مفهوم اورشلیم برای قوم یهود

مفهوم اورشلیم برای قوم یهود:

از نظر قوم خدا، شهر اورشلیم داری مفاهیمی خاص بود.

1) زمانی که خدا شریعت را در مرزهای کنعان به قوم یادآوری می کرد از طریق موسی نبوت گردید که در زمانی از آینده او مکانی را انتخاب خواهد کرد “تا نام خود را در آنجا بگذارد” (تثنیه 12: 5، 11، 21؛ 14: 23-24).

این مکان بایستی در شهر اورشلیم باشد (1پادشاهان 11: 13؛ 14: 21). یعنی جایی که معبد یهود خدای زنده بنا گردید و بنابراین نام “شهر مقدس”، “شهر خدا”، “شهر یهوه” بر آن قرار گرفت. سه بار در سال تمام مردان اسرائیل به اورشلیم مسافرت می کردند “یعنی در عید فطر، عید هفته ها و عید خیمه ها” (تثنیه 16: 16؛ 16: 2، 6، 11، 15).

2) اورشلیم شهری بود که خدا در آن کلام خود را بر قومش آشکار کرد (اشعیا 2: 3).

به همین دلیل “وادی رویا” (اشعیا 22: 1) بود. به علاوه جایی بود که خدا بر قوم خود اسرائیل حکومت کرد (مزمور 99: 1-2؛ 8: 1-3، 12-14). بنابراین بنی اسرائیل دستور داشتند که به “سوی شهر” دعا کنند (1پادشاهان 8: 44؛ دانیال 6: 10). کوههای اطراف اورشلیم سمبلی از خداوند بودند که قوم خود را به صورت پایدار و ابدی احاطه کرده است (مزمور 25: 1-2). بنابراین در اصل، اورشلیم سمبلی از تمام چیزهایی است که خدا برای قوم خود می خواست. هر زمان که قوم خدا در اورشلیم بودند، قدرت حکمرانی خدا، تقدس او، وفاداری او نسبت به قومش و تعهد او نسبت به اینکه تا به ابد خدای آنان باشد را به یاد می آوردند.

3) زمانی که قوم خدا رابطه خود را به دلیل بت پرستی دائم و خودداری از اطاعت شریعت او را از بین بردند (به موضوع ماهیت بت پرستی رجوع کنید) خداوند به بابلی ها اجازه داد که اورشلیم و معبد یهود را نابود سازند.

با اجازه نابودی این سمبل برافراشته حضور مداوم خدا در میان آنان، خدا خاطر نشان ساخت که قوم خود را رها کرده است. به یاد داشته باشید که وعده خدا یک “عهد ابدی” با قومش بود که همواره بستگی به اطاعت آنان از اراده آشکار خدا اشت (به موضوع عهد خدا با اسرائیل رجوع کنید). بنابراین خدا هشدار داد که آنان بایستی نسبت به او وفادار مانده و شریعت او را اطاعت کنند تا برکت و وعده های او را بیابند.

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس