاگردان دمید تا از نظر روحانی خلقت تازه ای شوند (ر.ک. به مقالۀ تولد تازه ). عیسی با قیام خود، «روح حیات بخش» شد (اول قرنتیان ۱۵: ۴۵).

(۳) عبارت «روح القدس را خواهید یافت» نشان می دهد که روح در آن برهۀ تاریخی، به شاگردان نازل شد و در آن ها و توسط آن ها زندگی کرد. در اینجا فعل «یافتن»، فعل امری کامل است (یونانی لایته، از ریشۀ کلمۀ لامباّنو است) و بر عملی تأکید دارد که در یک بار و بی درنگ انجام و کامل شده است.پس این اتفاق بی تردید در همان لحظۀ خاص رخ داده بوده است. روح القدس اعطا شد تا شاگردان از نظر روحانی تازه شوند، تولد تازه بیابند و رابطۀ شخصی و نزدیکی با مسیح برقرار کنند (م.ک با دوم قرنتیان ۵: ۱۷ و ۱۸). آن ها باید حیات تازه را «می یافتند» تا بتوانند اقتدار و اختیار عیسی را بر زندگی شان حکمفرما سازند (یوحنا ۲۰: ۲۳) و در پنتیکاست از روح القدس تعمید یابند (اعمال ۲: ۴؛ اعمال ۱۹: ۲ و ۵؛ ر.ک. به مقالۀ تعمید به روح القدس)

(۴) شاگردان قبل از این نیز، در اصل ایمانداران حقیقی و پیروان عیسی بودند که مطابق مشیت خدا در عهد عتیق (یعنی، احکام و وعده هایی که قبل از آمدن، مرگ و قیام مسیح وجود داشت و قوم خدا توسط آن با او رابطه برقرار کرده بودند) نجات یافته بودند. ولی آن ها تولد تازه را در معنای کامل و عهد جدیدی آن دریافت نکرده بودند (یعنی از نظر روحانی خلقت تازه و احیای الهی را تجربه نکرده بودند). شاگردان از این نقطه به بعد وارد مرحلۀ عهد جدید«پیمان زندگی» که بر اساس زندگی، مرگ و قیام عیسی بنا شد؛ شدند (ر.ک. به متی ۲۶: ۲۸؛ لوقا ۲۲: ۲۰؛ اول قرنتیان ۱۱: ۲۵؛ افسسیان ۲: ۱۵-۱۶؛ عبرانیان ۹: ۱۵-۱۷؛ ر.ک. به مقالۀ تولد تازه و عهد عتیق و عهد جدید). همچنین در همین زمان و مکان و نه روز پنتیکاست بود که کلیسا یعنی جماعت پیروان حقیقی عیسی با هدف جلال دادن و انتشار پیغام او در دنیا، تولد یافت. تولد روحانی اولین شاگردان همان تولد کلیسا است (ر.ک. به مقالۀ کلیسا).

(۵) این عبارت، ما را در فهم خدمت روح القدس به قوم خدا بسیار یاری می دهد. این دو عبارت بیان کنندۀ حقیقت می باشند: (الف) شاگردان، قبل از روز پنتیکاست روح القدس را دریافت کردند (تا در آنها زیست کند و آن ها را از نظر روحانی تازه سازد). (ب) فرو ریخته شدن روح القدس در اعمال ۲: ۴ وقتی که خدا با سخاوت فراوان روحش را فرستاد تا اولین پیروانش را قوت و مأموریت بخشد، امری بود که بعد از تازگی روحانی (تولد تازه) شاگردان توسط روح القدس، اتفاق افتاد. به همین علت، در روز پنتیکاست، تعمید آن ها در روح، عمل دوم و دیگر روح القدس در آن ها محسوب می شود.

(۶) این دو کار متفاوت و متمایز روح القدس در زندگی شاگردان عیسی، می تواند و باید اصلی برای تمام مسیحیان امروزی نیز باشد. تعمید روح القدس برای تمامی کسانی که نجات روحانی را تجربه کرده اند، مهیاست تا به آن ها قدرتی ماوراء طبیعی عطا کند‌. تمامی ایمانداران، روح القدس را در زمان تولد روحانی شان (یعنی، نجات روحانی، ر.ک. به رومیان ۸: ۹) دریافت می کنند. یعنی درست در همان وقتی که هدیۀ آمرزش الهی را می پذیرند و با ایمان به مسیح، حیات جاودان می یابند. بعد از آن آن ها می توانند و باید تعمید روح القدس را تجربه کنند تا قدرتی ماوراء طبیعی یابند و بتوانند شاهد مسیح باشند و پیغامش را انتشار دهند (اعمال ۱: ۵ و ۸؛ ۲: ۴ و ۳۹؛ ر.ک. به مقالۀ تعمید به روح القدس).

(۷) وقتی عیسی در یوحنا ۲۰: ۲۲ فرمود: «روح القدس را بیابید» مقصودش در واقع همانی بود که گفت و هیچ دلیلی ندارد که بخواهیم این گفتۀ او را به طور نمادین تفسیر کنیم و بگوییم که او در این جا دربارۀ آمدن روح القدس در باب دوم اعمال رسولان نبوت کرد. در این جا استفادۀ مسیح از فعل امری کامل نشان می دهد که «بیابید» (ر.ک. به بالا) به معنای دریافت روح القدس در آن واحد و در همان مکان بوده است. یعنی درست همان طور که یوحنا آن را نگاشته است.