عناصر کتاب مقدس و روش هایی برای داشتن دعای مؤثر

عناصر کتاب مقدس و روش هایی برای داشتن دعای مؤثر

(1) برای داشتن یک دعای مؤثر رعایت چه نکاتی ضروری است؟

(الف) ما باید دائماً خدا را پرستش و ستایش نماییم نه فقط با کلمات و سرودها، بلکه از طریق زندگی مان. زندگی های ما باید منعکس کنندۀ محبت و احترامی که نسبت به خدا داریم باشند (مزامیر 150؛ اعمال 2: 47؛ رومیان 15: 11؛ ر.ک به مقالۀ ستایش).

(ب) شکرگزاری از خدا به اندازۀ پرستش او حائز اهیمت است. شکرگزاری یعنی ما دائماً نسبت به او به خاطر همۀ چیزهای نیکویی که به ما داده قدردان و سپاسگزار هستیم (ر.ک به مزامیر 100: 4؛ متی 11: 25-26؛ فیلیپیان 4: 6).

(ج) اعتراف صادقانۀ (یعنی پذیرفتن اشتباه و تصمیم برای بازگشت) هر گونه گناهی که در زندگی ما وجود دارد نیز امری حیاتی برای یک دعای مؤثر است (یعقوب 5: 15-16؛ م.ک با مزامیر 51؛ لوقا 18: 13؛ 1یوحنا 1: 9).

(د) خدا به ما فرمان می دهد تا برای رفع نیازهایمان دعا کنیم. یعقوب به ما یادآوری می کند که اغلب به این دلیل چیزهایی را که طلب می کنیم به دست نمی آوریم که یا آن ها را در دعا به حضور خدا نمی آوریم، یا با انگیزه های نامناسب آن ها را طلب می کنیم (یعقوب 4: 2-3؛ م.ک با مزامیر 27: 7-12؛ متی 7: 7-11؛ فیلپیان 4: 6).

(ه) و ما باید با اشتیاق به جهت دیگران دعا کنیم (اعداد 14: 13-19؛ مزامیر 122: 6-9؛ لوقا 22: 31-32؛ 23: 34؛ ر.ک به مقالۀ شفاعت).

(2) ما چه طور باید دعا کنیم؟

(الف) عیسی دربارۀ خلوص دل های ما خیلی صحبت می کند. او به کلمات پوچ پاسخی نمی دهد، هر چقدر هم که روحانی به نظر برسند (متی 6: 7).

(ب) ما می توانیم در سکوت دعا کنیم (1سموئیل 1: 13)، یا صدای بلند (نحمیا 9: 4؛ حزقیال 11: 13).

(ج) ما می توانیم با کلمات خودمان دعا کنیم یا از کلمات، عبارات و الگوهایی که مستقیماً از کتاب مقدس الهام می گیریم نزد خدا دعا کنیم.

(د) ما می توانیم به روش عقلانی و با گفتن کلماتی که درک می کنیم دعا نماییم، یا در روح دعا کنیم (یعنی به زبان های دیگر، 1قرنتیان 14: 14-18). این طریقی برای دعا کردن روح خدا از طریق ما در زمانی است که کلمات مناسب برای ابراز نیاز واقعی مان یافت نمی شود.

(ه) ما از طریق ناله هایمان نیز می توانیم دعا کنیم (یعنی از کلمات انسانی در دعاهایمان استفاده نکنیم، رومیان 8: 26)؛ ما در حین تقدیم چنین دعایی به حضور خدا کاملاً از این که روح خدا نیاز حقیقی ما را ابراز می کند اطمینان داریم.

(و) روش دیگر دعای حقیقی، سرائیدن در حضور خداست (مزامیر 92: 1-2؛ افسسیان 5: 19-20؛ کولسیان 3: 16).

(ز) دعای عمیق و مستمر بهتر است با روزه نیز همراه شود. «روزه گرفتن» یعنی ما خوردن غذا و رسیدن به دیگر نیازهای فیزیکی خود را برای مدتی کنار می گذاریم تا کاملاً بر خدا و خواسته هایش (ارادۀ خدا) تمرکز کنیم (عزرا 8: 21؛ نحمیا 1: 4؛ دانیال 9: 3-4؛ لوقا 2: 37؛ اعمال 14: 23؛ متی 6: 16).

