آیا افسر رومی در شهر کفرناحوم شخصا” به دیدار عیسی آمد و طلب شفای خدمتکارش را کرد ( متی 8: 5)  یا دوستان و بزرگان یهود را فرستاد ( لوقا 7: 3 و6)؟

در اینجا هیچ تناقضی نیست ، بلکه سوءتفاهم در ترتیب اتفاقات و مقصود و منظور اصلی نویسندگان می باشد. در ابتدا افسر رومی ، پیام خود را بوسیله بزرگان یهود به عیسی رساند، و ممکن است که بعد از آنان خود نیز به دیدار عیسی رفت. متی به افسر رومی اشاره می کند، چون او، آن شخصی بود که احتیاج به کمک داشت، در حالی که لوقا اشاره به بزرگان یهود دارد ، چون آنها کسانی بودند که در ابتدا با عیسی ارتباط برقرار کردند.

ما به مواردی همانند این واقعه در جاهای دیگر نیز برخورد می کنیم که عملی به فرمان یک شخص، اما با استفاده از افراد دیگر انجام می شود، اما به عنوان عملی که توسط خودِ آن شخص انجام شده، به حساب می آید. مانند تعمید دادن مردم توسط شاگردان، اما گفته می شد که عیسی افراد را تعمید می داد.( یوحنا 4: 1-2).                 

در ضمن می توانیم با آگاهی از مقصود نویسندگان، دلیل شرح متفاوت واقعه را بدانیم. هدف اصلی متی برای شرح این داستان ، نه چگونگی دقیق واقعه،  بلکه اشاره به اهمیت و ارزشی بود که عیسی به همه ملتها می داد، می باشد. به همین دلیل متی درباره افسر رومی تأکید دارد و نه بزرگان یهود. و همین علت آن است که متی وقت بیشتری صرف تعریف مثل ملکوت آسمان می کند تا شرح داستان واقعی. متی می خواهد نشان دهد که عیسی با تمامی افراد ارتباط دارد. در حالی که لوقا در نوشته اش حتی اشاره ای به مثلی که عیسی برای جمعیت تعریف کرد، نمی کند و بلکه سعی در توضیح دقیق واقعه می کند، و بدینوسیله تأکید بر جنبه بشری عیسی دارد که حرف فرستادگان افسر را گوش می دهد. در حقیقت دلیل آنکه عیسی آنقدر تحت تأثیر ایمان افسر رومی قرار گرفته بود ، این بود که این افسر حتی خود را لایق این ندانسته بود که شخصاً عیسی را ملاقات کند. و در نهایت همین باعث شد که عیسی بر او شفقت کرده و خدمتکار او را بدون آنکه حتی به خانه اش برود ، شفا دهد.

منبع مقاله: www.debate.co.uk

ترجمه: اِلما غریبیان