کلیسا و شهر انطاکیه

کلیسا و شهر انطاکیه

(به اعمال رسولان 11: 19-26 مراجعه شود.)

– کلیسای انطاکیه

این کلیسا تقریباً در سال 32 میلادی، پس از سنگسار شدن استیفان به وسیلۀ آنانی که در اثر جفا از اورشلیم فرار کردند، ایجاد شد. در ابتدا اعضای این کلیسا را گروهی از یهودیان مسیحی شده تشکیل می دادند (آیۀ 19).

چند سال بعد، در حدود 42 میلادی مسیحیان اهل قبرس و قیروان، احتمالاً با شنیدن پذیرش کرنیلیوس در کلیسا، به انطاکیه آمدند و شروع به موعظۀ انجیل در میان غیر یهودیان کردند و بر این امر تأکید می نمودند که لازم نیست که آنان ابتدا یهودی شده و سپس مسیحی گردند. خدا نیز این امر را تأیید نمود (آیۀ 21).

کلیسای اورشلیم از این امر مطلع شد. اعضای این کلیسا در حالی که به وسیلۀ توضیحات پطرس متقاعد شده بودند که این امر از طرف خدا بوده است، برنابا را جهت فرستادن هدیه از سوی کلیسای مادر مأمور داشتند. در این زمان عدۀ کثیری از یهودیان نیز ایمان آوردند.

برنابا ابندا به طرسوس که در 150 کیلومتری شمال غربی انطاکیه قرار داشت، جهت یافتن سولس رفت و سپس با هم عازم انطاکیه شدند. به نظر می رسد که این واقعه حدود 10 سال پس از ایمان آوردن سولس باشد. خدا از سولس دعوت کرده بود تا «به سوی امتهای بعید» رفته انجیل را موعظه کند (اعمال رسولان 22: 21). بدون شک، او وقت خود را در بشارت بی وقفۀ مژدۀ عیسی گذرانیده بود و حالا یکی از رهبران فعال در مرکز نو بنیاد مسیحیت در بین غیریهودیان محسوب می شد.

– شهر انطاکیه

انطاکیه یکی از شهرهای امپراتوری روم بود، جمعیت این شهر 000/500 نفر تخمین زده شده بود و تحت فرمانروایی روم و اسکندریه قرار داشت. انطاکیه به وسیلۀ دریای مدیترانه به شاه راههای مشرق راه می یافت. این شهر در 500 کیلومتری شمال اورشلیم قرار داشت و «ملکۀ شرق» و «انطاکیۀ زیبا» نامیده شده بود. انطاکیه مرکز ذخایر و ثروت مردم، زیبایی یونان و تجمل شرقی محسوب می شد.

این شهر مرکز پرستش عشتاروت بود و همین امر موجب بروز آزادی ها و بی بند و باری های اخلاقی و بی شرمی های مفرط در آنجا شده بود.

اما در همین نقطه، بسیاری از مردم مسیح را پذیرفتند. انطاکیه محلی بود که برای اولین بار نام «مسیحی» به ایمانداران به مسیح اطلاق شد. این شهر مرکز فعالیت های سازماندهی شده جهت مسیحی کردن جهان بود.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222