چگونه عادت انضباط شخصی را در خود رشد دهیم؟

چگونه عادت انضباط شخصی را در خود رشد دهیم؟

این روزها کمتر چیزی راجع به انضباط می شنویم. بیشتر مردم می خواهند در بارۀ چیزهای جالب و یا چیزهایی که به آن ها احساس خوبی می بخشد صحبت کنند. اما برای خدمت رهبران انضباط مسئله ای حیاتی است. برای خدمت مؤثر به عیسی مسیح باید یاد بگیریم که بر حالت های احساسی خود مسلط باشیم، مراقب حرف هایی که می زنیم باشیم، عکس العمل های خود را مهار کنیم، به موقع سر قرارهای خود باشیم، مسائل مالی خود را به خوبی مدیریت کنیم، و برای سلامت خود کوشا باشیم. رهبران موفق اغلب کسانی هستند که به کارهایی دست می زنند که افراد ناموفق میلی به انجام آنها ندارند. حال، سؤالی که پیش می آید این است که چگونه می توانی عادت انضباط را در زندگی خود رشد و توسعه بخشی:

1- این را بپذیر که انضباط نداری

حتی پولس که شخصی بی نهایت منضبط بود، گاهی اوقات با این مسئله در کشمکش بود. اما وقتی او در این کشمکش ها بود، کتاب مقدس به ما می گوید که او به ناتوانی خود معترف شد:

«نمی دانم چکار می کنم؛ زیرا آنچه را که دلم می خواهد انجام نمی دهم، بلکه برخلاف،چیزی را که از آن تنفّر دارم به عمل می آورم…زیرا اگرچه میل به نیکی کردن در من هست ولی قدرت انجام آن را ندارم.» (رومیان 7: 15-18 ترجمۀ مژده برای عصر جدید)

پولس ضعف خود در داشتن انضباط را توجیه نکرد. او پذیرفت که قدرت ارادۀ خودش کافی نبود و هیچ راه حل سریعی هم دم دست نبود.

اگر ما هم می خواهیم انضباط بیشتری داشته باشیم باید مانند پولس بپذیریم که به کمک احتیاج داریم.

2- این را باور کن که خدا کمکت می کند

از تکرار این جمله که نمی توانی تغییر کنی دست بردار. برای آموختن پرهیزکار بودن، ایمان نقش بسزایی دارد، پس علی رغم این که بارها در گذشته شکست خورده ای، به کمک خدا اعتماد کن.

کتاب مقدس به ما می گوید که آن چه تو نمی توانی از پس آن بر بیایی خدا می تواند و می خواهد بکند:

«خدا خودش در وجود شما کار می کند تا بتوانید با میل و رغبت او را اطااعت نمایید و اعمالی را به جا آورید که مورد پسند اوست.» (فیلیپیان 2: 13 ترجمۀ معاصر)

ما همیشه طبق باورهایمان عمل می کنیم و اعتقادات ما اعمال ما را کنترل می کنند. پس به جای این که بر اعمال خودت تمرکز کنی بایستی سعی کنی فکرت را عوض کنی.

3- یکی از وعده های خدا را اعلان کن

بر هر چیز منفی خط بطلان بکش (یعنی این باور که ناتوان هستی) و مثبت را درخواست کن (یعنی وعده ای از کلام خدا). ما به طرف چیزهایی حرکت می کنیم که نگاه ما به آنهاست.

اگر کسی شیرینی های تازه پخت را پیش روی تو می گذارد که بخوری، گفتن این که: «من هیچ کدام از آن ها را نمی خورم.» کمکی به تو نمی کند. به جای آن به کاری که می خواهی بکنی تمرکز کن. مثلاً این که: «من به جای آن سالاد می خورم!» به همین ترتیب باید فکر خود را از آن چه نمی خواهی بکنی به چیزی که می خواهی بکنی، معطوف سازی.

سعی کن با یکی از این آیه ها شروع کنی:

الف: (اشعیاء 41: 10) «نترس، چون من با تو هستم؛ نگران نشو، زیرا من خدای تو هستم. من تو را تقویت خواهم کرد و یاری خواهم داد و تو را حمایت کرده، نجات خواهم بخشید.» (ترجمۀ معاصر)

ب: (دوم تیموتاؤس 1: 7) «روحی که خدا به ما داده است، در ما ترس بوجود نمی آورد، بلکه ما را سرشار از محبت و قدرت می سازد و ما را یاری می دهد تا بتوانیم خود را تحت انضباط قرار دهیم.» (ترجمۀ معاصر)

پ: (فیلیپیان 4: 13) «هر چه خدا از من بخواهد، با کمک مسیح می توانم انجام دهم، زیرا مسیح قدرت انجام آن را به من می بخشد.» (ترجمۀ معاصر)

کلام خدا حقیقت محض است. حقیقت را وارد ذهن خود کن و حقیقت تو را آزاد می کند.