(3) داشتن چه وضعیتی به لحاظ فیزیکی در دعا بهتر است؟

کتاب مقدس از دعا کردن اشخاص در وضعیت های فیزیکی مختلف صحبت می کند، که شامل ایستادن (اول پادشاهان 8: 22؛ نحمیا 9: 4-5)، نشستن (اول تواریخ 17: 16؛ لوقا 10: 13)، زانو زدن (عزرا 9: 5؛ دانیال 6: 10؛ اعمال 20: 36)، دراز کشیدن روی تخت (مزامیر 63: 6)، سر فرود آوردن (خروج 34: 8؛ مزامیر 95: 6)، دراز کشیدن روی زمین (دوم سموئیل 12: 16؛ متی 26: 39) و برافراشتن دست ها به سوی آسمان (مزامیر 28: 2؛ اشعیا 1: 15؛ اول تیموتائوس 2: 8) می شوند. ما در هر زمان، و در هر مکانی که باشیم و در وضعیت فیزیکی که بخواهیم می توانیم دعا کنیم. مگر این که یکی از این شرایط زمانی، مکانی یا فیزیکی حواس ما را از دعا و تمرکز بر حضور خدا بر هم بزنند.

نمونه هایی از دعای موثر:

کتاب مقدس پر از نمونه های قدرتمند و مؤثر از دعاست:

(1) موسی پاسخ های زیادی را از دعاهایی که برای دیگران کرد دریافت نمود، و این پاسخ ها در حالی به دعاهای موسی داده شدند که خدا قبلاً به او گفته بود قصد انجام کار متفاوتی را دارد. به بیانی دیگر دعای موسی باعث ایجاد تغییر در وقایعی که قرار بود برای اشخاص رخ دهد می شد (ر.ک به مقالۀ شفاعت).

(2) شمشون، بعد از این که در اثر تحمل رنج های فراوان فروتن شد. دعا کرد تا خدا یک شانس دیگر هم برای انجام وظیفه (شکست دادن فلسطینیان) به او بدهد. خدا به دعای او با عطا کردن قدرتی مافوق طبیعی پاسخ داد. او قادر شد ستون های ساختمانی که فلسطینیان در آن جا مشغول جشن گرفتن برای خدایان دروغینشان بودند را طوری بلرزاند که تمام ساختمان، روی سر آن فلسطینی ها و بتهایشان خراب شود (داود 16: 21-30).

(3) پاسخ مثبت به چهار دعای قدرتمندی که ایلیای نبی به حضور خدا آورد برای ما در کتاب مقدس ثبت شده است. همۀ این دعاها حرمت زیادی را برای خدا حاصل کردند (ر.ک به اول پادشاهان 17-18؛ م.ک با یعقوب 5: 17-18).

(4) حزقیای پادشاه مریض شد و اشعیای نبی به او گفت که به زودی خواهد مرد (2پادشاهان 20: 1؛ اشعیا 38: 1). او که احساس می کرد زندگی و کارش کامل نبوده، دعا کرد تا خدا زمان بیشتری به او بدهد. پس خدا اشعیای نبی را برای بار دیگر نزد او فرستاد تا به پادشاه خبر بدهد که از مرض خویش شفا یافته و پانزده سال به زندگی اش اضافه خواهد شد (دوم پادشاهان 20: 2-6؛ اشعیا 38: 2-6).

(5) دانیال قطعاً نزد خدا دعا کرد تا در چاه شیران از او محافظت کند. خدا به درخواست او احترام گذاشت (دانیال 6: 10 و 16-22).

(6) مسیحیانی که بخشی از کلیسای عهد جدید بودند با دلسوزیِ تمام برای آزادی پطرس از زندان دعا می کردند، و خدا فرشته ای برای آزاد ساختن او فرستاد (اعمال 12: 3-11). این نمونه ها باید ایمان ما را به خدا تقویت کرده و به ما در درک چگونگی دعا بر طبق اصولی که در کتاب مقدس می خوانیم کمک کنند.