وقتی پرسش می کنم می ترسم ایمان کسی به خداوند کم رنگ شود ولی پاسخ قانع کننده هم پلی برای نزدیکی و دوستی می شود… هاجر تو را چه شده است؟ و بعد چاه آب. خدا وقتی می خواد کسی رو خوشحال کنه چهل روز شتر کسی رو در بیابان گم می کنه بعد بهش میده! من اسم این کار را لطف نمی گذارم بلکه از عدم درک خداوندم نگرانم. چرا وقتی آسیب جدی می بینیم دست به کار میشه! چرا خدا در اضطرار رفع نیاز می کنه؟ وقتی توانایی انسان تمام می شود؟ و یا ممکن هم است به نیازش هیچگاه پاسخ داده نشود! حس ایمنی چگونه حاصل می شود؟ از طرفی از کجا بدانیم فرزند روحانی خدا از فیض او هستیم؟ آیا این نگرانی به خاطر عدم پذیرش قلب ما توسط عیسی مسیح است؟

فرانسیس اِسیزی، قدیس قرون وسطی، گفته زیبایی دارد که در کتاب سرگشته راه حق به زیبایی بیان شده: " خدا هر که را دوست دارد، بیشتر مورد رنج و زحمت قرار می دهد!!!"

مسلماً طریق زیستن با خدا و راه رفتن با او به آن سادگی نمی باشد که ما انسانها آن را تصور کرده ایم. این طریق در عین سادگی دارای پیچیدگی های خود است.

به زندگی ابراهیم و یا یعقوب در کتاب پیدایش در کتاب مقدس ما مسیحیان توجه کنید که چگونه دست خدا در زندگی آنها بصورت بسیار ماهرانه و هنزمندانه تصویر زیبای الهی را در آنها نقش بست. 

به خاطر بسپارید که عیسی مسیح فرمود: هر که می خواهد از عقب من آید می بایست صلیب خود را برداشته مرا پیروی نماید!

پیروی از عیسی مسیح و شکل گیری شخصیت، امری است که به انضباط الهی نیازمند است و کار یکی دو روز نمی باشد و خدا در تمام مدت عمر ما مشغول شکل دادن تصویری در ما است که درخور ابدیت باشد.

زندگی و خدمات و زحمات و رنجها و مصائبی که مسیح به خاطر ما تحمل کرد و به عنوان پیشوا و کامل کننده ایمانمان از پیش در حرکت بود، نمونه زیبایی از این مسئله است.

مسلماً زندگی در خوش گذرانی و عیش و عشرت، دارای راحتی و سهولت و لذاید خود می باشد. اما این کجا و آن کجا!!!

زندگی بشر انتخابی است میان تبدیل شدن به پولس ها یا پطرسهای تغییر یافته یا ایزابلها و اخآبها و تمام افرادی که طریق شرارت را انتخاب کردند.

این انتخاب، امروز نیز، پیش روی من و شماست.