4- پیشاپیش تصمیم راسخ بگیر

پرهیزکاری انتخابی است که باید از پیش بکنی. افسسیان 6: 13 می گوید: «از این جهت شما باید زره کاملی را که خدا مهیّا کرده است، بپوشید تا در آن روز شریر در برابر حمله های دشمن تاب مقاومت داشته باشید و تا پایان جنگ هم پایدار بمانید.» (افسسیان 6: 13 ترجمۀ مژده برای عصر جدید)

نباید وقتی جنگ شروع شده، تازه به فکر پوشیدن زره باشی بلکه خیلی پیش از آن. تصمیم جدی بگیر که انتخاب صحیح را قبل از حملۀ وسوسه ها پیشاپیش کرده باشی.

اگر تا به حال برایت اتفاق افتاده که سعی کرده ای صبح ها برنامۀ مرتب ورزش داشته باشی، به خوبی می توانی این آیه را درک کنی. تو به تجربه متوجه شده ای که هر صبح که از خواب بیدار می شوی بدن تو به تو می گوید: «امروز نیازی به تمرین نداری. حالت خوب نیست. دیشب تا دیر وقت بیدار بودی. کارهای امروزت زیاد است و مردم منتظرت هستند.» و در بدن خود شروع به حس کردن خارش ها و دردهایی می کنی که قبلاٌ از وجود آن ها روحت هم خبر نداشت! بالآخره به خودت می گویی شاید بهتر است ورزش صبحگاهی را به ورزش شامگاهی موکول کنم.

این حقیقت وقتی برای پرهیزکاری در کشمکش هستی نیز صدق می کند. از پیش باید این تصمیم را گرفته باشی که انضباط داشته باشی.

5- درخواست کمک و پشتیبانی کن

تو به کسی احتیاج داری که تشویقت کند و کارهای تو را مورد ارزیابی قرار دهد. هیچ کس از پاسخ گویی خوشش نمی آید، اما واقعیت این است که به آن نیاز مبرم داریم. کتاب مقدس به ما می فرماید: «دو نفر از یک نفر بهترند، زیرا نتیجۀ بهتری از کارشان به دست می آورند. هرگاه یکی از آن ها بیفتد، دیگری او را بلند می کند…اگر کسی تنها باشد و به او حمله شود، زود از پای در می آید، امّا اگر دو نفر باشند، می توانند از خود دفاع کنند.» (جامعه 4: 9-12 ترجمۀ مژده برای عصر جدید)

کشیش یا شبان عزیز، به منظور شکل دادن انضباط شخصی در زندگی ات به حمایت و پشتیبانی دیگران احتیاج داری. به همان اندازه که جماعت تو به پاسخ گویی نیاز دارد، تو هم به آن احتیاج داری. کشیش بازنشسته و یا کشیش دیگری را پیدا کن که از تو سؤالات جدی بکند و مرتب برای تو دعا کند.

6- نگاه تو به اجر و پاداش دوخته باشد

عبرانیان 11: 24-26 به ما می گوید موسی در حالی که با انتخاب های سختی روبرو بود به پاداشی که پیش رویش بود نگران بود. به عنوان شخص دوم یکی از مرفه ترین و مشهورترین امپراتوری های دنیا در آن دوران، موسی از  چیزهای زیادی چشم پوشی کرد تا دعوت خدا را در زندگی اش دنبال کند. او چطور توانست به چنین کاری دست بزند؟

«به ایمان بود که موسی هنگامی که بزرگ شد، نخواست پسر دختر فرعون خوانده شود. او آزار دیدن با قوم خدا را بر لذتِ زودگذرِ گناه ترجیح داد. و رسوایی به خاطر مسیح را باارزشتر از گنج های مصر شمرد، زیرا از پیش به پاداش چشم دوخته بود.» (عبرانیان 11: 24-26 ترجمۀ هزارۀ نو)

گناه برای مدت زمان کوتاهی لذت بخش است. هر نوع انضباطی که بخواهی در زندگی خود رشد بدهی، از دو حالت خارج نیست: یا در حال کنار گذاشتن چیزی هستی که از آن لذت می بری و یا با کاری مشغول می شوی که برایت لذتی ندارد و تنها زمانی در چنین کاری موفق می شوی که به پاداش خود در آینده چشم دوخته باشی.

کشیش عزیز، این را از من بپذیر که علی رغم هر شخصیتی که داشته باشی می توانی انضباط را به خوبی بیاموزی. در حالی که به زندگی خود با رشد دادن انضباط بیشتر مشغول می شوی، نه تنها بر سال های آیندۀ زندگی خودت اثر می گذاری بلکه بر زندگی کسانی نیز که رهبری آن ها را به عهده داری.

نوشتۀ کشیش ریک وارِن- 8 فوریه 2023

ترجمۀ بهروز نظری