دوم قرنتیان فصل 11: عذرخواهی پولس بابت مجبور شدن به خودستایی

دوم قرنتیان فصل 11: عذرخواهی پولس بابت مجبور شدن به خودستایی

در برخی از بخش های این رساله، پولس گروهی را تحت عنوان اکثریت وفادار مخاطب قرار می دهد و در بخش دیگر به گروه اقلیت بی وفا، اشاره می کند. گروه دوم بیشتر در چارچوب آخر این رساله مطرح شده است. او از خودستایی خشنود نبود اما آن ها او را مجبور به این عمل نمودند.

آنان بر این امر که پولس به ازای خدمتش در قرنتس از گرفتن پول اجتناب ورزیده بود، تأکید خاص داشتند (آیه های 7-9). او خاطر نشان می سازد که به عنوان رسول مسیح، اگر چه این حق را دارد که در مقابل خدمتش دست مزد بگیرد (اول قرنتیان فصل 9)، اما قصداً از این مورد اجتناب می ورزد چرا که این مورد می توانست مورد سوءاستفادۀ معلمین کذبه قرار گیرد که در پی سودجویی و امرار معاش از کلیسا بودند. پولس از ابتدای خدمتش در قرنتس، متوجۀ روحیۀ پول پرستی و طمع کاری در بعضی از رهبران کلیسا شده بود و به همین منظور این چنین عکس العمل نشان می دهد.

یکی از مواردی که پولس با افتخار می توانست آن را مطرح کند، این بود که آن ها هرگز قادر نبودند او را به پول پرستی و طمع متهم کنند. سپس او در آیه های 22-23 منتقدین را دعوت می کند تا خود را با او مقایسه کنند. او خود را این چنین معرفی می کند: عبرانی وفادار، خادم مؤثر مسیح، کسی که بیش از همۀ آن ها برای مسیح، رنج و سختی دیده بود، خدمت او به عنوان رسول مسیحیت، تماماً یک زندگی شهادت منشانه است.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222