باستان شناسی و کتاب مقدس: حفاری های بعدی در اوگاریت

حفاری های بعدی در اوگاریت

در طول جنگ جهانی دوم، حفاری در راس شمرا متوقف گردید. آن ها کار خود را در سال 1948 زیر نظر C. F. Schqffer آغاز کرده و کار حفاری خود را بر روی قصر بزرگ متمرکز ساختند. مهم ترین کشفیات در رابطه با این ساختمان، بایگانی سلطنتی بود. این بایگانی ها بر خلاف متون اساطیری که در سال های اولیه (1929-1937) بدست آمدند، دارای ماهیتی تاریخی بودند. قسمت های بایگانی در بخش غربی ساختمان شامل مدارک اداری در رابطه با اوضاع سلطنتی، در قسمت شرقی ساختمان در ارتباط با پایتخت و در قسمت مرکزی ساختمان در رابطه با یافته ها و مدارک قانونی بود. تقریباً تمام مدارک به زبان روزمرۀ آن قرون یعنی اکدی نوشته شده است و به میزان کمی به زبان حوری (Hurrian) و اوگاریتی. اسامی دوازده پادشاه اوگاریت در مدارکی که مربوط به قرن سیزدهم تا هیجدهم قبل از میلاد می گشت، پیدا شدند.

مهرهای اسناد سلطنتی قابل ملاحظه هستند به این گونه که طرح بالای همۀ آنها بدون توجه به پادشاهی که سلطنت می کرد، یکسان است. نقش روی آن به وضوخ نمایان گر هنر حکاکی بابلی است و نشان دهنده احترام به پادشاه است. وسایلی از قصر نیز کشف گردیدند، مخصوصاً قسمت هایی از اتاق خواب پادشاه و به طور خاص پایۀ قسمتی از تختخواب سلطنتی که از جنس عاج فیل بود و احتمالاً بزرگ ترین تکه از عاج تراشیده شده است که از شرق نزدیک به دست آمده است. تکۀ قابل ملاحظۀ دیگر که در عملیات سالهای 1952 الی 1953 پیدا شد الفبای اوگاریت باستانی است که اکنون در موزۀ ملی دمشق قرار دارد.

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس